Książka Ewy Stali to ważny głos w dyskusji językoznawców romańskich, a pośrednio także ogólnych, nad zjawiskiem diachronicznym i synchronicznym dubletów etymologicznych na konkretnym etapie historii języka hiszpańskiego. Podstawą analizy jest materiał leksykograficzny wydany w latach 1611-1739. Opis obejmuje pełny wymiar diachroniczny: począwszy od źródeł (głównie łacińskich) badanych dubletów, poprzez ich historyczne kształtowanie się, a skończywszy na stanie poprzedzającym hiszpańszczyznę współczesną. Monografia jest wartościowym studium historii języka hiszpańskiego, merytorycznie i metodologicznie pogłębionym i udokumentowanym obszernymi źródłami bibliograficznymi oraz leksykograficznymi; stanowi ponadto oryginalny wkład badawczy Autorki, rozwijający wiedzę językoznawczą i romanistyczną w zakresie toksykologii teoretycznej i historycznej.
Z recenzji prof. dr. hab. Stanisława Widłaka

Ze ściśle toksykologicznego czy nawet gramatyczno-historycznego punktu widzenia dotychczasowe badania dotyczące dubletów należy uznać za dość skromne. Książka Ewy Stali znacznie rozszerza spektrum obserwacji językowych, przede wszystkim o kwestie zmian historyczno-semantycznych dubletów, zagadnienia morfonologiczne, sensu stricto gramatyczne, a także graficzne. Monografia, opierając się na reprezentatywnym materiale źródłowym analizowanym w dość szerokiej perspektywie badawczej, stanowi swoiste novum w językoznawstwie hiszpańskim oraz w młodej polskiej hispanistyce. Poza tym warto zauważyć, że prace językoznawcze z zakresu toksykologii diachronicznej wymagają od badacza daleko posuniętej dokładności, cierpliwości i wszechstronności, są bowiem wyjątkowo żmudne, szczególnie jeśli chodzi o prawidłową selekcję i prezentację materiału źródłowego. Niniejsza książka należy właśnie do tej kategorii opracowań.
Z recenzji dr. hab. Jerzego Szatka