A imię jego 34

The book is dedicated to the topic and relevant issue, namely the impact of the war in Ukraine on the policy of the Visegrad Group countries. Collective monography deals with various aspects of relationship. The above-mentioned covering of various aspects (international relations, asylum policy, aid, including military supplements, institutional assistance, parliamentary political debates, security policy, strategic environment, hybrid threats, media attention) makes the relatively heterogeneous character of the book. The book can be characterized as a fruitful contribution to recent academic research on the regional impact of the war and the political situation in East Central Europe. It can be used mainly in the following scientific disciplines: political science, international relations, security and strategic studies, area studies, and media I communication studies. The book could also be helpful for decision-makers, journalists, and the educative sphere, including diplomatic education. An excerpt from the review by Prof. Miroslav Mareš

„Kto kontroluje przeszłość, kontroluje przyszłość. Kto kontroluje teraźniejszość, kontroluje przeszłość” – napisał swego czasu George Orwell. Im silniejsza, im bardziej opresyjna jest władza, tym łatwiej wprowadzać tę zasadę w życie. Co nie znaczy zarazem, że od tego rodzaju pokus wolne są rządy demokratyczne. Nawet jednak skrajnie autorytarne reżymy wiedzą, że implementowana odgórnie wizja przeszłości – szczególnie niedalekiej – nie może wisieć w próżni. Uprawiana przez nie polityka pamięci historycznej musi zatem – choćby częściowo – korespondować z autentycznymi odczuciami tych, do których jest adresowana.

W czasach PRL odpowiednio sformatowany przekaz na temat II wojny światowej miał kluczowe znaczenie w procesie uwiarygodniania nowego systemu rządów. Równocześnie wydarzenia z lat 1939–1945 były silnie obecne w pamięci biograficznej obywateli powojennej Polski i w naturalny sposób współtworzyły fundamenty rodzimej „wspólnoty wyobrażonej”.

Czerwono-biało-czerwona Łódź to zarówno opowieść o budowaniu wizerunku miasta „walki i pracy”, jak i analiza napięć między ustalanymi odgórnie wzorami interpretowania przeszłości a oddolnymi wyobrażeniami na jej temat. Waga poczynionych w pracy ustaleń wynika również z ich chwilami zaskakującej aktualności. Okazuje się bowiem, że mijają dekady, a pewne schematy narracyjne dotyczące okupacyjnych losów Łodzi – a w szerszym planie Polski – pozostają niezmienne. Warto zatem krytycznie spojrzeć na okoliczności ich powstania. Ku przestrodze.

Listopad 2009. Młody prawnik Sergei Magnitsky zostaje śmiertelnie pobity przez ośmiu funkcjonariuszy policji w moskiewskim więzieniu. Jego zbrodnia? Zeznania złożone przeciwko rosyjskim urzędnikom, którzy byli zamieszani w kradzież pieniędzy płynących z podatków. Łącznie 230 milionów dolarów. „Czerwony alert"to paląca publikacja, demaskująca zatuszowane morderstwo Magnitskiego. Do dziś nie było żadnego dochodzenia w sprawie. Nikt nie został pociągnięty do odpowiedzialności za tę zbrodnię. Bill Browder wciąż domaga się sprawiedliwości dla swojego zamordowanego prawnika i przyjaciela. Jest to emocjonująca podróż mająca swój początek w finansowym centrum Nowego Jorku i Londynu lat dziewięćdziesiątych, wiodąca przez wewnętrzne bitwy bezwzględnych oligarchów na tle postsowieckiej Moskwy, która prowadzi do mrocznego serca Kremla. Z oszustwami, łapówkarstwem, korupcją i torturami ujawnianymi na każdym kroku, „Czerwony alert" to szokujący polityczny rollercoaster.

