30 lat Wojskowej Izby Lekarskiej 1989-2019

Na podstawie nieznanych dotychczas dokumentów Ernst Klee odkrywa historię katów w białych fartuchach, lekarzy, którzy swoim pacjentom, jeńcom wojennym, więźniom obozów koncentracyjnych wyznaczyli rolę królików doświadczalnych. Ich zleceniodawcami były znane w świecie firmy, instytuty uniwersyteckie, a przede wszystkim Wehrmacht. Klee opisuje rolę lekarzy obozowych, po raz pierwszy publikuje ich listę - wielu z nich po wojnie nadal pracowało w zawodzie.

Profesor Tadeusz Tołłoczko – nestor polskiej chirurgii, który mówi o sobie, że „jako chirurg urodził się w 1957 roku w I Katedrze i Klinice Chirurgicznej AM w Warszawie”– dzieli się wywołującymi uśmiech, ale też pobudzającymi do refleksji wspomnieniami. Napisane ze swadą anegdoty i spostrzeżenia ukazują, jak wyglądała w XX wieku nieznana prywatność zawodowa chirurga.

Profesor i Pan Profesor

Poprawiając pracę jednego z kolegów, prof. Tadeusz Butkiewicz powiedział:

– Kulego! Jak kulega pisze nazwisko swojego nauczyciela, to należy pisać: „Pan Profesor”. Jeśli wymieniana osoba nie jest lub nie była kulegi nauczycielem, to może kulega napisać tylko „Profesor”.

Nic na to nie poradzę

W dniu 23 listopada 1963 roku na porannej odprawie lekarz dyżurny przekazał raport z przebiegu dyżuru, po czym zwrócił się z pytaniem:

– Czy pan profesor [Jan Nielubowicz] wie, że prezydent Kennedy nie żyje?

– Co kolega mówi? Niemożliwe! Co się stało?

– Został zastrzelony.

– Zastrzelony, kolega mówi. To tragedia – rzekł Profesor, a po chwili głębokiej zadumy dodał: – Kolego, to rzeczywiste nieszczęście, ale ja już na to nic nie poradzę.

(Fragmenty książki)

Książka jest autobiografią 93-letniego pułkownika w stanie spoczynku, profesora nauk medycznych, chirurga, Telesfora Piecucha. Ta sporej objętości praca opisuje życie autora od czasów przedwojennych, poprzez zawieruchę wojenną i powojenną, aż do roku 2022.
Czerpiąc z przebogatej skarbnicy pamięci autora książka jest kopalnią wspomnień, zarówno z czasów dzieciństwa, okresu dorosłości, życia zawodowego i naukowego, jak również stanowi dokument rozwoju medycyny od czasów powojennych do współczesności.
Autor w pasjonujący sposób opisuje przebieg kształcenia i specjalizacji lekarzy po drugiej wojnie światowej. W niezwykle zajmującej części medycznej obszernie opisuje metody przeprowadzania operacji z zakresu chirurgii ogólnej, torakochirurgii i chirurgii naczyniowej w drugiej połowie dwudziestego wieku.
Książka ta może być ciekawym doświadczeniem dla czytelniczek i czytelników, zarówno jako nietuzinkowa biografia, jak i źródło wiedzy o rozwoju medycyny, głównie chirurgii.
Autobiografia, zilustrowana licznymi zdjęciami, zawiera wiele smaczków z życia codziennego, prywatnego, jak i zawodowego. Bez wątpienia znajdzie ona spore grono odbiorców, których pasją są biografie ludzi o ciekawym życiorysie urodzonych przed drugą wojną światową.

