1000 pytań Ekonomia finanse zarządzanie

W książce 15 wielkich austriackiej szkoły ekonomii Randall Holcombe zebrał teksty wybitnych ekonomistów austriackich na temat… innych wybitnych ekonomistów austriackich.

W efekcie powstał przegląd czołowych prekursorów, twórców i reprezentantów ASE. W kolejnych rozdziałach poznajemy (zaskakująco ciekawe) życiorysy ekonomistów oraz przede wszystkim wkład, jakim każdy z nich wzbogacił austriacką myśl ekonomiczną. „Jeśli widzę dalej, to tylko dlatego, że stoję na ramionach olbrzymów”, powiedział kiedyś Isaac Newton. Zgodnie z tą maksymą, każdy z „15 wielkich” dołożył do nurtu ASE własną, istotną cegiełkę, na której później następni stawiali swoje. Fundamenty położyli de Mariana, Cantillon, Turgot, Say i Bastiat, gmach właściwy wznieśli Menger, Böhm-Bawerk, Mises, Hayek i Rothbard, a ornamenty dodali Wicksteed, Fetter, Hazlitt i Röpke. Owocem wspólnych wysiłków wyżej wymienionych jest piękna, spójna, kompleksowa konstrukcja, która robi wrażenie już na pierwszy rzut oka, a przy bliższym poznaniu i zagłębieniu się w jej zakamarki, tylko zyskuje.

Zapraszamy do zwiedzania!

Jakich zaskakujących wniosków może nam dostarczyć analiza
współczesnych gospodarek uwzględniająca poglądy Austriackiej Szkoły Ekonomii?
Z czego tak naprawdę wynikają kryzysy na świecie, i co ma z tym wspólnego Japonia?
W książce zaprezentowano paradygmat Austriackiej Szkoły Ekonomii (ASE) w ujęciu jakiego do tej pory w literaturze nie było. Autor rozpoczyna od przedstawienia najważniejszych elementów poglądów założyciela ASE, Carla Mengera, rozwijanych później przez Ludwiga von Misesa, Friedricha von Hayeka oraz Murraya Rothbarda. Wykład zasadniczych twierdzeń ASE stanowi interesującą syntezę, która ukazuje ścisłą spójność logiczną teorii tej Szkoły, opisującej tak aspekt realny, jak i monetarny gospodarki.
Przedstawione wątki teoretyczne stanowią wstęp do wieloaspektowej analizy rynku Japonii, mającej na celu znalezienie przyczyn już ponad dwóch „straconych dekad” tej gospodarki. Autor próbuje odpowiedzieć na pytanie, jak to się stało, że kraj zdyscyplinowanych pracowników, w wielu sektorach będący symbolem niebywałego zaawansowania technologicznego, znalazł się na czele listy najbardziej zadłużonych krajów świata. Jak doprowadzono do zaciągnięcia tak wielkiego zobowiązania, że jego spłata stała się praktycznie niemożliwa – a wyzwaniem staje się utrzymanie odsetek od długu poniżej „cienkiej czerwonej linii” bankructwa.
W zaprezentowanym ujęciu Japonia staje się pewnym studium przypadku, ukazującym długofalowe skutki „inżynierii gospodarczej”, skutki mocnego i długotrwałego odejścia od wolnorynkowego sposobu działania gospodarki. W gospodarce realnej Japończycy zaaplikowali sobie najwyższy poziom interwencjonizmu spośród gospodarek kapitalistycznych. Analiza konsekwencji tego podejścia objaśnia zaś nie tylko specyficzną dla Japonii architekturę instytucjonalną oraz sposób działania poszczególnych jej elementów – ale także to, jak przyjęte rozwiązania przyczyniały się do stagnacji gospodarki po załamaniu baniek spekulacyjnych lat 80. XX w. Obserwacja aspektów monetarnych poprzez pryzmat teorii pieniądza i kredytu ASE pozwala z kolei uchwycić istotę problemu zadłużenia Japonii, a zarazem centralne wyzwanie coraz żywszej dyskusji ekonomistów na temat wad obecnego światowego ustroju monetarnego oraz propozycji jego zmian.
Publikacja adresowana jest do ekonomistów, naukowców, dziennikarzy, w tym przede wszystkim zwolenników Austriackiej Szkoły Ekonomii. Jest to również cenne źródło wiedzy dla studentów uczelni ekonomicznych.
Informacja o autorze/ redaktorze:
Marcin Mrowiec - główny ekonomista, dyrektor Biura Analiz Makroekonomicznych Banku Pekao SA. Wielokrotnie nagradzany za najbardziej trafne prognozy makroekonomiczne oraz rynkowe.

