Aaliyah i przyjaciele

Basia, Dziadkowie i kuzynka Lula jadą nad jezioro. Kiedy zaczyna padać deszcz, rodzina decyduje, że najlepszym sposobem na nudę będzie wspólne granie. Niestety szybko okazuje się, że każdy bardzo chce wygrać, a pogodzenie się z porażką może być sporym wyzwaniem. Jak to jest, gdy się przegrywa? Czy potrafimy się cieszyć z cudzej wygranej? A jak na porażkę reagują dorośli? Zgadywanie wyrazów, karty, planszówki, warcaby… Gry rozwijają wyobraźnię, uczą logicznego myślenia, pomagają ćwiczyć refleks, a co najważniejsze – są wspaniałą okazją do zabawy w miłej atmosferze. Do czasu… Kolejny tom przygód Basi to pretekst do rozmowy z dzieckiem o tym, jak radzić sobie z emocjami, które wywołuje przegrana. Dzięki tej książce dzieci zrozumieją, że w graniu liczy się nie tylko rywalizacja, lecz również wspólne chwile z rodziną i przyjaciółmi.

Knäcken, czyli Cwaniak – białorudy kot z Gotlandii – miał swój drugi dom na rynku Visby otoczonym średniowiecznymi murami. To tam dokarmiali go sklepikarze, to tam wygrzewał się na fotelach w kawiarnianych ogródkach, to tam zachwycali się nim turyści. Na rynku skosztować można było nawet cwaniakowych lodów! Nic więc dziwnego, że do dziś stoi tam jego pomnik. Nie sposób go nie zauważyć. Dlaczego na Rynku w Visby, stolicy szwedzkiej wyspy Gotandii, stoi pomnik kota? Czym zasłużył się Knäcken, czyli Cwaniak? Jakich czynów dokonał, że stał się jednym z najsłynniejszych mieszkańców wyspy? Barbara Gawryluk szuka śladów Cwaniaka i opowiada jego zabawną historię.

Marzenie Gabi o stworzeniu Akademii Jeździeckiej powoli staje się rzeczywistością. Na razie akademią kieruje jej tata, ale dziewczyna pomaga z wielkim zaangażowaniem. Dzięki temu zawiera nowe znajomości – między innymi z Kaliną, której hipoterapia ma pomóc wyrwać się ze szpon bezwzględnej choroby, i z grupą młodych ekologów. Gdy wszystko zdaje się zmierzać w dobrą stronę, ktoś zostawia w pokoju Gabrysi tajemnicze, symboliczne czarne róże, a Pola, trenerka hipoterapii, zaczyna się za bardzo spoufalać z Maurycym… Pozbawiona skrupułów Karioka również nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa.

Opowieść Longera zaczyna się od radosnego przywitania, jak większość spotkań. Łączą się w niej losy naszego bohatera, krótkonogiego pieska o wesołym usposobieniu, tajemniczego buldoga przesiadującego na klatce, ulicznych gołębi szyderców i egzaltowanej pudlicy poznanej w parku. Zmieniają się ulice trasy spacerowej, a nasz bohater z uważnością przygląda się każdej poznanej postaci, a przede wszystkim samemu sobie. Podążając jego tropem, dziecko odkrywa własną wyjątkowość. Uczy się rozpoznawać i wyrażać emocje wzmacniając przy tym poczucie własnej wartości.

Dlaczego pies przesiadujący w bramie wygląda groźnie? Czy gołębie patrzą z góry nawet jeśli stoją na ziemi? Czy deszczowa pogoda może zmienić perspektywę na bardziej słoneczną?

Odpowiedzi kryją się między kartkami, słowami i kolorami. Można też poszukać ich w sobie.

Tata Maćka jest stolarzem,
Tata Zosi kominiarzem.
Kim ja będę? Nie wiem sam.
Wsparcie w mych rodzicach mam.

Wesoła książeczka o nas samych, Dzieciach i Rodzicach

Dzieci z Kuriańskiej Łączki to zabawna, a chwilami wzruszająca opowieść o życiu wiejskiego gospodarstwa. Jej bohaterami są Janek, Krzyś i Joasia, trójka rodzeństwa zawsze skora do figli i zabawy, ale też do zjedzenia kromki świeżo upieczonego chleba z konfi turami z owoców zebranych we własnym sadzie. Dzieci z Kuriańskiej Łączki kochają swój świat: gęste lasy, zielone łąki, zwierzęta i codzienne gospodarskie zajęcia, które okazują się czasem bardzo niecodzienne. Potrafi ą porozumiewać się ze zwierzętami i razem z nimi poszukują kwiatu paproci, odkrywają na polu ukryty skarb, znajdują nad stawem „diabelski kamień” i przeżywają wiele emocjonujących przygód.

Ewa Mirkowska jest specjalistką w dziedzinie literaturoznawstwa. Ukończyła studia na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie też w 2008 roku otrzymała tytuł doktora nauk humanistycznych. Dzieci z Kuriańskiej Łączki to jej literacki debiut. Autorka ma nadzieję, że ta książka sprawi wiele radości czytelnikom, których najbardziej kocha – dzieciom.