Panorama recepcji

In a fleeting 14-year period between two world wars, Germany’s Bauhaus School of Art and Design changed the face of modernity. With utopian ideas for the future, the school developed a pioneering fusion of fine art, craftsmanship, and technology, which they applied across media and practices from film to theater, sculpture to ceramics.

This book is made in collaboration with the Bauhaus-Archiv/Museum für Gestaltung in Berlin, the world’s largest collection on the history of the Bauhaus. Some 550 illustrations including architectural plans, studies, photographs, sketches, and models record not only the realized works but also the leading principles and personalities of this idealistic creative community through its three successive locations in Weimar, Dessau, and Berlin. From informal shots of group gymnastics to drawings guided by Paul Klee, from extensive architectural plans to an infinitely sleek ashtray by Marianne Brandt, the collection brims with the colors, materials, and geometries that made up the Bauhaus vision of a “total” work of art.

As we approach the Bauhaus centennial, this is a defining account of its energy and rigor, not only as a trailblazing movement in modernism but also as a paradigm of art education, where creative expression and cutting-edge ideas led to simultaneously functional and beautiful creations. Featured artists include Josef Albers, Marianne Brandt, Walter Gropius, Gertrud Grunow, Paul Klee, Ludwig Mies van der Rohe, and Lilly Reich.

Paula Modersohn-Becker jest dziś uważana za najwybitniejszą malarkę niemiecką XX wieku. Na najwcześniejszym zachowanym autoportrecie ma siedemnaście lat. Naszkicowała się węglem – skupiona, patrzy nam prosto w oczy. Czternaście lat później, na jednym z ostatnich obrazów, ściska w dłoniach kameliową gałązkę. Jej rysy są monumentalne i uspokojone. Jakby z zaświatów śledziła losy swojego dzieła. Paula Modersohn-Becker przeżyła zaledwie trzydzieści jeden lat. Kiedy w 1907 roku umierała w Worpswede, nie wyschła jeszcze farba na Pannach Awiniońskich Picassa.

Przed śmiercią westchnęła podobno „Jaka szkoda”. Nie zobaczyła narodzin kubizmu, nie doczekała się własnej wystawy. Od najmłodszych lat chciała „stać się kimś”, „nareszcie coś osiągnąć”. Jako pierwsza kobieta namalowała siebie nago. Kładzie rękę na brzuchu i ciekawie wygląda z obrazu. W swojej sztuce osiągnęła spełnienie.

Piwnica pod Baranami to już miejsce kultowe. Od swych początków była ostoją sztuki i swobody myśli. To tu spotykali się młodzi, początkujący twórcy, którzy później niejednokrotnie zyskiwali sławę nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie, jak i dojrzali artyści z wielkim dorobkiem. Piwnica była miejscem nie tylko spotkań i dyskusji – jej niezwykła atmosfera zawsze sprzyjała syntezie różnych obszarów sztuki, takich jak teatr, literatura, muzyka, sztuki plastyczne.

Jedną z najważniejszych piwnicznych postaci był Piotr Skrzynecki. To on zasugerował w 1996 roku Witoldowi Wnukowi, żeby zorganizował festiwal jazzowy w ramach obchodów 40-lecia Piwnicy. Tak zrodził się istniejący już od ćwierćwiecza Letni Festiwal Jazzowy w Piwnicy pod Baranami (a od 2016 roku Summer Jazz Festival Kraków), który szybko zyskał grono wiernych fanów, jak i rangę jednej z najważniejszych polskich, a nawet europejskich imprez jazzowych. Z roku na rok był także organizowany z coraz większym rozmachem – szybko zaczęto zapraszać na coraz liczniejsze koncerty nie tylko tuzów polskiego jazzu, ale i gwiazdy światowego formatu. Festiwal wpisał się na stałe w pejzaż krakowskiego życia kulturalnego.
Witold Wnuk snuje swoje wspomnienia poświęcone zarówno Piwnicy, jak i festiwalowi, w charakterystycznym dla siebie anegdotyczno-gawędziarskim stylu, uchylając rąbka festiwalowych tajemnic i prezentując barwny korowód piwnicznych osobowości tworzących ten artystyczny tygiel. 

Galeria kobiecych losów zapisanych w obrazach: ponad 30 portretów artystek, muz, modelek, inspiratorek i protektorek w jednym pakiecie. Wszystkie fascynujące, bogato ilustrowane opowieści Małgorzaty Czyńskiej o kobietach, które tworzyły dzieła światowej klasy oraz inspirowały najwybitniejszych artystów, zebrane w eleganckim etui.

Zrób sobie prezent: dowiedz się, jak ważny był wkład kobiet z obrazów do światowej kultury, historii sztuki i emancypacji, a przy okazji naciesz oczy kolorowymi reprodukcjami mniej i bardziej znanych dzieł malarskich.

‘Walter Isaacson is not an art historian, he’s simply a lover of Leonardo, who manages to communicate the sheer joy of this remarkable man’
Books of the Year - The Times

‘Walter Isaacson keeps the mortal man to the fore. For all his supernatural gifts as an artist and natural scientist. Leonardo was resolutely human (illegitimate, vegan, in need of patrons) rather than the near deity of legend. Isaacson is an assured guide to Leonardo’s fallibility – so many projects started, so few completed – as well as his extraordinary curiosity and his even more remarkable painterly skills that were sharpened by intense observation.’ Michael Prodger, Books of the Year - The Sunday Times

'Infinitely curious, easily distracted, vain and vegetarian, Leonardo is brought to vivid life in this accomplished biography.' - The SundayTimes.

'an illuminating guide to the output of one of the last millennium's greatest minds.' - The Observer

'Isaacson doesn’t claim to make any fresh discoveries, but his book is intelligently organised, simply written and beautifully illustrated.' Book of the Day, The Guardian.

Twórczość Leonarda da Vinci – artysty, konstruktora i myśliciela – inspirowały i nadal inspirują kolejne pokolenia. Geniusz renesansu, jak często go zwano, łączył sztukę z nauką i pozostawił niezwykłe dziedzictwo, czego wyrazem jest nie tylko „najsłynniejszy obraz świata” – Mona Lisa. Książka przedstawia świat Leonarda da Vinci; ukazuje szeroki kontekst kulturowy epoki, w której przyszło mu tworzyć, oraz przedstawia wszystkie najważniejsze dzieła artysty.