„Powszechny kodeks honorowy” został opracowany i wydany (po raz pierwszy w 1930 r.), z inicjatywy m.in. prokuratora Sądu Najwyższego – Jana Gumińskiego oraz Ligi Reformy Postępowania Honorowego – organizacji mającej na celu „szerzenie w społeczeństwie zasad postępowania honorowego, dostosowanych do wymogów życia współczesnego oraz zwalczanie pojedynków, jako formy zadośćuczynienia honorowego”.

Główne postulaty kodeksu to: 1) zniesienie pojedynków, jako formy satysfakcji honorowej; 2) zrównanie praw i obowiązków kobiet i mężczyzn w zakresie odpowiedzialności honorowej; 3) usunięcie zasad i przepisów, sprzecznych z duchem czasu, bądź obarczających postępowanie honorowe ze szkodą dla stron i sędziów.