Podmiot liryczny zwraca się ku swojemu wnętrzu, by podzielić się z czytelnikiem, co aktualnie przeżywa, jak odnajduje się w życiu, wśród innych ludzi. I tak czytelnik poznaje uczucia Autorki względem ukochanego (utwory „Mąż”, „Wtuleni”) czy też przyjaciela („Uwierzyłeś”, „Przyjaciel”). Podmiot liryczny wyraża w tekstach wdzięczność i wielkie przywiązanie.
Kolejnym dotykanym w wierszach tematem jest rodzina („Mamo”, „Moja córeczko”, „Transgresja”). To liryczne dowody miłości, jaką podmiot darzy najbliższych.
W tomiku dominują utwory, które dotyczą stosunku Autorki do otaczającego świata. Odnajdujemy tam pełną paletę zagadnień: od takich prozaicznych jak problemy rodzicielstwa („Chociaż dzieci dają mi w kość. / Nie mam ich miłości dość”) poprzez powszechną świadomość upływu czasu („Póki czas”) czy też rymowankę „Zegar tyka tyk, tyk, tyk. / Czas mija myk, myk, myk” aż po pomoc bliźniemu („Ziemskie Anioły” czy „Przyjaciel”).
Priorytetowe jest dla Autorki przekazanie emocji, przemyśleń, podzielenie się wnioskami. I w tej bezpośredniości, a co za tym idzie autentyczności tkwi siła recenzowanego utworu.
(z recenzji)