1978 Wybór Papieża Jana Pawła Ii. Zapiski Prymasa

A memoir of politics and activism, from the bestselling and beloved author of I KNOW WHY THE CAGED BIRD SINGS

‘A brilliant writer, a fierce friend and a truly phenomenal woman’ BARACK OBAMA

It is 1964 and Maya Angelou is on her way back home, leaving behind her beloved – and now seriously teenage – son Guy, to finish university in Ghana. America is pulsing with the challenge of change, the civil rights movement is in full swing and that’s where Maya Angelou wants to be, working alongside her friends Malcolm X and Martin Luther King.

In this marvellous account, Maya Angelou provides, with her customary wisdom, compassion and wit, a first-hand record of an extraordinarily exciting and tragic political period. She writes of ‘Jimmy’ Baldwin, Eldridge Cleaver, and of friends and family, and finishes with the beginnings of her career as one of America’s most impressive memoir writers.

‘She moved through the world with unshakeable calm, confidence and a fierce grace . . . She will always be the rainbow in my clouds’ OPRAH WINFREY

‘She was important in so many ways. She launched African American women writing in the United States. She was generous to a fault. She had nineteen talents – used ten. And was a real original. There is no duplicate’ TONI MORRISON

Powieść inspirowana prawdziwymi przeżyciami Anne Bront?, pokazująca determinację kobiety, by zdobyć wykształcenie i pracę oraz by uzyskać niezależność, a jednocześnie demaskująca prawdę o trudach, samotności i upokorzeniach doświadczanych przez guwernantki – przedstawicielki jedynej profesji, której podjąć się mogła szanowana niezamężna kobieta w dziewiętnastowiecznej Anglii.

Zmartwiona sytuacją finansową rodziny, a jednocześnie motywowana pragnieniem poszerzenia własnych horyzontów, młodziutka Agnes Grey postanawia zostać guwernantką. Przepełnia ją nadzieja i przekonanie, że wystarczy jej pamiętać siebie taką, jaką była w wieku swoich podopiecznych, by zdobyć ich zaufanie i przyjaźń. Jednak dzieci, którymi przyjdzie jej się zajmować okażą się niezwykle rozpieszczone i niesforne, a pracodawcy wymagający, wyniośli i nieprzyjemni. Czy objęcie posady u innej rodziny przyniesie tytułowej bohaterce choć odrobinę szczęścia? A może nawet spotka miłość życia?

Prawdziwa historia wnuczki jednego z największych zbrodniarzy hitlerowskich.To jedno zdarzenie zachwiało całym jej życiem: Jennifer Teege, mając 38 lat, dowiedziała się, kim jest naprawdę. Przez przypadek znalazła w bibliotece książkę o swojej matce i dziadku Amonie Göcie. Miliony ludzi znają historię Götha. W „Liście Schindlera” Stevena Spielberga jest brutalnym komendantem obozu koncentracyjnego oraz kompanem „od kieliszka” i rywalem wybawcy Żydów Oskara Schindlera. Göth był odpowiedzialny za śmierć tysięcy osób i został powieszony w 1946 roku. Jego życiowa towarzyszka i ukochana babcia Jennifer Teege, Ruth Irene, w 1983 roku popełniła samobójstwo. Jennifer jest córką Niemki i Nigeryjczyka. Wychowywała się w rodzinie zastępczej, studiowała w Izraelu. Po swoim odkryciu musiała stawić czoło historii rodzinnej, od której już nigdy nie zdoła uciec. Jak jeszcze kiedyś ma spojrzeć w oczy swoim żydowskim przyjaciołom? Co powinna powiedzieć własnym dzieciom? Jennifer Teege postanawia zmierzyć się z przeszłością. Spotyka się z matką, której nie widziała od wielu lat, razem z dziennikarką Nikolą Sellmair bada historię swojej rodziny, odwiedza miejsca związane z tą przeszłością: wyjeżdża do Polski i raz jeszcze do Izraela. Krok po kroku, z przerażenia mrocznymi losami rodziny, tworzy historię własnego wyzwolenia. Jennifer Teege (ur. 1970) – jest córką Niemki i Nigeryjczyka. Gdy miała cztery tygodnie, została oddana do domu dziecka, a w wieku siedmiu lat adoptowana. Przez cztery lata mieszkała i studiowała w Izraelu. Od 1999 roku pracuje jako copywriterka w branży reklamowej. Mieszka w Hamburgu. Nikola Sellmair (ur. 1971) – absolwentka szkoły dziennikarskiej DJS (Deutsche Journalistenschule). Studiowała ekonomię, nauki polityczne oraz komunikację społeczną na Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Od roku 2000 redaktorka tygodnika „Stern”. Nagrodzona wieloma wyróżnieniami przyznawanymi dziennikarzom, w tym Polsko-Niemiecką Nagrodą Dziennikarską 2013 za artykuł „Mój dziadek by mnie zastrzelił”.

