ABC gitary

W niniejszej publikacji Autorka proponuje nowe spojrzenie na amerykański musical, zestawiając go z pojęciem groteski. Przygląda się temu gatunkowi scenicznemu i filmowemu z interdyscyplinarnej perspektywy, podkreślając, że podobnie jak groteska ma on w sobie wiele sprzeczności. Autorka określa relację między musicalem a groteskowością jako pojęciem estetycznym i formą przedstawiania rzeczywistości. Dowodzi istnienia takiej korelacji, jednocześnie badając, na jakich płaszczyznach, w jakich warstwach dzieła musicalowego się ona objawia. Barbara Pitak-Piaskowska - doktor nauk humanistycznych, teatrolożka i kulturoznawczyni. Specjalizuje się w historii musicalu jako gatunku, szczególnie zważając na jego rozwój na tle kultury Stanów Zjednoczonych. W pracy badawczej zajmuje się powinowactwem sztuk, szeroko rozumianą kulturą popularną, a także sztuką okresu dwudziestolecia międzywojennego w Polsce i na świecie. Aktywna uczestniczka wielu ogólnopolskich i zagranicznych konferencji naukowych. Autorka sztuk teatralnych i recenzji. Jest stałą współpracowniczką Centrum Badań nad Teatrem Muzycznym UAM oraz członkinią Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych.

Since the dawn of modernism, visual and music production have had a particularly intimate relationship. From Luigi Russolo’s 1913 Futurist manifesto L’Arte dei Rumori (The Art of Noise) to Marcel Duchamp’s 1925 double-sided discs Rotoreliefs, the 20th century saw ever more fertile exchange between sounds and shapes, marks and melodies, and different fields of composition and performance. In Francesco Spampinato’s unique anthology of artists’ record covers, we discover the rhythm of this particular cultural history. The book presents 500 covers and records by visual artists from the 1950s through to today, exploring how modernism, Pop Art, Conceptual Art, postmodernism, and various forms of contemporary art practice have all informed this collateral field of visual production and supported the mass distribution of music with defining imagery that swiftly and suggestively evokes an aural encounter. Along the way, we find Jean-Michel Basquiat’s urban hieroglyphs for his own Tartown record label, Banksy’s stenciled graffiti for Blur, Damien Hirst’s symbolic skull for the Hours, and a skewered Salvador Dalí butterfly on Jackie Gleason’s Lonesome Echo. There are insightful analyses and fact sheets alongside the covers listing the artist, performer, album name, label, year of release, and information on the original artwork. Interviews with Tauba Auerbach, Shepard Fairey, Kim Gordon, Christian Marclay, Albert Oehlen, and Raymond Pettibon add personal accounts on the collaborative relationship between artists and musicians.

Biografia napisana żywym, dosadnym językiem opowieść prowadzona przez narrację samego lidera DE PRESS i HOLY TOY, wciąga nas w głąb świata legendarnego artysty od wczesnego dzieciństwa, czasów młodości, przez ucieczkę z PRL, po scenę muzyczną, sławę i powrót do orawskich korzeni. Andrzej Dziubek jedna z najoryginalniejszych postaci norweskiej i polskiej sceny muzycznej, w książce odsłania swoje dobre i złe chwile życia. Biografia wykorzystuje niepublikowane wcześniej materiały z osobistych archiwów Dziubka, oraz zawiera kody QR do mało znanych nagrań i performensów. Jakie były koleje jego losu? Jak je przeżywał? Czy muzyka i twórczość są drogą do prawdziwej wolności?

Nietypowa pod każdym względem biografia kompozytora - książka dla młodszych i starszych wielbicieli talentu Fryderyka Chopina. Znajdzie tu czytelnik mało znane wspomnienia z dzieciństwa, czasem zabawne przygody z czasów szkolnych, całą galerię sławnych postaci XIX-wiecznej Europy, a krótkie fragmenty listów do rodziny i przyjaciół, które Autorka cytuje, pozwalają spojrzeć na bohatera z zupełnie innej perspektywy... Całości dopełniają humorystyczne ilustracje znanej graficzki Marty Ignerskiej.

Wojciech Kilar (1932–2013) „uruchamiał w innych poczucie, że mają do czynienia z kimś lub czymś znajomym” – pisze Magda Miśka-Jackowska. Tak było z Kilarem człowiekiem, który jako dziecko uciekał z ogarniętego wojną Lwowa, i tak samo jest z Kilarem kompozytorem. Jego Orawa znalazła miłośników w filharmonii, Angelusem ludzie się modlą, Krzesany jest niezmiennie synonimem zachwytu nad potęgą gór. Polonez z Pana Tadeusza wyszedł dumnie poza kino, a Pieśń o małym rycerzu stała się balladą-hymnem kadry siatkarzy. Żadnemu innemu polskiemu twórcy nie udało się dotrzeć do tak szerokiego grona odbiorców, a zainteresowanie jego muzyką nie dotyczy wyłącznie Polski – Draculą podbił przecież Hollywood. Pisana ze szczerą sympatią, pełna uroku opowieść o losach Kilara, jego wspaniałej osobowości, dowcipie, codzienności i oszałamiającej karierze, a także o fenomenie jego ciągłej obecności – to lektura dla każdego, do przeczytania „na jednym oddechu”.

Stefan Kisielewski (1911–1991) – kompozytor, pisarz, publicysta, krytyk muzyczny, pedagog, w latach 1957–1965 poseł na Sejm. Na pytanie, w jaki sposób godzi tyle różnych aktywności, odpowiadał, że w pracy stosuje „umysłowy płodozmian” – jednego dnia polityka, innego muzyka. W dojrzałym wieku wyraził żal, że zbyt mało czasu poświęcił kompozycji, bowiem jako publicysta konsekwentnie krytykujący politykę rządów PRL-u był przez wiele lat nękany przez restrykcyjną cenzurę, obejmowany zakazem publikacji lub doświadczany odmową paszportu. „Domek ciasny, ale własny” – tak Kisielewski mawiał o swoich utworach, odpowiadając na zarzuty, że wciąż uprawia „lodowato neoklasyczny proceder kompozytorski”, podczas gdy muzyka rozwinęła się w zupełnie innych kierunkach. Śledził te zmiany z wielką uwagą, a własnym poglądom dawał wyraz w licznych publikacjach i recenzjach. Pozostał jednak wierny przekonaniu, że muzyka to przede wszystkim doskonała konstrukcja, pełna napięć i logicznych rozwiązań harmonicznych. Czy któryś utwór traktował jako swój muzyczny amulet? W ostatniej kompozycji – Koncercie fortepianowym – umieścił gawota dla uczczenia „ulubionej Symfonii klasycznej Prokofiewa”.