Iza i Janusz zakochali się w sobie już w liceum. Snuli plany o wyjeździe z miasteczka, studiach dziennych, potomstwie i dożyciu w miłości sędziwego wieku. Istnieją jednak złośliwe chochliki, które potrafią zburzyć młodzieńcze plany i wszystko ułożyć po swojemu. Wtedy są dwa wyjścia –  pokochać inny wariant życia, alb walczyć z nim.  Tylko czy warto walczyć? Powieść o wielkiej mocy przebaczania, które jest magiczne, bo przemienia codzienność, czyniąc ją piękną, i obsypuje pyłkiem mieniącym się brylantami, nawet wtedy, gdy nie padają na nią promienie słońca. Naprawdę tak jest! Ciesz się życiem, słuchaj siebie, śmiało spełniaj marzenia i świadomie twórz swoją powieść, bo każde życie nią jest. „Długo nie mogła zasnąć. Zastanawiała się, dlaczego ludzie przestają kochać. Dlaczego coś tak pięknego, jak miłość zmieniają w nienawiść? Przecież ta zamiana nie dzieje się sama! Ludzie to robią! Czy chodzenie ze sobą, zabieganie o siebie, troska, fascynacja, tęsknota, pożądanie, zawsze zmierzają ku oziębłości, obojętności, a potem nienawiści? Dlaczego ludzie są tacy niestali w uczuciach? Przecież związek z miłości to perspektywa bezpieczeństwa na zawsze. To pewność, czystość, to twardy grunt pod stopami. Dlaczego sami sobie tak komplikują życie? Zdradzają się. Rozwodzą. Krzywdzą. Jak miłość może się znudzić? Coś tak magicznego! Widocznie tak, skoro rezygnują z niej. Widocznie komplikowanie jest atrakcyjniejsze niż stabilizacja. Zasypiając, stwierdziła, że nie rozumie ludzi. Ona będzie dbać o swój związek. Ich miłość zawsze będzie wielka i niezniszczalna”.