10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie

Where do your feelings go when everyone around you feels unavailable, even in person?

When you're kept awake at night by hopes, worries or regrets, how can you put your mind at rest?

From the social media sensation behind Not Delivered and Let's Talk, 3am Thoughts is an introspective, guided journal for the moments you need it most. Thoughtful questions and creative prompts will help you get to the heart of things.

This journal is the written notification you ping to yourself, where you can say how you really are. A friend without a sleeping schedule, who isn't too busy for you. An ear without judgement. A place to lay what weighs the mind before bed.

Find the support and comfort you deserve. And let go of the messages you could not send.

This delightfully illustrated gift book contains more than seventy-five of the best-loved rhymes and songs of childhood, from soothing lullabies to schoolyard chants. Popular classics such as "Pat a Cake," "Humpty Dumpty" and "Jack and Jill" are joined by lesser-known rhymes and ditties from many different cultures. Kady MacDonald Denton's illustrations add liveliness and humour. Together, parents and children will enjoy sharing A Child's Treasury of Nursery Rhymes.

Describing Tolstoy's crisis of depression and estrangement from the world, A Confession is an autobiographical work of exceptional emotional honesty. It describes his search for 'a practical religion not promising future bliss but giving bliss on earth'. Although the Confession led to his excommunication, it also resulted in a large following of Tolstoyan Christians springing up throughout Russia and Europe.

Codzienna trasa do gabinetu i z powrotem. Rozmowy z pacjentami na temat ich problemów, nierzadko trywialnych. Monotonia praktyki psychologicznej. Rysowanie karykatur pacjentów. Tak wygląda życie głównego bohatera. Za dwadzieścia dwa tygodnie planuje przejść na emeryturę. A co potem? Czy pozostaje już tylko całkowite zanurzenie się we własnej samotności?

Pewnego dnia do gabinetu przychodzi Agathe. Tak rozpoczyna się najważniejszy etap życia terapeuty i pacjentki.

Debiutancka powieść duńskiej pisarki odniosła światowy sukces i została wydana w trzydziestu krajach, zdobywając wiele pozytywnych recenzji prasy i czytelników.

Ukazując dwie postaci źle traktowane i rozczarowane życiem, Agathe urzeka subtelną atmosferą i ogromną uwagą, jaką autorka poświęca emocjom swoich, czasem nieudolnych postaci.
„Le Monde”

Anne Cathrine Bomann w sposób subtelny ukazuje kwestie, które najwyraźniej bardzo dobrze zna.
„La Repubblica”

Urocze, niepozbawione humoru i głębokie!
„The Irish Times”

Zdumiewające!
„Frankfurter Allgemeine Zeitung”

Główny bohater tej krótkiej opowieści jest przedstawiony dogłębniej, niż większość autorów potrafiłaby to uczynić w tekście trzykrotnie dłuższym.
„The Herald”

Bomann jest psycholożką i przekonująco ukazuje, jak ważne jest otwieranie oczu i serc innych ludzi.
„Daily Mail”

Akimudy to wszystko i nic. Może wyspa, może archipelag, może państwo, może raj. Tam Stalin w drużynie złych gra w siatkówkę plażową z drużyną dobrych i twierdzi, że za życia postępował ściśle według Ewangelii. Tam Franz Kafka rozmawia z Andriejem Płatonowem. Akimudy to także miejsce, w którym mieszka Bóg. Jego wysłannik przybywa do Rosji. Będzie ukrzyżowanie na Placu Czerwonym i zmartwychwstanie.... Jeśli dodamy do tego najście zombie na Moskwę i nieuniknione konsekwencje (żywi nieboszczycy będą domagać się zwrotu mieszkań i odszkodowań za bezzasadne rozstrzelanie lub śmierć w łagrze), otrzymamy charakterystyczną dla Wiktora Jerofiejewa fantastyczną mieszankę prowokacji, sarkazmu, humoru, seksu i absurdu. I, jak zwykle u tego znakomitego pisarza, za barwną fasadą będą kryć się ważne pytania o relacje między człowiekiem a Bogiem, o naszym widzeniu świata, o losy Rosji. Już sam tytuł skłania do zastanowienia, czy Akimudy to wariacja na temat słowa „mudaki” (szeroko rozumiani „frajerzy” lub ludzie określani ostatnio w Polsce mianem „lemingów”), czy też zakamuflowane „A kuda my?” – „Dokąd zmierzamy?”. Każdy czytelnik sam musi znaleźć odpowiedź. A jeśli zamiast odpowiedzi pojawi się jeszcze więcej pytań, tym większa będzie satysfakcja autora. Wydane ostatnio w „Czytelniku” książki Wiktora Jerofiejewa: Dobry Stalin, Bóg X, Świat diabła, Rosyjska apokalipsa.

„Albin, człowiek szczęśliwy na niby” to opowieść o mężczyźnie, który żyje życiem zastępczym, czekając na prawdziwe. Codziennie rano wstaje by wypełnić role, które uznał za własne: ojca, syna, wcześniej męża czy pracownika, ale które są mu w gruncie rzeczy obce. Każdego dnia udaje przed sobą, że zna swoją tożsamość. Jednak podskórnie przeczuwa, że to nie wystarcza. Wypadek nieoczekiwanie wytrąca jego życie z utartych schematów.

To historia o człowieku naszych czasów, społecznie poprawnie skonstruowanej maszynie, która na przekór wychowaniu, wspomnieniom, życiowym wyzwaniom tęskni do bycia czymś więcej niż tylko trybikiem. Tęskni do bycia kimś prawdziwym.

Główny bohater Albin, od ponad czterdziestu lat żyje z przyzwyczajenia. Codziennie rano wstaje, tylko po to by przetrwać.

Wiedzie życie człowieka, którego nazywa sobą ale którego, poza znajomością numeru PESEL-u czy adresu, zwyczajnie nie zna.

Udaje, że wie kim jest. Udaje, że ma potrzeby. Udaje, że je zaspokaja.

Podszywa się pod kogoś, kto ma uczucia, robiąc wszystko, by się od nich odciąć.

Żyje, chociaż równie dobrze mógłby być martwy.

Czy taki człowiek może być szczęśliwy?

Czy pewnego dnia, zdarzy się coś, co każe mu zmartwychwstać?