24 klatki na sekundę Rozmowy o animacji

Choć od premiery 40-latka minęło prawie 50 lat, wciąż uznawany jest on za jedną z najlepszych polskich produkcji telewizyjnych i cieszy się niesłabnącą sympatią widzów. W swojej nowej książce Rafał Dajbor przedstawia czytelnikom kulisy powstawania serialu i próbuje dotrzeć do źródeł jego kultowego statusu, a także zrozumieć wpływ jednej z ulubionych komedii obyczajowych Polaków na kulturę popularną.

Jedna z najsławniejszych na świecie książek o warsztacie filmowym. Autor przy pomocy setek fotografii i rysunków przedstawia w sposób jasny i zwięzły najważniejsze zasady i techniki opowiadania historii kamerą oraz związane z tym inne aspekty tworzenia filmów. Wychodząc od pięciu centralnych tematów książki - kąty widzenia kamery, ciągłość wizualna, montaż, zbliżenia, kompozycja kadru - Mascelli krok po kroku prowadzi filmowców przez praktyczny kurs myślenia obrazem.

Marzysz o srebrnym ekranie na matematyce? Układasz przemówienie na Oscary zamiast wypracowania na polski? Teraz masz podręcznik, który pomoże ci spełnić te marzenia. Ta zabawna i praktyczna książka zabiera młodych filmowców w podróż od momentu inspiracji, aż do ukończenia krótkiego metrażu i dalej. Młodzi zapaleńcy nauczą się dzięki niej wszystkiego, co muszą wiedzieć, by zostać scenarzystą /producentem/ reżyserem swojej pierwszej krótkometrażówki. Podręcznik zawiera porady i techniki przeprowadzenia burzy mózgów, scenariopisarstwa, planowania, kręcenia, montażu i marketingu. Książka pozwoli dojrzeć i zainspiruje nowe pokolenia filmowców.

To kolejna publikacja w serii "Psychologia stosowana". Artykuły zgromadzone w tej książce są przykładem analiz relacji między: filmem a jego odbiorcą, samym filmem (np. analiza dzieła filmowego z wykorzystaniem teorii psychologicznej), a także filmem a jego autorem. Psychologia w filmie, filmy psychologiczne, metody psychologiczne do analizy i interpretacji przekazów audiowizualnych, wykorzystanie filmu w edukacji psychologicznej czy w badaniach dotyczących np. funkcjonowania procesów poznawczych człowieka. Współczesne przykłady ukazujące relacje między X muzą i jedną z wiodących nauk społecznych można by mnożyć. Film intrygował, ciekawił, uruchamiał w widzach emocje i przyciągał od zawsze przedstawicieli różnych grup społecznych. To właśnie oni – ulegając magii kina – przenosili się mentalnie w całkowicie nowy wymiar odczuwania rzeczywistości, a swoją obecnością i zainteresowaniem motywowali twórców do rozwijania „języka” i innych środków technicznych, by uzyskać coraz to lepszy efekt realności. Voyeuryzm, termin przeniesiony w obręb refleksji filmoznawczej z terenu psychoanalizy i seksuologii, stał się podstawową zasadą ustanawiającą skopofiliczną relację między obrazem filmowym a jego odbiorcą. Kino z kolei stało się przestrzenią praktyk kulturowych, w których zarówno wspomniane już pojęcie voyeuryzmu, jak i ekshibicjonizm zostały uwolnione od swoich pierwotnych, parafilnych denotacji i dookreślone przymiotnikiem „filmowy”. Odtąd będą opisywać istotę kina i komunikacji audiowizualnej opartych na relacji między widzem (voyeurem) a rzeczywistością przedstawioną na ekranie. Ze Wstępu autorstwa prof. Agnieszki Ogonowskiej

Tematem książki jest zjawisko remediacji – przekształcania dzieł filmowych w wyniku ich transpozycji medialnej. Autor bada przemiany towarzyszące procesowi transformacji kina niemego w kino cyfrowe, jego relacje z książką i przenikanie się tych mediów. Korzysta przy tym z narzędzi medioznawczych, filmoznawczych i kulturoznawczych. Swoje analizy przeprowadza na przykładzie dwóch filmów: Mocnego człowieka i Metropolis, przedstawiających drogę tekstu kultury od książki przez film niemy po zdigitalizowane i obecne w sieci dzieło filmowe. Proces ten osadzony jest w szeroko zarysowanej perspektywie antropologicznej i kulturowej.

Kategoria remediacji najczęściej używana jest do badania zjawisk kultury współczesnej, ma jednak, zdaniem autora, znacznie większy potencjał. Jednym z podstawowych założeń książki jest poszerzenie zakresu zjawisk, do których odnosi się remediacja, dowiedzenie, że podobne relacje są podstawowymi cechami nie tylko medium cyfrowego, lecz zachodziły również między medium druku i kinem w początkach XX wieku. Centralnym punktem refleksji jest medium kina w początkowym stadium – film niemy, który ulegał i ulega przekształceniom, wchodząc w relacje z literaturą i siecią komputerową.

Wprowadzenie koncepcji remediacji pozwala wyjść poza niewątpliwe – zwłaszcza w polskich badaniach – ograniczenia w refleksji nad adaptacją filmową oraz osadza relację powieść – film fabularny w szerszym kontekście kulturowym. Umożliwia zastosowanie bardziej uniwersalnych narzędzi badawczych, nienależących jedynie do filmoznawstwa lub literaturoznawstwa. Pozwala również na pokazanie przemian – przez apologetów „cyfrowego świata” uznawanych za rewolucyjne i niepowtarzalne – w perspektywie historycznej, która, ujmując być może wiele z niepowtarzalności i niezwykłości, pozwala jednocześnie pokazać głęboki wpływ tych zmian na kulturę.

Książka adresowana jest do badaczy akademickich oraz studentów, przede wszystkim kulturoznawców, literaturoznawców, filmoznawców, teoretyków mediów, historyków kultury.

„Muzyka w filmie” to pierwszy w Polsce podręcznik, który w sposób kompleksowy omawia niezliczone funkcje, jakie w filmie może pełnić muzyka. To przerzucenie pomostu nad przepaścią, która od lat dzieliła filmowców i kompozytorów – zbiór uniwersalnych reguł, jakimi rządzi się dobrze sfunkcjonalizowana muzyka filmowa.

Książka powstała z myślą o filmowcach przez duże F, dla których muzyka stanowi integralną część filmowej tkanki, współtworząc wraz z warstwą wizualną narrację i dramaturgię filmu. To wymarzony podręcznik nie tylko dla reżyserów, kompozytorów, dźwiękowców i konsultantów muzycznych, ale również operatorów, montażystów i scenarzystów, ponieważ omawia rolę muzyki w filmie z perspektywy wszystkich tych dziedzin.

„Muzyka w filmie” to stopniowe zagłębianie się w świat muzyki filmowej poprzez analizę najwybitniejszych, często przełomowych dzieł w historii kina, które ustanowiły niekwestionowane zasady, jakimi do dziś rządzi się muzyka w dobrze zrobionym filmie.

Ennio Morricone, John Barry, Nino Rota, Henry Mancini, Alexandre Desplat, John Williams, Jerry Goldsmith, Danny Elfman, Marco Beltrami, Rachel Portman, Dario Marianelli, Patrick Doyle i Krzysztof Komeda, to nazwiska, które mówią same za siebie, a są to główni bohaterowie tej książki. Uczmy się od najlepszych!

Dla każdego filmowca, dla którego ścieżka dźwiękowa jest nie mniej ważna od obrazu, „Muzyka w filmie” to lektura obowiązkowa!