Celem tej monografii jest próba opisania autotelicznych stanów umysłu sportowców w oparciu o wskaźniki osobowościowe, elektrofizjologiczne oraz procesy mentalne w przygotowaniu do treningu sportowego, zawodów sportowych i odpoczynku. Poszukiwano odpowiedzi na pytania o udział proce-sów mózgowych i osobowości w aspekcie autoteliczności umysłu i uwagi w wytwarzaniu podstawo-wych dla sportowców stanów umysłu, które nazwano: autoteliczny stan gotowości uwagi, autoteliczny stan zaangażowania uwagi i „stan alfa”. Za pomocą EEG zarejestrowano zmiany aktywności bioelek-trycznej mózgu po treningach neurofeedback-EEG w spoczynku i w ruchu oraz relaksacji audio-wizualnej i autogennej. Treningi te wykorzystano do modulacji aktywności mózgu (stanów umysłu) i poprawy uwagi podczas treningu i zawodów sportowych oraz wywołania stanu relaksu podczas odpo-czynku. Wykazano, że podczas treningów neurofeedback-EEG następuje wzbudzenie aktywności bioe-lektrycznej mózgu w obszarach zaangażowanych. Zauważono także, że przez potęgowanie stanu relak-su, po treningach relaksacji audio-wizualnej i autogennej, zmienia się moc w pasmie alpha. Dane empi-ryczne wskazują również, że stymulacja treningiem neurofeedback-EEG oraz treningiem relaksacji au-dio-wizualnej i autogennej może mieć wpływ na aktywność mózgu, wyrażaną zmianami w międzypół-kulowej synchronizacji mózgu i wydajność umysłu sportowców. Można mieć nadzieję, że porównanie EEG wykonanego przed i po treningach neurofeedback-EEG może pomóc w wyborze strategii przygo-towania mentalnego sportowców. Należy jednak dodać, że budowanie psychologicznego modelu auto-telicznego zaangażowania uwagi w sporcie, w oparciu o analizę poczucia autonomii, poczucia lokaliza-cji kontroli, stylu percepcyjnego, cech osobowości, wymiarów zaangażowania oraz aktywności bioelek-trycznej mózgu sportowca, wymaga integracji wiedzy dotyczącej kontekstu organizacyjnego (cechy dyscypliny sportowej).