Empatia pojmowana jako zdolność do współodczuwania oraz rozumienia stanów innych osób jest jedną z najważniejszych umiejętności społecznych. Potrzeba napisania tej książki wynikła zarówno z doświadczeń praktycznych Autora – pracy wychowawcy i mediatora, jak i naukowych dociekań związanych z aktywnością zawodową na Wydziale Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Książka, którą trzymacie w rękach, nie jest wyłącznie opisem programu – stanowi próbę integracji nowoczesnej wiedzy na temat empatii w ujęciu zarówno psychologicznym, jak i pedagogicznym. Intencją Autora było i jest przygotowanie koncepcji wychowania do empatii idącej „w poprzek” naukowych teorii – łączącej wiedzę z różnych dziedzin.

Niniejsze opracowanie próbuje zebrać wiedzę dotyczącą różnych koncepcji empatii, zaprezentować własny model empatii oraz jego pedagogiczną operacjonalizację. Wychodząc zatem od klasycznych ujęć, w pierwszym rozdziale przedstawiono ewolucję pojęcia empatii – od pierwszych definicji, poprzez opisywanie jej w różnych paradygmatach psychologicznych, aż do prezentacji nowoczesnych modeli epizodyczno-procesualnych. Empatia bowiem była przedmiotem zainteresowania wielu teoretyków i praktyków, a doniosły wkład różnych koncepcji pozwolił na lepsze zrozumienie empatycznych procesów. Ujęcia modelowe, chociaż stanowią zawsze pewne uproszczenie tego bardzo rozbudowanego konstruktu, jakim jest empatia, pozwalają lepiej zrozumieć naturę tego fenomenu.