50 najsłynniejszych linii kolejowych w historii

Książka Kolej Transandyjska – Callao – Lima – La Oroya, dzieło polskiego inżyniera Ernesta Malinowskiego autorstwa Przemysława Dominasa jest opowieścią o jednej z najbardziej zaawansowanych, w momencie budowy, technicznie i najwyżej położonych kolei na świecie. W publikacji została opisana historia budowy tej kolei, zaprojektowanej przez polskiego inżyniera Ernesta Malinowskiego. Na linii zastosowano unikatowe rozwiązania trasowania szlaku w postaci zakosów (zygzaków), umożliwiających wznoszenie szlaku wzdłuż stromych ścian skalnych Andów, w terenie, gdzie brakowało miejsca na poprowadzenie torowiska w łuku. Wybudowano ponad 60 tuneli kolejowych, z których tunel szczytowy Galera jest najwyżej położonym tunelem na świecie (4774 m n.p.m.) oraz zrealizowano kilkanaście dużych mostów, z których most Verrugas po wybudowaniu był najwyższym tego typu obiektem na świecie (76 m wysokości).

Wybrany do opisania odcinek linii Callao – Lima – La Oroya o długości 222 km jest najtrudniejszym technicznie odcinkiem kolei w Peru – w 2019 roku peruwiański rząd stworzył wniosek o wpisanie go na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Książka jest efektem wyjazdu autora do Peru i przeprowadzenia kwerendy źródłowej w instytucjach archiwalnych w Limie oraz wykonania inwentaryzacji terenowej szlaku kolejowego, polegającej na dokonaniu dokumentacji fotograficznej wybranych najważniejszych obiektów inżynierskich i architektonicznych oraz rozwiązań technicznych (np. zakosy). Publikacja jest wzbogacona o mapę, ukazującą przebieg szlaku kolejowego i rozmieszczenie głównych obiektów linii, a ponadto zawiera sporo ilustracji archiwalnych.

Bogato ilustrowany poradnik eksploatacyjny poświęcony silnikom spalinowym pojazdów szynowych. Opisano w nim podstawy budowy i działania oraz praktyczne wskazówki dotyczące zasad utrzymania i obsługi najważniejszych zespołów i układów silników spalinowych współczesnych pojazdów szynowych użytkowanych w Polsce. W zwięzły i przystępny sposób przedstawiono podstawowe wiadomości z zakresu teorii silników wysokoprężnych, budowę tych silników, opis działania układów zasilania, smarowania, chłodzenia, sterowania, dolotowych i wylotowych. Podano także podstawowe wiadomości dotyczące diagnozowania oraz obsługi technicznej w warunkach eksploatacyjnych. Książkę wzbogacono o przegląd konstrukcji różnych rodzajów silników wysokoprężnych użytkowanych na sieci PKP.
Odbiorcy: kadra inżynieryjno-techniczna kolei (np. maszyniści, pracownicy obsługi), studenci wydziałów transportu i inżynierii lądowej wyższych uczelni technicznych, uczniowie techników o profilu kolejowym

Lwów jako jedno z najważniejszych miast Austro-Węgier i II Rzeczpospolitej doczekał się wielu opracowań historycznych, a także szczegółowych rozpraw na temat niektórych instytucji miejskich związanych z gospodarką komunalną. Tyle szczęścia nie miały natomiast lwowskie tramwaje. Niniejsza publikacja jest pierwszą tak obszerną próbą uporządkowania historii tego środka transportu, który na stałe wpisał się w krajobraz miasta.
5 maja 1880 roku we Lwowie towarzystwo Societa Triestina Tramway z Triestu uruchomiło pierwsze tramwaje konne. Osiem lat później pojawiły się plany budowy sieci tramwajów parowych, lecz ostatecznie zrezygnowano z nich na rzecz tramwajów elektrycznych. Zamiar budowy sieci tramwajów elektrycznych spowodował zrozumiały sprzeciw właścicieli kolei konnej, który przekształcił się w otwarty spór z władzami miejskimi i znalazł swój finał w sądzie polubownym. Ostatecznie ruch tramwajów elektrycznych, będących symbolem nowoczesności i oznaką statusu Lwowa, zainaugurowano 31 maja 1894 roku, na kilka dni przed uroczystym otwarciem Powszechnej Wystawy Krajowej.
Publikacja zawiera bogaty opis różnych aspektów działalności lwowskich przewoźników tramwajowych – od spraw organizacyjnych poprzez zagadnienia eksploatacyjne, handlowe, techniczne i personalne. Autorzy zwracają uwagę na to, że tramwaje lwowskie zajmowały szczególne miejsce w życiu codziennym mieszkańców miasta, trafiły także na karty dzieł literackich. W książce znalazły się anegdoty, sentymentalne wspomnienia związane z tramwajami oraz liczne ilustracje i cytaty z unikatowych źródeł, które oddają atmosferę Lwowa schyłku XIX wieku i pierwszej połowy XX wieku.

