100 Movies of the 2010s

Życie w korporacji to nie bułka z masłem – wiedzą o tym wszyscy, nie tylko ci, którzy mieli okazję sprawdzić fakty na własnej skórze. Logika działania w takich firmach bije szczyty absurdu, pracownicy są poniżani, wykorzystywani intelektualnie, a niekompetentni menedżerowie usiłują zwalić na wszystkich wokół winę za swoje porażki…
Skąd o tym wiemy? Z kultury masowej. Właśnie taki obraz przekazują nam media: nieśmiertelny Dilbert, seriale – Camera Cafe, The Office, Mad Man – oraz kasowe filmy w rodzaju Wall Street, Sprzedawców albo Wilka z Wall Street.
W tej książce znajdziesz 153 fantastyczne sceny filmowe, pokazujące życie korporacyjne w najróżniejszych odsłonach. Zobaczysz, jak krzywe medialne zwierciadło odbija szefów i podwładnych, procesy rekrutacji i zwalniania, wyjazdy integracyjne i flirty biurowe. Wraz z autorem przypomnisz sobie, jak działa chroniczny syndrom kubikowy, dlaczego szkolenia są wdzięcznym obiektem drwin i skąd biorą się wewnątrzfirmowe wojny między różnymi grupami interesów. Będziesz się świetnie bawić, a przy okazji uświadomisz sobie, że rzeczywistość filmowa nie zawsze pokrywa się z codziennym doświadczeniem…
Rafał Żak – zajmuje się rozwojem ludzi i organizacji jako trener, mówca, coach i autor tekstów. Nieco bezczelnie twierdzi, że umie wskazać różnicę pomiędzy rozwojem, który ma sens, a rozwojem, który jest celem samym w sobie.

Up close and suspenseful with Alfred Hitchcock
The name Alfred Hitchcock is synonymous with suspense—that is to say, masterful, spine-tingling, thrilling, shocking, excruciating, eye-boggling suspense. With triumphs such as Rebecca, Vertigo, Rear Window, and Psycho, Hitchcock (1899–1980) fashioned a new level of cinematic intrigue and fear through careful pacing, subtlety, and suggestiveness.

This complete guide traces Hitchcock’s life and career from his earliest silent films right through to his last picture in 1976, Family Plot. Updated with fresh images, the book combines detailed entries for each of Hitchcock’s 53 films, an incisive essay that sheds light on his fear-inducing devices, photos of the master at work, and an illustrated list of each of his cameos, together adding up to a movie buff’s dream.

Co roku do szkół filmowych lub do szkół posiadających pojedyncze kierunki filmowe zdaje około 4000 osób. O jeden indeks walczy prawie 50 osób. Tylko nieliczni dostają się do tych szkół. Nie zdają egzaminów (rozmowy kwalifikacyjnej). Powodem tego jest zbyt obszerna do pozyskania wiedza książkowa i internetowa. Kandydaci do tej pory nie mogli zapoznać się z jedną pozycja wydawniczą, która „w pigułce” przedstawia niezbędną wiedzę filmową umożliwiającą zdanie egzaminu. Ta książka powstała wręcz na żądanie środowiska filmowego, szkół filmowych, komisji egzaminacyjnych i wreszcie kandydatów na filmowców. Książka wydana zostanie w kwietniu. W tym miesiącu rozpoczynają się dni otwarte w tych szkołach, a egzaminy odbywają się w czerwcu. Premiera książki terminem wydania idealnie wpasowuje się potrzeby kandydatów na filmowców.

Książka Jak zdać do szkoły filmowej, czyli kino w pigułce przeznaczona jest dla osób, które zamierzają zdawać do szkół filmowych lub do szkół, które w swojej ofercie dydaktycznej posiadają kierunki filmowe. Książka będzie również bardzo pomocna osobom już studiującym w przebrnięciu przez ciężki okres sesji.

Książka zawiera doskonale wyselekcjonowaną wiedzę filmową w czterech działach, które w kompleksowy sposób przygotują do egzaminów przyszłego kandydata na filmowca.

Poruszone są tematy związane z: kinem światowym, filmem polskim, mediami oraz przedstawione są biografie znanych reżyserów. Na każdy temat w książce poświęcona jest tylko jedna kartka, która jednak zawiera całość niezbędnej wiedzy.