Książka, którą kupiło już ponad 10 tys. Ukraińców, nagradzana i dodrukowywana w trakcie wojny. Wzmacnia ducha wolności i wiarę, że mimo wszystko uda się zwyciężyć Mykoła Riabczuk pokazuje, dlaczego wybuchła wojna w Ukrainie. Porównuje swoich rodaków do czarnych mieszkańców USA, którzy po latach dyskryminacji zdobywają się na emancypację. To trudny proces, w którym trzeba zerwać z wyobrażeniem o sobie jako kimś gorszym, „kuzynie ze wsi”, wymagającym potężnego opiekuna ze Wschodu. Ukraina ma przed sobą wielką szansę. Od wspólnej mobilizacji zależy, czy stanie się trwałą częścią demokratycznej wspólnoty, czy też pozostanie czternasta od końca i znajdzie się za nową „żelazną kurtyną”. „Mykoła Riabczuk napisał więcej niż przewodnik - tak bardzo nam dziś potrzebny - po ukraińskiej historii, tożsamości, wyzwaniach. To intensywna podróż pozwalająca nam zrozumieć sprawy najważniejsze.” Agnieszka Holland „Lubię pana Riabczuka. Mało kto punktuje ukraińskie problemy tak celnie jak on, mało kto tak nowatorsko jak on pisze o tamtejszej specyfice i mało kto tak przyjemnie dla odbiorcy posługuje się językiem. Mykoła Riabczuk jest nieco obsesyjnym, ale przez to fascynującym intelektualistą. Mogę go czytać bez końca.” Ziemowit Szczerek Mykoła Riabczuk – jeden z najważniejszych współczesnych ukraińskich pisarzy. Urodzony w Łucku na Wołyniu, skończył studia z dyplomem inżyniera mechanika na Politechnice Lwowskiej (1977) i zaocznie Instytut Literacki M. Gorkiego w Moskwie (1988). Z powodu opozycyjnego zaangażowania musiał podejmować się różnych prac fizycznych m.in. był oświetleniowcem w teatrze i pracownikiem działu technicznego w szpitalu. Obecnie pracownik Ukraińskiej Akademii Nauk i wykładowca na Princeton University. Przewodniczący jury Literackiej Nagrody Europy Środkowej „Angelus” i honorowy prezes ukraińskiego PEN Clubu. Powyższy opis pochodzi od wydawcy

Odrzucana przez znanych brytyjskich wydawców, również z przyczyn politycznych (wcześniej jej maszynopis omal nie został zniszczony w Londynie w eksplozji niemieckiej latającej bomby V-1), alegoryczna bajka Folwark zwierzęcy ukazała się w Anglii 17 sierpnia 1945 r. w nakładzie 4500 egzemplarzy. Od tamtej pory wydrukowano ich na świecie dziesiątki milionów, a brytyjski Book Marketing Council zaliczył Folwark zwierzęcy do dwunastu najznakomitszych dzieł czasów współczesnych. Pochodząca zeń fraza „równi i równiejsi” weszła do powszechnego obiegu. Genialne dzieło Orwella można przy tym odczytywać na wielu płaszczyznach: pozornie jest to satyra na rewolucję październikową i fundamentalny konflikt Stalina z Trockim, zarazem można je rozumieć jako mroczną, metaforyczną opowieść o ludzkiej niedoskonałości i niezmiennych prawach historii. Światek tytułowego folwarku to nie tylko świat za „żelazną kurtyną”, który w tej części Europy poznaliśmy na własnej skórze, lecz i symbolicznie ujęty epizod z dziejów ludzkości...

Inspirowana przez Włodzimierza Putina inwazja na Krym w marcu 2014 roku zaszokowała świat. Wkrótce potem Rosjanie dostarczyli wsparcie dążącym do secesji buntownikom w sąsiedniej Ukrainie, pogrążając kraj w brutalnej i nie mającej końca wojnie domowej. Nastąpiło nie wróżące nic dobrego gwałtowne pogorszenie stosunków Wschód Zachód.
W książce Imperialna gra Marvin Kalb omawia geografię, politykę i historię Ukrainy – kiedyś znanej jako Ruś Kijowska, albo „Pierwsza Rosja.” Ogarnia krytycznym spojrzeniem pełną udręki historię post sowieckiej Rosji i Ukrainy i zagłębia się w rosyjską przeszłość, aby odsłonić korzenie rosyjskiego i ukraińskiego nacjonalizmu.
Kalb twierdzi, że światowy ład zależy od rozwiązania kryzysu ukraińskiego i formułuje prowokacyjny argument, że jedyne sensowne rozwiązanie spoczywa w rękach Rosji i Ukrainy, które muszą uznać, że ich przyszłość są nieodłącznie ze sobą splecione. Każde realistyczne rozwiązanie musi uwzględniać interesy narodowe obu krajów. Zachód może je pochwalać lub nie, ale oba kraje muszą uzgodnić własny modus vivendi. Nadszedł czas na realpolitik i jeśli Zachód nadal będzie przeszkadzał w tej delikatnej grze, w tej dyplomatycznej walce z cieniem, jest bardzo prawdopodobne, że cały trud pójdzie na marne. Tę książkę niezwykle wysoko oceniał m.in taki mistrz polityki ja Henry Kissinger, ale i nic dziwnego bo autor jest nie tylko wieloletnim dziennikarzem telewizji NBC, zasiada w radzie Nagrody Pulitzera i wykłada na kilku amerykańskich uniwersytetach.