4 Wojskowy Szpital Kliniczny

304 Dywizjon Bombowy był w Polskich Siłach Powietrznych w Wielkiej Brytanii jednostką pod pewnymi względami szczególną. Jego historia może zainteresować zarówno miłośników „Polskich Skrzydeł” jak i historyków-marynistów, a opracowanie jego dziejów jest ciekawym połączeniem tych dwóch dziedzin oraz wkładem w nieco zaniedbaną historiografię polskich jednostek bombowych okresu drugiej wojny światowej.

Niniejsza monografia to efekt inicjatywy, której ambicją jest wymiana naukowych i zawodowych doświadczeń, a przez to wzmacnianie kompetencji budujących bezpieczeństwo dokumentów publicznych. Przedmiot rozważań podjętych w opracowaniu to jeden z istotniejszych obszarów bezpieczeństwa państwa. Podnoszone na wstępie bezpieczeństwo dokumentów publicznych ma bezpośrednie przełożenie na sprawność instytucji publicznych, podmiotów gospodarczych oraz całego sektora finansowego, nie pozostając bez wpływu na bezpieczeństwo osobowe. Właściwe zabezpieczenie dokumentów publicznych, a także niezawodne metody weryfikacji ich autentyczności
mają znaczenie dla każdego obywatela, będąc gwarantem pewności i bezpieczeństwa obrotu prawnego oraz ekonomiczno-finansowego. Skala przestępczości przeciwko dokumentom nadal pozostaje wysoka. Do czynników sprzyjających rozwojowi zjawiska fałszerstw możemy zaliczyć m.in. rozproszoną produkcję dokumentów oraz stosunkowo niski poziom ich zabezpieczenia. Nie bez znaczenia jest też aktywność grup przestępczych, które
na podstawie sfałszowanych dokumentów zakładają i prowadzą działalność gospodarczą wyłudzając podatek VAT, legalizując niezgodnie z obowiązującym prawem wprowadzane do obrotu towary, czy też wyłudzając kredyty bankowe. Obecne regulacje dotyczące dokumentów publicznych rozproszone są w blisko 400 aktach prawnych. Wobec tego do szczególnie ważnych inicjatyw legislacyjnych należy zaliczyć przygotowywaną przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji ustawę o dokumentach publicznych, która ma doprowadzić do kompleksowego uregulowania podnoszonych kwestii. Ustawa w swoich założeniach przewiduje m.in. kategoryzację dokumentów publicznych w zależności od ich wpływu na bezpieczeństwo państwa, precyzuje wymogi dotyczące
poziomu zabezpieczeń, czy zasady opracowywania wzorów. Ponadto określa zasady i tryby emisji, wytwarzania, dystrybucji, przechowywania, kontroli autentyczności i wiarygodności dokumentów, na edukacji społecznej kończąc. W przekazanej Państwu monografii zostały zebrane opracowania ekspertów wywodzących się zarówno ze środowisk reprezentujących wytwórców, instytucje odpowiedzialne za emisję dokumentów, jak również funkcjonariuszy publicznych, którzy w ramach powierzonych obowiązków zajmują się weryfikacją autentyczności dokumentów publicznych. Bogate studia literatury wykorzystanej przez autorów poszczególnych rozdziałów świadczą o ich rozległej wiedzy w obszarze ujętym w temacie monografii, co tylko potwierdza zasadność podjęcia działań zmierzających do naukowej eksploracji tego obszaru. Rezultatem owych zmagań jest monografia pt. Bezpieczeństwo dokumentów publicznych.

Ochrona i zapewnienie bezpieczeństwa granicy państwowej stanowi jedną z podstawowych funkcji państwa. Jej nienaruszalność, bezpieczeństwo są szczególnie ważnymi czynnikami zapewnienia bytu narodowego i suwerenności państwa. Ochrona granicy państwowej obejmuje ogół czynności podejmowanych w kraju i poza nim przez organy państwowe w celu zachowania integralności terytorialnej, suwerenności oraz przeciwdziałania wszelkim zjawiskom stwarzającym zagrożenie dla tych wartości. (…)
Celem niniejszej publikacji jest poddanie naukowej analizie wybranych problemów bezpieczeństwa granic RP. Jest rzeczą naturalną, że tego typu praca zbiorowa – w ramach, której każdy z autorów dysponuje swobodą twórczą – charakteryzuje się niejednorodnością ujęcia metodologicznego, przyjmowanego systemu aksjologicznego oraz pojmowania bezpieczeństwa. (…) Podjęty publikacji problem badawczy jest istotny ze względów poznawczych, ponieważ dotyczy jednego z najważniejszych sektorów bezpieczeństwa narodowego – bezpieczeństwa granic RP. Praca skierowana jest do analityków, doktorantów, studentów uczelni resortowych, cywilnych kierunków bezpieczeństwa narodowego, wewnętrznego i międzynarodowego.
Fragment wstępu

