A Jednak Żeglowaliśmy. Jachting Polski W Latach 1945 - 1989

Gdy Hitler wchodził na mównicę, Niemcy wiwatowali na jego cześć i wpadali w ekstazę. Niektórzy porównywali to zjawisko do stanu hipnozy i ekstremalnej euforii. Okazuje się, że przywódca Trzeciej Rzeszy był nie gorszym pisarzem niż mówcą. Od wielu lat poszukiwano jego dzienników, które miały ulec zniszczeniu lub zaginąć w dniach klęski Trzeciej Rzeszy wiosną 1945 roku - w mediach pokazywały się nawet fałszywki. Wreszcie dotarł do nich Christopher Macht, autor bestsellerowej serii „Spowiedzi Hitlera”. W nieznanych dotąd zapiskach dyktator i jeden z największych zbrodniarzy wszech czasów odsłania prawdziwą twarz i zdradza tajemnice, o których wielu nie miało pojęcia. Przekonajmy się, co Hitler chciał ukryć przed światem!

Kolejna książka bestsellerowego autora specjalizujące go się w życiu prywatnym elit II Rzeczypospolitej.
Każdy kraj, każda epoka i każdy ustrój miał swoje skandale i afery. Niewolna była od nich również Druga Rzeczypospolita. W książce zostały ukazane różne odcienie skandalizującej historii okresu międzywojennego. A zatem zamach na prezydenta Narutowicza, samobójstwo Walerego Sławka i zaginięcie generała Zagórskiego. I chociaż obecnie panuje moda na gloryfikowanie rządów marszałka Piłsudskiego, to nie należy zapominać o ciemnych stronach jego epoki.
Druga Rzeczypospolita to jednak nie tylko polityka. Sensacją było drugie małżeństwo prezydenta Mościckiego, kampanie literackie i społeczne Boya-Żeleńskiego. Uwagę opinii publicznej przykuwała słynna sprawa Gorgonowej, afery korupcyjne i kryminalne.
Czyta: Tomasz Knapik
Czas trwania: 12 godz. 40 min.

Atlas historyczny dla uczniów szkół ponadpodstawowych obejmuje dzieje ludzkości od starożytności do współczesności, jest obszernym źródłem wiedzy dla ucznia wybierającego rozszerzony zakres matury z historii oraz doskonałą pomocą dydaktyczną dla nauczyciela. Zawiera mapy istotnych wydarzeń i procesów politycznych, także z historii najnowszej, uwzględniające najnowsze badania specjalistów i wymogi nowej podstawy programowej. Najważniejsze wydarzenia z danego okresu lub w konkretnym procesie historycznym ukazano w ujęciu przyczynowo-skutkowym.
Mapom przedstawiającym dzieje świata i Polski towarzyszą tabele, wykresy, diagramy, które dokumentują istotne dane dotyczące: liczby ludności, lokacji miast i ich ludności, wyznawców i struktury wyznaniowej, podziału społeczeństwa na warstwy społeczne, dochodów państw, liczebności i wyposażenia armii, produkcji, kosztów konfliktów zbrojnych itd. Przy czym istotne jest, że dane te dotyczą już czasów średniowiecza, a im bliżej współczesności, tym są bardziej szczegółowe. Najszerzej potraktowana została II wojna światowa i powojenna gospodarka światowa.

To ostatnia, napisana na rok przed śmiercią książka Jacques’a Le Goffa (1924–2014), wybitnego francuskiego mediewisty z trzeciego pokolenia szkoły Annales, której programem było badanie historii życia codziennego i mentalności. Le Goff zapisał się w mediewistyce ideą „długiego średniowiecza”. Wbrew rozpowszechnionej opinii o odrębności włoskiego renesansu XV wieku uważał go za jeden spośród kilku średniowiecznych „renesansów”, a samo średniowiecze rozciągał do połowy XVIII wieku. Zdaniem Le Goffa dopiero wtedy doszło do radykalnych zmian kulturowych znamionujących nową epokę, nowożytność. W niniejszym eseju kwestia tej periodyzacji jest okazją do bardziej fundamentalnych rozważań nad sensem i potrzebą podziału na epoki jako takiego. Czy dziejowe cezury są faktycznie na tyle głębokie, że wymagają nieciągłej wizji historii, czemu przecież ewidentnie przeczy codzienne doświadczenie? Autor frapująco wykazuje ciągłość procesów „długiego średniowiecza”, obalając utrwalone schematy w nauczaniu historii: ani średniowiecze nie było tak „ciemne”, jak się przyjmuje, ani odrodzenie tak „racjonalne” i „humanistyczne”. Jeśli do tych korekt historiografa dodać narastającą globalizację, która wydaje się unieważniać wszelkie partykularyzmy, można dojść do wniosku, że periodyzacja jest anachronizmem, a światem włada niepodzielna ciągłość. Lektura tego eseju pokaże, że odpowiedź autora jest znacznie bardziej subtelna.

Szczegółowy opis składu osobowego, sprzętu i szlaku bojowego Dywizji SS-Hitlerjugend, sformowanej z fanatycznych członków młodzieżowych organizacji III Rzeszy i weteranów dywizji SS-Leibstandarte. Publikacja odsłania nieznane fakty z dziejów dywizji. Choć autorzy stronią od ocen, a formacje Waffen-SS przedstawiają jako „zwykłe wojsko”, w ich działaniach nie brakowało zbrodni na jeńcach i ludności cywilnej. Książka zawiera unikalne zdjęcia żołnierzy i oficerów dywizji od momentu utworzenia jednostki po zacięte walki w Normandii, kluczowe manewry podczas ofensywy niemieckiej w Ardenach i walki na Węgrzech. By ułatwić lekturę, opartemu na źródłach tekstowi towarzyszą specjalnie przygotowane mapy i wykazy organizacyjne.

"W archeologii XX w. szczególne miejsce zajmuje tzw. archeologia Holokaustu. Określenie to najczęściej odnoszone jest do badań prowadzonych do końca lat sześćdziesiątych XX w. do chwili obecnej na terenach dawnych obozów zagłady, zarówno w największym Auschwitz-Birkenau, jak i w innych miejscach: Chełmnie nad Nerem, Bełżcu, Treblince, Sobiborze czy na Majdanku. Jednak z biegiem czasu metody archeologiczne znalazły swoje zastosowanie w badaniach nad całym procesem "ostatecznego rozwiązania", zarówno jego początkami, samym przebiegiem, jak i tragicznym finałem"