Książka poświęcona trzytomowemu dziełu Norwida, które ujawnia najistotniejsze kwestie związane z jego koncepcją estetyczną wyłożoną w pismach teoretycznych, prozie i poezji. Autorka opisuje Album Orbis jako zaskakujący koncept historiozoficzny, będący propozycją antysystemowego ujęcia historii, która zapętla się i powtarza. Norwid pozostawił album „w szkicu”, co pozwoliło mu przekształcić historię dziejów w historię form, organizujących przez wieki kształt cywilizacji świata. Opowieść ta jest tym bardziej interesująca, że skomponowana została z motywów, których znaczenie uobecnia się dopiero w skomplikowanej siatce znaczeń. Album Orbis – „mój portfel artystyczny”, jak nazywał go sam Norwid – jest świadectwem działalności twórcy, który własne dzieło postanowił skomponować z gotowych elementów, reprodukcji, wycinków prasowych i książek.