To pierwsza monografia Adolfa Szyszko-Bohusza (1883-1948), jednego z  najważniejszych architektów polskich pierwszej połowy XX wieku. Twórczość Szyszko-Bohusza ukazuje znakomicie kontekst mentalny, kulturowy, artystyczny i polityczny, w jakim rodziła się w Polsce architektura nowoczesna. To jeden z najważniejszych architektów polskich I połowy XX wieku, który w znacznym stopniu ukształtował przestrzeń współczesnego Krakowa, będąc jednocześnie jednym z twórców narodowego mitu odrodzonej II Rzeczpospolitej. Był człowiekiem niezwykle wpływowym, piastującym wiele eksponowanych stanowisk i realizującym najbardziej prestiżowe zamówienia architektoniczne swoich czasów, zyskał sobie przydomek Adolf „Wszystko”-Bohusz. Twórczość architekta, zbudowana na rozdarciu, pomiędzy tradycją a poszukiwaniem nowej formy w architekturze, głęboko sięga do istoty procesów zachodzących w architekturze początku XX wieku. Książka składa się z dwóch zasadniczych części: otwierającego publikację problemowego eseju Michała Wiśniewskiego osadzającego twórczość architekta w szerszym politycznym i artystycznym kontekście, oraz z części katalogowej, w której pogrupowano obiekty zaprojektowane przez Adolfa Szyszko-Bohusz według typologii budynków. Prezentacje zawierają krótki opis budynku, rysunki i zdjęcia archiwalne i współczesne fotografie. Publikację zamyka wybór z pism Adolfa Szyszko-Bohusza, prezentujący jego poglądy na architekturę i wyzwania nowoczesności, kalendarium życia i twórczości architekta i bibliografia.  To, co my uważamy za duch czasu, jest tylko naszem indywidualnem pojęciem o tych czasach. I lepiej zrobimy, jeśli się postaramy odzwierciadlić duch naszych czasów, nie kusząc się odtwarzać to, co po dziesięciu latach będzie rozumiane inaczej, niż dziś rozumianem było.  Adolf Szyszko-Bohusz