Afryka i Europa

Opowieść o wyspie - kluczu do Afryki. Z tej maleńkiej wysepki wyruszali na kontynent wielcy odkrywcy: David Livingstone, Henry Morton Stanley, Richard Burton. Tu były największe na świecie targi niewolników, plantacje goździków, aukcje kości słoniowej.
W połowie lat 60. ubiegłego wieku Zanzibarem wstrząsnęła rewolucja antyarabska. Nastały rządy prokomunistycznej partii rewolucyjnej. Dziś wyspa powoli próbuje budować normalne życie.

Zanzibar przyciąga turystów zachodami słońca, rafami koralowymi, uznawanymi za najwspanialsze na świecie, śladami po odważnych podróżnikach i innych barwnych postaciach przeszłości. Tutaj urodził się Farrokh Bulsara, znany światu jako Freddie Mercury (pobożni Arabowie nie pozwolili obchodzić 60. rocznicy jego urodzin) i księżniczka Salme, córka wielkiego sułtana Saida, która uciekła do Europy i podczas swoich wędrówek mieszkała w Bydgoszczy. Tutaj w XIX wieku konsulem Francji był polski poeta romantyczny Henryk Jabłoński.

Historię opowiadają domy, pałace i kazamaty. A o budowlach i ich mieszkańcach opowiada Małgorzata Szejnert. Pod jej piórem i dzięki jej wyborowi fotografii Zanzibar kusi nie tylko widokami - to miejsce, gdzie splata się historia Afryki, Orientu i Europy. Autorka pisze o chlubnej i niechlubnej roli białego człowieka w przeszłości i zwraca uwagę na nową kolonizację wyspy - tym razem dokonują jej potentaci hotelarstwa i turystyki w porozumieniu z legalnym rządem Zanzibaru.

Drugie, poprawione i rozszerzone wydanie książki „Egipt. Stulecie przemian” to studium rozwoju Egiptu - kraju Trzeciego Świata, wiedzionego od kolonializmu, przez rozwiązania liberalne i socjalistyczne do sterowanego odgórnie systemu politycznego w połączeniu z gospodarką wolnego rynku.

Barbara Stępniewska-Holzer jest historykiem, profesorem w Uniwersytecie Warszawskim, wykłada w Ośrodku Badań Tradycji Antycznej w Europie Środkowo-Wschodniej, Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych, Studiach Śródziemnomorskich, Wydziale Orientalistycznym a także w Collegium Civitas. Jest autorką książek i artykułów o dziejach Bliskiego Wschodu a szczególnie Egiptu, gdzie prowadziła wielokrotnie badania naukowe, historii Afryki w średniowieczu oraz Białorusi w XIX wieku. Ostatnia jej książka poświęcona była życiu codziennemu na Bliskim Wschodzie w XIX wieku.

Jerzy Holzer jest historykiem i politologiem w Instytucie Studiów Politycznych PAN i Collegium Civitas oraz członkiem Komitetu Nauk Politycznych PAN. Przez wiele lat pracował w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Wykładał również na uniwersytetach w Moguncji, Freiburgu i Berlinie. Jest autorem książek i artykułów o dziejach Polski i powszechnych w XX wieku, a zwłaszcza historii Niemiec. Zajmuje się szczególnie systemami i ruchami politycznymi doby współczesnej, a także historią społeczną. Jego ostatnia książka poświęcona była II wojnie światowej jako zbiorowej europejskiej tragedii.

Książka ukazała się pod patronatem Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego.

Zapis wydarzeń wojny domowej w Angoli w ostatnich miesiącach przed uzyskaniem przez ten kraj niepodległości 11 listopada 1975 roku. Autor obserwuje i opisuje wydarzenia z wyludnionej i zagrożonej atakiem obcych interwentów stolicy – Luandy, a także bezpośrednio na froncie.
„Jeszcze dzień życia" jest książką bardzo osobistą. Nie o wojnie, nie o tych walczących stronach, tylko o zagubieniu, o niewiadomej, o niepewności, co się z tobą stanie. Były tam takie sytuacje, że człowiek właściwie wiedział, że nie będzie już żył. I każdego dnia mówiło się z ulgą: – O, jeszcze jeden dzień z życia mam za sobą, jeszcze jeden mnie czeka. Ale już nie więcej. – Ryszard Kapuściński

