Abu Sajid Fadlullah ben Abulchajr i tegoż czterowiersze

Strefa głębinowa, do której zaprasza nas Marzena Orczyk-Wiczkowska w swojej książce, tym różni się od rzeczywistej, że nie mieści się w żadnej ze stref głębokościowych mórz, oceanów czy głębokich jezior. Tam strefę abysalną cechują: ubóstwo pokarmowe, brak światła i niskie temperatury. Poetycką przestrzeń Abisalu należałoby natomiast przedstawiać zgoła odmiennie – tutaj ciemne, wątłe światło skanuje obszary o bardzo wysokim współczynniku ciepłoty, co – w połączeniu z niezwykłym, przekraczającym skale i normy emocjonalnym ciśnieniem – daje efekt piorunujący.
Człowiek strefę abisalu osiągnął po raz pierwszy w roku 1953. W roku 1960 Jacques Piccard oraz Don Walsh w batyskafie „Trieste” dotarli do najgłębszego zmierzonego wówczas miejsca na Ziemi. W roku 2022 Marzena Orczyk-Wiczkowska zdaje się schodzić jeszcze głębiej, będąc wyposażona przy tym zaledwie w edytor tekstu lub pióro, które dają jej czytelnikom jedynie złudne poczucie bezpieczeństwa.
Kto sięgnie po książkę Orczyk-Wiczkowskiej, niech uważa po jej lekturze. Myśli, które się wynurzają z Abisalu, eksplodują ponad powierzchnią tekstu.
Paweł Lekszycki

Choć Autorka zabiera nas w najgłębsze strefy mórz czy oceanów, to jednak – zapewniam – żadnego tu lania wody.
Grzegorz Olszański

Publikacja powstała dzięki wsparciu finansowemu Instytutu Literatury w ramach Tarczy dla Literatów

Bierz i czytaj... to zbiór tekstów - jak pisze sama Autorka - łączących w różnym stężeniu formę eseju, szkicu, recenzji, sprawozdania lub felietonu. Dotyczą one zarówno utworów z zakresu literatury pięknej, literatury faktu oraz tekstów naukowych i popularnonaukowych, spektakli teatralnych, filmów i wystaw.
"Bierz i czytaj”, jeśli chcesz cokolwiek z tego, co się dookoła dzieje, pojąć i nazwać, jeśli zastanawiasz się, kim jesteś i kim są inni, jeśli chcesz sprawdzić, co inni mają do powiedzenia na tematy, które cię obchodzą, jeśli pytasz o sens i urządzenie świata oraz swego w nim miejsca, jeśli chcesz zachować odrobinę dystansu wobec sytuacji, które wydają się najzupełniej zwariowane… Obietnica takiego spojrzenia na rzeczywistość i tego rodzaju rozpoznań zdaje się kryć między innymi właśnie w książkach przedstawianych w kolejnych pięćdziesięciu pięciu rozdziałach niniejszego zbioru…

Ze Wstępu
Zbiór szkiców Agnieszki Kłakówny oszałamia, a zarazem zawstydza. Oszałamia erudycją autorki, która książki czyta, czy może pochłania nieustannie, a już na pewno z namiętnością, robi to bowiem dla przyjemności myślenia, a nie jedynie z zawodowego obowiązku... Czyta świat w sposób oryginalny, intensywny, otwierając czytelnikom oczy lub przynajmniej podsuwając im setki inspiracji.
Fragment recenzji Andrzeja Franaszka

Szanowni Czytelnicy, z pewnością nie jeden z Was zastanawia się co to cyklotymia. Otóż cyklotymia jest łagodniejszą formą choroby afektywnej dwubiegunowej. Obydwa te schorzenia charakteryzują się naprzemiennym występowaniem po sobie stanów manii/ hipomani oraz depresji. Taki emocjonalny rollercoaster. Cyklotymia to dolegliwość, która też dotknęła mnie.
Pisanie wierszy jest dla mnie autoterapią, która pomaga mi zmagać się z tą chorobą. Czasem przelewam swoje smutki na papier, czasem pisaniem się podbudowuję, albo też uciekam od natrętnych myśli. Długo się wahałam, czy wydać tomik wierszy. Czy te wiersze są na tyle dobre, aby ujrzały światło dzienne? Nie wiem. Wiem natomiast, że znalazły się osoby, którym wiersze się spodobały, które się też z nimi utożsamiały i namawiały mnie do wydania tomiku. Przemyślałam sprawę i uznałam, że jednak go wydam. Choćby dlatego, aby zachęcić ludzi do pisania, bądź do kontynuowania swoich pasji, bo coś, co daje nam radość, pozwala też łatwiej walczyć z różnymi problemami, które nas na co dzień spotykają, niejednokrotnie doprowadzając do depresji. Dlatego gorąco Was zachęcam, abyście robili jak najwięcej rzeczy, które sprawiają Wam radość, dają przyjemność, pomagają przetrwać ciężkie chwile. Cieszcie się drobiazgami, otaczającym Was pięknem. Niech uśmiech z twarzy Waszych nie znika. „Żyj na pełnych obrotach, bo życie trzeba smakować a nie
tylko egzystować”. Pozdrawiam Was serdecznie i mocno trzymam kciuki, abyście znaleźli jak najwięcej pozytywnych myśli i chwil w swoim życiu.
Luiza Kuwik

Publikacja została dofinasowana ze środków Gminy Świętochłowice oraz Chorzowsko-Świętochłowickiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji Sp. z o.o.

Zbiór zawiera przekład 55 wierszy 10 znamienitych chińskich poetów żyjących pomiędzy VII, a IX wiekiem.

Przekładu z oryginału chińskiego dokonał sinolog i dyplomata Aleksy Dębnicki (1916-1991).

Niepublikowany wcześniej tomik poezji profesora Grzegorza Białkowskiego (ur. 08.12.1932) – fizyka: uczonego, dydaktyka i popularyzatora, autora prac naukowych, podręczników akademickich i szkolnych, a zarazem humanisty: poety, historyka nauki, filozofa, profesora i rektora Uniwersytetu Warszawskiego (w latach 1985-1989), negocjatora przy Okrągłym Stole z ramienia Solidarności, senatora elekta I kadencji Senatu RP.

Profesor zmarł 29.06.1989 u progu wolności, którą pomógł wywalczyć. Pozostawił niewydane Figury z piasku. W tytułowym wierszu Archimedes widzi nadciągające wojska, ale spokojnie kreśli na pisaku swoje koła…