Książka Tunele kolejowe w Polsce w obecnych granicach, wybudowane do 1945 roku prezentuje historię budowy i eksploatacji tuneli kolejowych na terenie obecnej Polski. Zagadnienia dotyczące budowy 25 tuneli (z czego siedemnaście powstało w Prusach, sześć w Galicji, jeden w Królestwie Polskim i jeden w odrodzonej Polsce) przedstawiono na tle problematyki XIX-wiecznego budownictwa tunelowego w regionie alpejskim.
W książce opisano zarówno budowę dwóch najtrudniejszych tuneli w Rydułtowach oraz w Łupkowie, które powstawały odpowiednio pięć i sześć lat, jak i demontaż tunelu w Wałbrzychu pod górą Brzezinka w latach 30. XX wieku. Przedstawiono również budowę najdłuższego górskiego tunelu w Polsce (1605 m) pod Małym Wołowcem w Wałbrzychu, gdzie zastosowano nowoczesne szwajcarskie wiertarki hydrauliczne systemu Brandta. Opisano także tunele powstałe na kolei szerokotorowej w Uniejowie-Rędzinach koło Miechowa, jak i wąskotorowy tunel w Szklarach koło Rzeszowa. Obok tuneli budowanych metodami górniczymi zaprezentowane zostały również tunele miejskie, budowane metodami odkrywkowymi, w Bielsku-Białej, Toruniu i tunel kolei średnicowej w Warszawie.
Książka powstała głównie na podstawie materiałów źródłowych zdeponowanych między innymi w archiwach w Berlinie, Warszawie i Wiedniu. Tekst uzupełniają liczne ilustracje i plany sytuacyjne omawianych obiektów.

Niniejsza publikacja przedstawia umundurowanie kolejarzy Rzeczypospolitej Polskiej. Powstała po latach żmudnego kolekcjonowania oryginalnych elementów ubiorczych PKP, kompletowania tematycznych archiwaliów i dokumentacji fotograficznej. Prezentuje mundury, dystynkcje, oznaki i odznaki kolejarzy, funkcjonariuszy Straży Ochrony Kolei, Kolejowej Straży Pożarnej i Kolejowego Przysposobienia Wojskowego z lat 1918?1939, polskich kolejarzy z czasów okupacji 1939?1945 oraz kolejarzy i funkcjonariuszy Służby Ochrony Kolei w okresie tuż powojennym 1944/1945?1948 r.

Opracowanie ma charakter publicystyczny z elementami naukowymi nawiązującymi do dziejów polskiej kolei i jej pracowników. Jednocześnie przyjęta swobodna narracja tematu nadaje mu cechy opowieści o barwie kolejowej, co było działaniem zamierzonym. Zagadnienie zostało także celowo przedstawione na tle rysu historycznego mającego przypominać o warunkach funkcjonowania kolejarzy, bo przecież to one zawsze decydowały o stanie uposażenia/ wyposażenia ludzi. Dlatego w treści nie mogło zabraknąć choćby hasłowego przedstawienia trudów służby w odradzającej się II Rzeczypospolitej, a potem dramatu przymusowej pracy na rzecz niemiecko-sowieckich okupantów – w przypadkowych ubiorach, bez polskiego godła na czapce. Tym samym również nie mogło zabraknąć przykładów patriotycznych postaw kolejarzy w walce o wolność i niepodległość Polski, a to dla uhonorowania ich dokonań i poniesionych ofiar – imiennych i bezimiennych.

Książka Zabytkowa Stacja Kolejowa Gniezno przedstawia nieznane dzieje jednego z największych i najciekawszych węzłów kolejowych Wielkopolski.
W pierwszej części publikacji znajdą Państwo dzieje rozwoju przestrzennego stacji od jej powstania w 1872 r. do końca II wojny światowej oraz historię realizacji planów rozbudowy węzła w ramach niemieckiego planu wojennego „Otto”.
Kolejna część ukazuje problem walorów zabytkowych infrastruktury kolejowej Gniezna. Omawia najistotniejsze wartości zabytkowe pojedynczych obiektów oraz szeroko pojętego zespołu stacyjnego.
Książka umożliwia poznanie jednego z najcenniejszych zabytków kolejnictwa w Polsce oraz wskazuje najważniejsze kierunki waloryzacji dziedzictwa kolejowego.

Pozycja została wzbogacona dotychczas niepublikowanymi planami i zdjęciami, odnalezionymi w archiwach i bibliotekach w Polsce i Niemczech. Treść książki dopełniają ilustracje, obejmujące m.in. współczesne zdjęcia kilkudziesięciu budynków oraz budowli inżynieryjnych zachowanych w Gnieźnie.