W książce Bieda, bogactwo i polityka w ujęciu globalnym, wybitny ekonomista Thomas Sowell przypomina, że wbrew przekonaniom lewicowych intelektualistów nierówności dochodów i bogactwa nie są na świecie niczym nowym, a ich istnienie nie powinno nikogo zdumiewać. W mediach dominują dziś alarmujące statystyki, oburzające rozwarstwienie społeczne i niesławny 1%. Retoryka ta kompletnie ignoruje najistotniejszą przyczynę nierówności – produkcję bogactwa. Nierówności dochodowych nie sposób pojąć nie uwzględniając determinujących je czynników geograficznych, kulturowych, czy politycznych.
Dodatkowo, książka ta jest kopalnią ciekawostek i co najważniejsze – pomaga czytelnikowi zrozumieć jak działa świat.
Wydawca

Wyrażenie „dystrybucja dochodów” skłania niektórych do poglądu, że istnieje jakiś nagromadzony zasób dochodów czy bogactwa – powstały w sposób bliżej nieokreślony – który następnie rozdzielany jest między jednostki czy grupy. W rzeczywistości dochody to wynagrodzenie otrzymywane w zamian za indywidualny wkład w proces tworzenia bogactwa, którego wysokość jest odzwierciedleniem produktywności poszczególnych uczestników tego procesu. Te indywidualne dochody mogą później zostać zsumowane przez statystyków w skolektywizowany słownie „dochód narodowy”, który następnie omawia się w kontekście jego „dystrybucji” między jednostkami czy grupami. (…) W czysto statystycznym sensie można oczywiście mówić o “dystrybucji dochodu”, podobnie jak możemy mówić o statystycznej “dystrybucji wzrostu” w populacji, przy czym nikt nie wyobraża sobie chyba tego wzrostu istniejącego najpierw łącznie, a następnie rozdzielanego poszczególnym osobom.
Fragment książki