Ponadto podsumowania poszczególnych działów i testy sprawdzające pomogą kandydatowi sprawdzić poziom nabytej wiedzy.

Jak zdać do szkoły filmowej, czyli kino w pigułce to jedyna pozycja wydawnicza, która oparta jest na bazie praktyk egzaminacyjnych z wielu lat z różnych szkół zarówno publicznych, jak i prywatnych.

„Kino artystów i artystek” to autorska historia kina awangardowego, eksperymentalnego, tworzonego przez osoby, które działały także na innych polach twórczych. Bohaterowie i bohaterki Marcina Giżyckiego są malarzami (Fernand Léger), rzeźbiarzami (August Zamoyski), filozofami (Guy Debord), wokalistkami (Yoko Ono), a przede wszystkim właśnie artystami i artystkami, których nie sposób tak łatwo sklasyfikować. Często działali i działały w wielu dziedzinach, od szeroko pojętych sztuk wizualnych po szeroko pojętą literaturę. Oczywiście nie brak tu także postaci fundamentalnych dla awangardy filmowej, by wymienić choćby Mayę Deren czy Shirley Clarke.
Autor opisuje filmy niemożliwe do znalezienia i podaje trudno dostępne informacje, a jednocześnie oswaja nas z kinem awangardowym. Pokazuje także, że film – który historia sztuki przez dekady traktowała jako zjawisko poboczne – w istocie był ważnym środkiem wypowiedzi artystów i artystek.

MAŁE KOBIETKI. ORYGINALNY ALBUM FILMOWY
Oryginalny, pięknie wydany album ze zdjęciami z filmu „Małe kobietki” ma premierę 15 stycznia.
Bohaterowie książki ożywają w najnowszej filmowej adaptacji powieści według scenariusza i w reżyserii nominowanej do Oscara® Grety Gerwig. W superprodukcji zobaczymy: Meryl Streep, Emmę Watson, Laurę Dern, Saoirse Ronan i Timothée Chalameta. Oryginalny album towarzyszący filmowi to niezbędnik każdego fana i zaproszenie za kulisy tej superprodukcji: przewodnik po planie filmowym zawierający wywiady przeprowadzone z członkami obsady i ekipy produkcyjnej, zdjęcia miejsc, w których kręcono poszczególne sceny, przepisy rodem z dziewiętnastowiecznej Nowej Anglii, a także migawki przedstawiające przygotowania aktorów do swoich ról i prezentacje rekwizytów oraz kostiumów.

Od dwudziestu lat jestem fanką Upiora Opery (1910), powieści Gastona Leroux, filmów, musicali i innych konkretyzacji mniej lub bardziej artystycznych, powstałych na jej podstawie. Bezpośrednim bodźcem do napisania tej książki stała się dla mnie prowadzona w naszym kraju kampania przeciwko ludziom uznanym za innych i obcych. Erik-Upiór Opery, naznaczony genetyczną deformacją twarzy i ukrywający się przed nienawiścią tzw. „normalsów” w lochach pod Operą Paryską, wydał mi się idealnym upostaciowaniem bohatera cierpiącego z powodu niezawinionego piętna. Materiałem badawczym stało się dwanaście filmów będących adaptacjami powieści Gastona Leroux, które zostały nakręcone w różnych krajach i latach, z różną wiernością wobec oryginału literackiego, ale zawsze z zachowaniem postaci głównego bohatera zmuszonego do ukrywania swej inności.

Grażyna Stachówna – odkąd zakończyła pracę w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ i stała się niefrasobliwą pofessor emerita, zresetowała listę swych publikacji i zaczęła liczyć je na nowo. I tak w 2021 roku opublikowała książkę Jańcioland i okolice. Filmowe światy Jana Jakuba Kolskiego, w 2023 – Piekła Innego. Filmowe adaptacje „Upiora Opery” Gastona Leroux, a za dwa lata może uda jej się przygotować trzecią. Poza tym pisuje dla przyjemności artykuły o starych filmach do „Ekranów” i o filmach operowych do „Arii”. Nadal wiernie fanuje Benedictowi Cumberbatchowi i Cormoranowi Strike’owi, słucha oper belcantowych i Elvisa Presleya, z pasją dzierga na drutach szaliki dla przyjaciół (zrobiła ich już 43).