„Jedna z najistotniejszych książek dekady”.
CNN
Dzięki niej dokonał się jeden z największych przełomów w historii współczesnej nauki – choć ona sama nigdy się o tym nie dowiedziała.
Nazywała się Henrietta Lacks, ale naukowcy znają ją jako HeLa. Większość swojego życia spędziła na plantacji tytoniu w stanie Wirginia. Mimo że zmarła w 1951 roku, stała się nieśmiertelna. Fragment jej guza dał początek pierwszej w historii linii komórkowej, która ma zdolność namnażania się poza ludzkim ciałem. Został pobrany bez jej zgody. Komórki HeLa przyczyniły się do największych odkryć medycznych naszych czasów, takich jak szczepionki przeciw polio, wirusowi HPV i SARS-CoV-2. Testowano na nich eksperymentalne terapie, skutki promieniowania i większość przełomowych leków, między innymi na AIDS, białaczkę, grypę i chorobę Parkinsona.
Koncerny zbiły na linii HeLa fortunę, ale rodziny Henrietty nie stać było nawet na wizytę u lekarza. Życie Lacksów zmieniła dopiero ta książka, którą Rebecca Skloot pisała przez 10 lat. Nieśmiertelne życie Henrietty Lacks natychmiast stało się bestsellerem. Zostało okrzyknięte „książką roku” przez ponad 60 najważniejszych światowych mediów, trafiło też na listy lektur. „Fascynująca historia, której tłem są pola tytoniu w Wirginii, biedne osiedla czarnych robotników w Baltimore, szpitalne oddziały dla kolorowych i sterylne laboratoria medyczne. Jedna z najlepszych pozycji literatury faktu ostatnich lat”. Wstęp Piotra Cieślińskiego do polskiego wydania „Niezwykła i poruszająca książka. Żywy portret Henrietty Lacks, który powinien przetrwać równie długo, jak jej komórki”. „The Times” „Żadna martwa kobieta nie zrobiła tak wiele dla żyjących. Fascynująca, przejmująca i bardzo potrzebna książka”. Hilary Mantel, „The Guardian” „Powieść detektywistyczna z życia wzięta. Nieśmiertelne życie Henrietty Lacks to niezwykle wnikliwe śledztwo dotyczące kwestii rasowych i etycznych w medycynie”. „Nature” „Jedna z największych biografii medycznych naszych czasów”. „Financial Times” „Trudno wyobrazić sobie lepszy sposób na ukazanie destrukcyjnego wpływu nieetycznych praktyk w badaniach medycznych. Niezwykle przejmująca historia, pięknie napisana”. „The Lancet” „Pisanie o nauce często skupia się tylko na faktach. Debiutancka książka Skloot jest znacznie głębsza, odważniejsza i absolutnie wspaniała”. „The New York Times Book Review” „Nieśmiertelne życie Henrietty Lacks to fascynujący obraz kobiety, której komórki – pierwsze namnażające się bez końca i wiecznie żywe, pobrane bez zgody pacjentki – stały się niezbędne dla współczesnej medycyny”. „Vogue” „Jedna z najlepszych i najbardziej poruszających książek non-fiction, jakie czytałem od bardzo dawna. Jest w niej wszystko, co trzeba: głęboki namysł i świetne tempo. Napisana z werwą i wielkim sercem”. Dwight Garner, „The New York Times”

Wyjątkowe i pełne empatii wspomnienia kanadyjskiej lekarki, która jako jedna z pierwszych w swoim kraju zaczęła pomagać pacjentom u schyłku życia, chcącym poddać się procedurze medycznie wspomaganej śmierci.
Dr Stefanie Green od 2016 roku przeciera szlaki w dziedzinie MAiD (od ang. medical assistance in dying). W swych wspomnieniach ujawnia powody, dla których pacjenci chcą się poddać medycznie wspomaganej śmierci, opisuje, jak wygląda cały proces prowadzący do procedury, oraz na czym ona polega. Opowiada także o reakcjach wszystkich zaangażowanych osób, o tym, jakie to uczucie: poddawać pacjenta ewaluacji, informować go, że zakwalifikował się do MAiD, i podawać śmiercionośne leki. Na wskroś autentyczna i przesycona emocjami książka Stefanie Green rzuca światło na mnóstwo osobistych, zawodowych i praktycznych kwestii związanych z medycznie wspomaganą śmiercią.
Autorka zaprasza czytelników do swojego gabinetu, sal szpitalnych, mieszkań i domów, oddając głos swoim pacjentom, kolegom po fachu i aktywistom. Książka „Umrzeć na swoich zasadach” zmieni sposób, w jaki ludzie myślą o swoich wyborach u schyłku życia, i pokaże, że medycznie wspomaga śmierć dotyczy nie tyle odchodzenia, ile tego, jak pragniemy żyć.

"Sezon latowy rozpoczyna się z dniem 1 maja i trwa do 1 października; sezon zimowy zaś od 1 października aż do 1 maja. Podczas sezonu zimowego odbywają się najrozmaitsze igrzyska i zabawy sportowe. Przed i po głównym sezonie, jako i dla kuracyuszów zimowych, ceny taksy kuracyjnej zniżone." Opisał J. Szadkowski sen.