Ten wizualny majstersztyk opowiada o tym, jak mały Andrew Warhola przeszedł drogę od chorowitego dziecka w przemysłowym Pittsburghu do Andy’ego Warhola, enfant terrible nowojorskiego świata sztuki i supergwiazdy światowej popkultury. Nie poprzestając na stworzeniu spektakularnego ilustrowanego portretu Warhola-artysty i Warhola-człowieka, Typex przedstawia również oszałamiający przegląd popkultury XX wieku.
Andy Warhol został okrzyknięty mistrzem sztuki, jako produkcji masowej; człowiekiem, który doskonale zdawał sobie sprawę z siły konsumpcjonizmu i przewidział współczesną obsesję na punkcie przepychu i sensacji. Chwalony i pogardzany za swoją fiksację na punkcie wizerunku, powierzchowności i sławy, Warhol – twórca wyrażenia „piętnaście minut sławy” – jawi się w tej biografii, jako prorok naszej skupionej na celebrytach kultury selfie.

Andy składa się z dziesięciu rozdziałów poświęconych różnym okresom w życiu Warhola, z których każdy zilustrowany jest w radykalnie odmiennym stylu, co odzwierciedla nieustanne dążenie Warhola do odnowy. W swojej pracy i w życiu osobistym Warhol wielokrotnie uwalniał się od stylów, miejsc i ludzi: na przestrzeni ponad 500 stron widzimy, jak kolejno wciela się w pop-art, flower power, punk i hip-hop, by następnie ruszyć dalej zostawiając je za sobą.

„Andy. Opowieść faktograficzna” to powieść graficzna o monumentalnej skali: wielowarstwowa, zabawna i poruszająca. To także wizualne widowisko, pełne ukłonów w stronę sztuki i muzyki z czasów życia i twórczości Warhola.

Wywiad rzeka z jednym z najbardziej kontrowersyjnych współczesnych historyków i socjologów.

Jan Tomasz Gross wzbudza często silne negatywne emocje, wykazuje bowiem, że Polacy w czasie drugiej wojny światowej mieli też udział w mordowaniu Żydów. W rozmowie z Aleksandrą Pawlicką Gross po raz pierwszy porusza wątki osobiste i opowiada m.in. o historii rodziny.

Czy da się uciec od swojego pochodzenia? Jak pragnienie awansu społecznego wpływa na kolejne pokolenia? I czy nasze życie mogą kształtować ci, którzy odeszli, zanim się urodziliśmy?
Wokół tych pytań krążą rozważania noblistki Annie Ernaux w trzech autobiograficznych prozach składających się na zbiór Bliscy. Zbierając słowa, gesty i wydarzenia z życia ojca, matki i siostry, rekonstruuje ich losy i odbija je w lustrze własnych doświadczeń. Opowiada o ojcu, który w dzieciństwie zamiast chodzić do szkoły, musiał pomagać w żniwach, a w dorosłości zajął miejsce wśród ludzi prostych i milczących. O matce pełnej gwałtowności i dumy, marzącej o pozycji, „dorobieniu się” i szacunku otoczenia. O przedwcześnie zmarłej siostrze, której odejście rzuciło długi cień na relacje rodzinne i zdefiniowało życie Ernaux. Ta, niczym archiwistka pamięci, opisuje dziedzictwo swoich najbliższych, łącząc kobietę, którą jest teraz, z dzieckiem, którym była w przeszłości. I choć twierdzi, że beznamiętna opowieść przychodzi jej naturalnie, opisane przez nią brzemię pamięci porusza czytelnika do głębi.
„Literacki Nobel dla Ernaux to nagroda za odwagę i chirurgiczną precyzję, z jaką odkrywa korzenie, wyobcowanie i zbiorowe ograniczenia osobistej pamięci.” Z uzasadnienia Akademii Szwedzkiej „Ernaux dokonała niezwykle ważnej rewolucji formalnej w literaturze, z dala od metafor, „ładnych” zdań i wyrazistych bohaterów. Nie próbowała wpisać się w ustalone ramy literatury ani tego, co uznawane jest za piękne. Zdefiniowała się sama.” Édouard Louis „Annie Ernaux jest nie tylko pisarskim wzorem – dzięki niej możemy też w końcu mówić o przemocy i traumie związanych z pochodzeniem klasowym. Ernaux w jednym zdaniu potrafi zawrzeć to, czego mnie nie udałoby się opisać na całej stronie. Nobel dla niej to wspaniała wiadomość, a jej dzieła wyznaczają czas odrodzenia francuskiej literatury.” Didier Eribon