Technologia i natura – dwa czynniki, które nieustannie zmieniają nasz świat. Zdaniem Petera Frase’a postępująca automatyzacja i rozwój technologiczny oraz drastyczne zmiany klimatu doprowadzą do końca świata, który znamy. W przeszłość odejdzie również tradycyjnie rozumiany kapitalizm. Bo w jaki sposób mówić o rynku pracy, kiedy dużą część zatrudnienia przejmą maszyny? Albo jak podchodzić do dystrybucji dóbr, kiedy katastrofa ekologiczna dramatycznie ograniczy ich ilość?
Frase wybiega myślami w przyszłość, choć jak daleką – trudno powiedzieć. Swoje wizje buduje w oparciu o najnowsze badania naukowe oraz futurystyczną literaturę science fiction, bo to właśnie artyści, pisarze i filmowcy stoją za najbardziej rozpoznawalnymi wizjami przyszłości. Frase udowadnia, że już wkrótce będziemy musieli zdecydować, którą droga podążać. I tylko od dalszych politycznych i ekonomicznych decyzji zależy, czy kolejne pokolenia będą żyć w technologicznej utopii rodem ze Star Treka, rywalizować o ostatnie zasoby jak w Mad Maksie czy zostaną podzielone na lepszych i gorszych jak w niedawnym Elizjum.
Rozważane przez Frase’a scenariusze to wypadkowa tego, jak poradzimy sobie z rozwojem technologii i zmianami klimatycznymi. Jak przebiegnie automatyzacja i kto na niej skorzysta: wszyscy czy garstka właścicieli pracujących maszyn? Co zrobimy z ograniczonymi zasobami w świecie po katastrofie naturalnej: postaramy się podzielić je równo, czy może jednak pojawi się ktoś, kto zdecyduje, że liczebność populacji należy dostosować do liczby zasobów. Balansując między naukowymi faktami a popkulturowymi wyobrażeniami, między światem nadmiaru a niedoboru, Frase tworzy fascynujące wizje świata – a utopię od apokalipsy dzieli naprawdę niewiele.
Informacja o autorze/ redaktorze:
Peter Frase – amerykański socjolog. Studiował na Univeristy of Chicago i City University of New York. Wśród jego zainteresowań badawczych znalazły się rynek pracy, socjologia miasta i metody ilościowe. Brał udział w licznych projektach naukowych dotyczących polityki miejskiej oraz imigracji, w których zajmował się m.in. analizą danych. Jest redaktorem kwartalnika „Jacobin” – czasopisma nazwanego przez Noama Chomsky’ego „światłem na mroczne czasy”. Współpracował m.in. z magazynem „In These Times” oraz z Al-Dżazirą.

Przygotowanie podmiotów leczniczych, będące następstwem trafnego określenia charakteru potencjalnego niebezpieczeństwa, pozwoli na podjęcie sprawnych działań w przypadku wystąpienia zagrożenia bezpieczeństwa powszechnego. Problem ten z punktu widzenia oczekiwań społecznych jest niezwykle istotny, a z naukowego punktu wymaga rozstrzygnięć w zakresie doskonalenia rozwiązań w przedmiocie organizacji działania podmiotów leczniczych w warunkach zagrożenia bezpieczeństwa powszechnego. Należy ponadto podkreślić aktualność podjętej tematyki oraz jej znaczenie dla rozwoju teorii w tym zakresie oraz praktyki stosowanych na tym polu rozwiązań, gdyż paradoks w rozwoju ludzkości wyraża się tym, że mimo postępu cywilizacyjnego, wzrostu zarówno sił wytwórczych człowieka, jak i możliwości radzenia sobie w sytuacjach trudnych, rośnie liczba zjawisk dezorganizujących życie człowieka na wszystkich jego płaszczyznach.

Świat […] można intelektualnie ogarnąć. Nigdy do końca i nigdy w pełni, ale w dużej mierze. Tym większej, im szerzej i głębiej na tę rzeczywistość się patrzy. Szerzej i głębiej oznaczać musi interdyscyplinarnie i nieortodoksyjnie, krytycznie i progresywnie, odważnie i niekonwencjonalnie. Gdy już takie rozumowe ogarnięcie otaczającej nas rzeczywistości się udaje, można próbować zmieniać ją na lepsze, zgodnie z odwiecznym ludzkim pragnieniem, które jest źródłem wszelkiego postępu.
Grzegorz W. Kołodko
Od czasów Oskara Langego i Michała Kaleckiego, a więc od ponad 50 lat, Grzegorz W. Kołodko jest pierwszym polskim ekonomistą, który podjął wyzwanie wniesienia twórczego wkładu do światowej ekonomii nie tylko w postaci przyczynkarskich artykułów naukowych, lecz przez kompleksową
i spójną koncepcję teoretyczną odnoszącą się do zasadniczych problemów ekonomicznych współczesności i przyszłości. Główną przesłanką stojącą za powstaniem niniejszej książki było przeświadczenie, że koncepcję nowego pragmatyzmu, teorię jeszcze nieugruntowaną, niezamkniętą, znajdującą się in statu nascendi, warto poddać wielostronnej, naukowej krytyce, a w konsekwencji rozwijać, wzbogacać i promować także przy udziale innych badaczy.
Ze Wstępu