A Feminist Manifesto in Fifteen Suggestions

Historie kobiet nieidealnych, które zrobiły coś, czego robić się nie powinno.
Dwunastu wspaniałych reportażystów opowiada o kobietach, z którymi coś jest nie tak.
Jedna ma dużo kotów (a mieszka w bloku), druga – żadnego mężczyzny (za to dużo pracy i marzeń), trzecia nie umie uprawiać seksu (choć jest po ślubie), czwarta zabija córkę (choć mówi, że wcale nie). Kolejna nie może spać (odkąd jej matka śpi w domu opieki), inna żyje z żonatym (w latach dwudziestych), jeszcze inna nie kocha tego, co ją uratował od śmierci (w latach czterdziestych). Następna odpisuje na esemes, na który odpisywać się nie powinno: „Napisz coś o sobie, bo ja jestem facetem, który zawsze dostaje to, co chce”.

Ewa Wołkanowska-Kołodziej, reportażystka współpracująca z „Gazetą Wyborczą”, najpierw zauważyła, że kobiety często mówią: „Nie jestem taka, jaka być powinnam”, a potem odkryła, że mężczyźni nie dostrzegają wagi tych słów. Poprosiła więc dwunastu reportażystów o napisanie tekstów o kobiecej winie.
Autorzy: Kamil Bałuk, Daniel Flis, Marcin Kołodziejczyk, Adam Leszczyński, Marek Łuszczyna, Piotr Nesterowicz, Konrad Oprzędek, Paweł Smoleński, Grzegorz Szymanik, Maciej Wesołowski, Mirosław Wlekły, Tomasz Wysocki.

Książka przedstawia wyniki badań z zakresu historii kobiet w Polsce i innych krajach i regionach świata. Autorzy analizują związki kobiet z władzą od starożytności do końca XX wieku – od dworskiej rywalizacji w czasach Artakserksesa II, przez wizerunki władczyń z dynastii Piastów i Jagiellonów, po dziewiętnasto- i dwudziestowieczne dzieje kobiet. Publikacja powstała w setną rocznicę uzyskania praw wyborczych przez Polki.

Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników, opisuje historię dokonań naukowych kobiet. Dokumentując praktyki, osiągnięcia i zmagania uzdrowicielek, zielarek i innych prekursorek wiedzy, Autorzy przedstawiają historię kobiet naukowczyń, które z uporem i determinacją pozyskiwały dla siebie przestrzeń w zamkniętym męskim świecie nauki.

Po niektórych z nich pozostał zaledwie dostrzegalny ślad w postaci czasem trudnej do zweryfikowania informacji, dygresji czy legendy. Jednakże niezależnie od tego, czy o ich życiu i działalności wiemy dużo czy też niewiele, wszystkie te kobiety zasłużyły na to, by o nich pamiętać. Ich determinacja, pasja, odwaga i konsekwentne dążenie do realizacji założonych celów mogą być inspiracją dla wszystkich kobiet, zwłaszcza dla reprezentantek pokolenia „Z".

Cierpisz z powodu braku równowagi!
Stan braku równowagi możesz dostrzec w skali mikro, czyli na poziomie komórek, tkanek, narządów i ciała. Możesz go też zaobserwować w skali makro, czyli na poziomie przekonań, układów w związkach partnerskich i relacji z rodzicami. Dzięki tej książce możesz przywrócić harmonię na obu powyższych poziomach.
Zrównoważ energie kobiece z męskimi!
Aspekty kobiece zrównoważysz poprzez pracę z ciałem, ćwiczenia, oddychanie, oczyszczanie, właściwe odżywianie i odblokowanie energii. Męskie zharmonizujesz dzięki pracy z przekonaniami, wierzeniami, archetypami i symbolami. Zdołasz również zachować rytmy natury i zmienisz nawyki, które Ci nie służą.
Osiągnij równowagę na wszystkich poziomach!

"Mleko i miód" to opowieści o miłości i kobiecości, ale też przemocy i stracie. W krótkiej, poetyckiej formie skrystalizowały się pełne cielesności emocje. Każdy z rozdziałów dotyka innych doświadczeń, łagodzi inny ból. Rupi Kaur szczerze i bezkompromisowo ukazuje kobiecość we wszystkich jej odcieniach, cudowną zdolność kobiecego ciała i umysłu do otwierania się na miłość i rozkosz mimo doznanych krzywd.

Międzynarodowy bestseller.
Ponad pół miliona sprzedanych egzemplarzy w samych Stanach Zjednoczonych.
Kilkadziesiąt tygodni na liście bestsellerów "New York Timesa".

"Te krótkie i szczere wiersze o doświadczaniu kobiecości, przemocy, miłości i łagodzeniu bólu są tak delikatne jak piosenki pop i tak ostre jak trash metal."
"New York Times"

"»Mleko i miód« to zbiór wierszy, który każda kobieta powinna mieć na swoim nocnym stoliku."
"Huffington Post"

W polskiej historiografii biografie kobiet należących do pierwszego pokolenia emancypantek wciąż można policzyć na palcach jednej ręki. Zofia Moraczewska niewątpliwie była jedną z czołowych przedstawicielek grupy kobiet zaangażowanych zarówno w działalność socjalistyczną, jak i emancypacyjną oraz jedną z niewielu, którym udało się przynajmniej w pewnych okresach życia łączyć aktywność na obu tych polach. (…) Bardzo ciekawe są fragmenty książki dotyczące łączenia przez Moraczewską roli żony, matki i działaczki politycznej. (…) Zwłaszcza te, które przybliżają czytelnikowi jej wrażliwość społeczną, interpretację tzw. kwestii kobiecej, poglądy na wychowanie kobiet i ich role społeczne, w tym macierzyńskie.
Z recenzji dr hab. Katarzyny Sierakowskiej