Abominacja

Christine, blood-red, fat, and finned, was twenty. Her promise lay all in her past. Greedy and big, she was Arnie's obsession, a '58 Plymouth Fury. Broken down but not finished. There was still power in her - a frightening power that leaked like sump oil, staining and corrupting. A malign power that corroded the mind and turned ownership into Possession.

DWANAŚCIE OPOWIEŚCI GROZY AUTORA „WIERZB” I „WENDIGO” Kolejny już wybór opowiadań Algernona Blackwooda (1869-1951) potwierdza, że jego bogaty dorobek literacki szedł w parze z jakością. I nie bez powodu H.P. Lovecraft nazwał go „absolutnym i niekwestionowanym mistrzem niesamowitej atmosfery”. Wykreowanym przez niego obrazom działań tajemnych, nadprzyrodzonych sił Natury trudno zarzucić naiwność - chociaż powstały przecież w tak dalece innej epoce. Zachwycają wręcz nie tylko swoją staroświeckością, ale i kunsztem w kreowaniu narastającej grozy.

Jonathan Harker, młody, naiwny prawnik, wyrusza w podróż do Transylwanii na spotkanie z hrabią Dracula, który przymierza się do przyjazdu do Anglii. Na miejscu wychodzi na jaw, że ekscentryczny arystokrata nie jest tym, kim się wydaje być, a jego plany mają krwawy, zbrodniczy wymiar. Życie Jonathana zawisa na włosku. Tymczasem w Anglii Mina niecierpliwie wyczekuje powrotu narzeczonego…

Opublikowana w 1897 roku powieść „Dracula” irlandzkiego pisarza Brama Stokera wstrząsnęła czytelnikami, natychmiast stając się sensacją, a dziś uchodzi za klasykę gatunku grozy, słusznie zaliczaną w poczet stu najwybitniejszych powieści wszech czasów. Ujęta w formę listów, wycinków prasowych i fragmentów dzienników, porusza autentyzmem oraz złożonością i różnorodnością zawartych w niej uczuć i emocji. Mimo upływu lat hrabia Dracula wciąż przeraża…

Bram Stoker (1847-1912) – pisarz irlandzki. Krytyk i impresario teatralny. Agent największego aktora szekspirowskiego swoich czasów, Henry’ego Irvinga. Bywalec londyńskich salonów. Przyjaciel Oscara Wilde’a, Arthura Conan-Doyle’a i wielu innych sław ówczesnej Anglii. Racjonalista i scjentysta, pasjonat spirytyzmu i nauk tajemnych.
Opublikował kilkanaście książek. Pisał powieści i opowiadania, głównie fantastyczne i przygodowe, bajki dla dzieci, eseje. Marzył o tym, by być poczytnym pisarzem, ale nie dożył upragnionej sławy. Dziś pamiętany jako autor jednej powieści, największego dzieła swego życia, nad którym pracował siedem lat: „Draculi” (1897). Rozsławione dopiero po jego śmierci przez ekranizacje filmowe, przyniosło mu nieśmiertelność.

'There he lay looking as if youth had been half-renewed, for the white hair and moustache were changed to dark iron-grey, the cheeks were fuller, and the white skin seemed ruby-red underneath; the mouth was redder than ever, for on the lips were gouts of fresh blood, which trickled from the corners of the mouth and ran over the chin and neck. Even the deep, burning eyes seemed set amongst the swollen flesh, for the lids and pouches underneath were bloated. It seemed as if the whole awful creature were simply gorged with blood; he lay like a filthy leech, exhausted with his repletion.'

Thus Bram Stoker, one of the greatest exponents of the supernatural narrative, describes the demonic subject of his chilling masterpiece Dracula, a truly iconic and unsettling tale of vampirism.

Dracula's Guest & Other Stories Edited and Introduced by David Stuart Davies

The above is followed with a rich collection of Stoker's macabre tales including Dracula's Guest (which was omitted from the final version of Dracula); a devilishly dangerous haunted room in The Judge's House; a fatalistic tragedy in The Burial of the Rats; a terror of revenge from beyond the grave in The Secret of Growing Gold, and a surprising twist in the tail in The Gypsy's Prophecy. Other strange and frightening episodes provide a feast of terror for those readers who like to be unnerved as well as entertained.

Gdzieś w hrabstwie Kent, w cieniu pradawnego lasu, wśród gałęzi starych buków i dębów, wśród szeleszczących z cicha liści, akompaniowane przez nieprzerwany ryk mrożącego krew w żyłach wiatru – czai się zło, które nigdy nie zasypia, tajemnicze i nieopisane. Drzewa potrafią być zazdrosne. Drzewa potrafią równie mocno kochać, potrafią też nienawidzić. Państwo Bittacy, stare małżeństwo mieszkające na skraju odwiecznej kniei, nie zdaje sobie sprawy z zagrażającego mu niebezpieczeństwa. Nie mają pojęcia, że spomiędzy sękatych konarów i zmurszałych pni dobiega ich syreni śpiew monstrualnego kolektywu, który za cel obiera dusze wrażliwe, umysły wyczulone na niuanse kryjące się w sekretnym świecie przyrody.

Algernon Blackwood (1869-1951), znany polskiemu czytelnikowi z opowiadań Wierzby oraz Wendigo, to niedoceniony twórca przejmujących historii utrzymanych w konwencji grozy i weird fiction, mistrz upiornego klimatu zainteresowany zjawiskami paranormalnymi i metafizyką związaną z filozofią przyrody. Drzewa go kochały (1912) jest powieścią jak dotąd nieznaną polskiemu odbiorcy, stanowi jednak kamień milowy w twórczości angielskiego pisarza. Pierwszy raz przetłumaczona przez dr. nauk filologicznych, Bartosza Ejzaka, a także opatrzona jego wyczerpującym posłowiem, z całą pewnością okaże się satysfakcjonującą lekturą nie tylko dla literaturoznawców, ale i pasjonatów dawnej powieści grozy.

Coś dziwnego dzieje się w salonie meblowym Orsk w Cleveland w stanie Ohio. Co rano pracownicy zastają tam połamane regały Kjërring, stłuczone szklanki Glans i roztrzaskane szafy Liripip. Sprzedaż spada, kamery monitoringu niczego nie wychwytują, a menadżerowie wpadają w panikę.
Aby rozwiązać zagadkę, troje pracowników zgłasza się na całonocny dyżur w sklepie. Od zmierzchu do świtu patrolują opustoszały Salon Wystawowy, natykają się na dziwne zjawiska i doświadczają potworności przekraczających ludzkie pojęcie.
Horrorstör to tradycyjna opowieść o nawiedzonym domu, osadzona w scenerii jak najbardziej współczesnej i wydana w taki sposób, aby czytelnik mógł się nią cieszyć do końca życia. Poręczny format, miękka oprawa, skrzydełka – dzięki eleganckiej formie można do woli napawać się strachem, na jaki każdy z nas zasługuje.

GRADY HENDRIX publikował teksty w czasopismach „Variety”, „Slate”, „New York Post”, „Playboy”, „Village Voice”, „Strange Horizons” oraz w antologii The Mad Scientist’s Guide to World Domination. Przez kilka lat odbierał telefony w instytucji badającej zjawiska parapsychologiczne. Obecnie pracuje w Orsk Manhattan.