Maghreb uchodził za region stabilny, odporny na konflikty i kojarzył się głównie z turystyką, nie zaś z zawirowaniami politycznymi. Jak złudne może być to przekonanie, dobitnie pokazały wydarzenia w Tunezji, które zapoczątkowały „arabską wiosnę”, zaskakujące nawet część specjalistów.
Książka Brunona Callies de Salies koncentruje się na wydarzeniach od początku XXI wieku w pięciu krajach Maghrebu: Algierii, Libii, Maroku, Mauretanii i Tunezji. Aktualna, wręcz „gorąca” tematyka jest więc jej istotnym atutem. Autor wyjaśnia główne problemy polityczne, społeczne i kulturowe Maghrebu. Porusza wątki ważne i aktualne także w innych krajach arabskich, np. próby osiągnięcia zgody narodowej wśród napięć między autorytarnym stylem rządów, rewindykacjami społecznymi, ambicjami armii, postulatami zwolenników demokracji, walczących islamistów czy obrońców praw człowieka. Można w niej zatem szukać również odpowiedzi na pytania o przyczynę najnowszych wydarzeń rozprzestrzeniających się na Bliskim Wschodzie.

Przeprowadzka z zimnej Szwecji do skąpanej w słońcu Kenii była marzeniem Gunilli i jej męża. Sprzedali wszystko, rzucili świetnie prosperującą firmę i wyjechali do Afryki. Farma, własny hotel, egzotyka, wydawało się że budują raj na Ziemi! Niestety rzeczywistość szybko przerodziła się w prawdziwe piekło: przemoc, bieda, choroby i korupcja... czy tytułowi niebieskoocy sprostali wyzwaniom jakie postawił przed nimi czarny ląd?

Wczoraj niespodziewanie odwiedziło nas wiele osób. Wszyscy patrzyli na mnie dziwnie i pytali o moje zdrowie. Oczywiście odpowiadałam, że czuję się całkiem dobrze. W końcu pojawił się nasz przyjaciel Timothy. Kiedy on również zapytał o moje zdrowie, poprosiłam go o wyjaśnienie tej zbiorowej troski.
- No cóż - zaczął – Makuso poszedł do wioskowego znachora i zapłacił mu za obłożenie cię klątwą. Teraz chodzi po okolicy chwaląc się, że niedługo cała spuchniesz i umrzesz. Gunilla, czy na pewno nie zauważyłaś u siebie żadnej opuchlizny?
- Nie, nie zauważyłam – odpowiedziałam urażona. (…) – Dlaczego Makuso chce mnie zabić?
- Makuso chce twojej ziemi – odpowiedział Timothy. – Planuje, że kiedy umrzesz, Bertil ożeni się z jedną z jego córek, a wtedy zamordują Bertila i Makuso z rodziną będzie mógł przejąć ziemię.
- Mój Boże! To ja nie mam w tej sprawie nic do powiedzenia? – wykrzyknął Bertil.

(fragment książki)

W serii ukazały się również:
„To się nie mogło zdarzyć”, Jessica Stern
„Żona Beduina”, Margueritte van Geldermalsen

Publikacja zawiera krytyczną analizę uwarunkowań uchodźstwa afrykańskiego wraz z całym nieskutecznym systemem ochrony i pomocy humanitarnej. Praca etnograficzna w sensie metody oraz opisu różnych sfer przemocy i cierpienia, opowiada historie ludzi, których łączy doświadczenie wykluczenia, stresu, bycia w drodze, bezdomności i nadziei na lepsze jutro. Autor problematyzuje wszystkie aspekty związane z uchodźstwem, zastanawia się zarówno nad jego przyczynami, jak i dotychczasowymi nieudanymi próbami rozwiązania tego problemu, proponuje ponowne przemyślenie istoty współczesnego humanitaryzmu uwikłanego w sprzeczności i bezradnego wobec cierpień, które ma na celu usuwać.