„Terroryzm to niepaństwowe, umotywowane ideologicznie działania polegające na stosowaniu z premedytacją bezprawnej przemocy fizycznej lub psychicznej w celu ultymatywnego, w warunkach publicznego rozgłosu i przerażenia, wymuszenia na decydentach określonych korzyści politycznych, społecznych lub ekonomicznych”. Próby definiowania terroryzmu, jak dotychczas, nie doprowadziły do przyjęcia uniwersalnej w swej treści i zasięgu instytucjonalnego obowiązywania jednolitej definicji. Sytuacja ta wynika ze złożoności i dynamiki przeobrażeń zjawiska oraz partykularyzmu poszczególnych środowisk politycznych, sił bezpieczeństwa, a także badaczy eksponujących reprezentowane dyscypliny naukowe. Z uwagi na niezwykle wysoką szkodliwość społeczną terroryzmu zwłaszcza jego zorganizowanej i transgranicznej postaci podlega on powszechnemu potępieniu jako zbrodnia, której nie mogą usprawiedliwiać żadne powody czy okoliczności. Jesteśmy zobowiązani do zwalczania terroryzmu legalnymi środkami, skoordynowanymi siłami i adekwatnymi sposobami uzyskując w ten sposób moralną przewagę nad skrytobójczymi działaniami terrorystów. Walka z terroryzmem prowadzona jest w układzie asymetrycznym utrzymującym się nie tylko z przyczyny nierównowagi potencjałów militarnych, ale również z odmiennych systemów wartości oraz z nieprzestrzegania przez terrorystów zasad i zwyczajów uznawanych przez cywilizowane narody.
Terroryzm nie jest sygnowany przez państwo rozumiane jako oficjalny podmiot stosunków międzynarodowych (lęk przed nieuchronnymi sankcjami międzynarodowymi), co nie wyklucza wykorzystywania, inicjowania przez nie działań terrorystycznych w zakamuflowanej formie. Najczęściej z woli jego władz czynią to służby specjalne lub sponsorowane organizacje terrorystyczne. Przestępstwa terrorystyczne mają charakter umyślny, dokonywane są celowo – zgodnie ze stworzoną dla potrzeb realizujących go ludzi ideologią. Towarzyszy temu rozwaga (przy wyborze sposobu działania) oraz kalkulacja dotycząca typowania obiektu zamachu i oczekiwanych efektów bezpośrednich, a przede wszystkim następczych, docelowych (psychoza strachu, zwątpienia w ochronę i wreszcie uległości) odpowiednio nagłośnionych, rozpropagowanych. Stosując przemoc terroryści stawiają swoim adresatom ultimatum oparte o wyartykułowane przez nich żądania i eskalację bezprawnych czynów.
Proporcjonalne i skuteczne przeciwdziałanie terroryzmowi możliwe jest wówczas, gdy dysponujemy rzeczywistą wiedzą o motywacjach terrorystów, o ich potencjale realizacyjnym i wynikających z niego sposobach działania oraz o strukturze organizacyjnej i formach wzajemnego oddziaływania (hierarchizacja, łączność, finanse). Bardzo ważne jest poznanie zbrodniczych zamierzeń (obiekt, miejsce, czas i zastosowane środki) zamachowców. Charakterystyka aktywności terrorystycznej uwzględniająca wymienione wyróżniki dostarcza nam informacji niezbędnych do planowania stosownych działań zaradczych klasyfikowanych jako anty lub kontrterrorystyczne. Profesjonalne definiowanie terroryzmu wpływa na trafne identyfikowanie, wykrywanie zdarzeń terrorystycznych, natomiast miarodajna charakterystyka, rozpoznanie ułatwia nam ich neutralizację.

Książka zawiera zwięzły, lecz zarazem szczegółowy opis 56 typów najważniejszych czołgów i tankietek używanych podczas II wojny światowej. Przedstawiono w niej historię rozwoju pojazdów, wszystkie wersje i odmiany, zastosowanie bojowe, użytkowników zagranicznych. Obszernie opisano budowę wozów, akcentując nowatorskie rozwiązania techniczne. Zawarto informację o służbie wielu typów czołgów w Wojsku Polskim, szczególną uwagę poświęcając czołgom rozpoznawczym TK i TKS oraz czołgom lekkim 7TP. Opis każdego pojazdu ilustrowany jest barwną sylwetką boczną rysunkiem w czterech rzutach oraz zdjęciami. Leksykon obejmuje czołgi Australii, Czechosłowacji, Francji, Japonii, Kanady, Polski, Trzeciej Rzeszy, USA, Węgier, Wielkiej Brytanii, Włoch i Związku Radzieckiego.

Dzielnicowy to policjant pierwszego kontaktu, pełniący służbę w społecznościach lokalnych, łącznik instytucji ze społeczeństwem. Wszystkie te określenia odnoszą się do szczególnej grupy zawodowej, policjantów ze szczególną misją. Policjantów, którzy są świadomi spoczywającej na nich roli i odpowiedzialności oraz oczekiwań społecznych. Są to osoby, które jak pokazują powtórne badania wykonane przez Autorki, mają poczucie prestiżu odczuwanego od wspomnianych społeczności, rozumieją znaczenie i rolę działań profilaktycznych w ich pracy. Wiedzą, że trzeba się doskonalić i posiadać szereg cech, bez których kontakt ze społeczeństwem
może być trudny. Jednoznacznie wskazują na rolę komunikatywności, aktywnego słuchania, ale też kulturę osobistą, uważność czy dyspozycyjność.