Dwadzieścia dwie opowieści/reportaże z Indii, Uzbekistanu, Gruzji, Indonezji, Mongolii, Tajlandii, miejsc, w których autorka mieszka i pracuje od 20 lat. Zapiski koczownicy to portrety wzajemnego obdarowania odmiennością – kulturową, duchową, religijną, światopoglądową. Nie jest to literatura stricte podróżnicza. Jest jednak o podróżach: i tych do odległych miejsc i tych do wewnątrz, które odbywamy w momentach, gdy spotyka nas nasza karma w postaci śmiertelnej choroby czy przeciwności losu.
Egzotyczne miejsca stały się inspiracją do opowiedzenia o ludziach i ich aspiracjach.
Miejsca i ludzie „od poszewki” z perspektywy doświadczenia. Wędrówki te i przygody pokazują dodatkowy wymiar nomadyzmu, podróżowania – ten mistyczny i duchowy. Język jest bliski temu mówionemu po to, by Czytelnicy mogli poczuć emocje, które towarzyszyły autorce, a które spowodują, że i oni staną się częścią opowiadanych historii.