Ósmy numer nomadycznego magazynu humanistycznego „Format P” poświęcony jest poszukiwaniu miejsc generujących napięcie pomiędzy teorią i praktyką. Szczególnie zajmuje nas tu kontekst społeczny, bo to w nim dokonało się najbardziej radykalne przeformułowanie tych pojęć.Praktyka nie jest miejscem aplikowania teorii albo też jej konsekwencją, teoria zaś nie stanowi jednorodnej całości, która unosząc się ponad ciemną materią działań, zapewnia nam bezpieczeństwo zrozumienia. Wszystko wydaje się bardziej chaotyczne, dynamiczne i nieciągłe. Bo „żadna teoria nie rozwija się, nie natrafiając w końcu na mur nie do przebicia, zaś rozbicie tego muru wymaga praktyki. Praktykę można rozumieć jako zbiór przesunięć z jednego punktu teoretycznego do drugiego, z kolei teoria to przesunięcie od jednej praktyki ku drugiej”. Interesuje nas więc proces przebijania muru, uchwycenie momentu, w którym zmiana staje się możliwa. Przeszkodę stanowi tu sama rzeczywistość późnego kapitalizmu, przejawiająca niebywałą zdolność do nieustannych przeobrażeń oraz do anektowania wszystkiego tego, co nowe, w obręb własnej logiki. […] Być może w późnym kapitalizmie żywiołem nieposłuszeństwa nie jest ani praktyka, ani teoria, ale te ich momenty, które są jeszcze nierozpoznanym przez reguły czystym momentem ruchu wielości: MYŚLENIEM i DZIAŁANIEM.