Akcja Wisła '47

Historia mody polskiej i historia PRL-u w barwnym życiorysie projektanta Jerzego Antkowiaka Bogato ilustrowana zdjęciami prywatnymi, archiwalnymi i reprodukcjami projektów opowieść o jednej z najważniejszych postaci związanych z Modą Polską i modą w Polsce. Jerzy Antkowiak swoją fantazją w pracy i poza nią nadawał kolor PRL-owskiej szarzyźnie. Dziś, wysłuchany przez Agnieszkę L. Janas, w arcyciekawy sposób przywołuje te czasy. Przedstawia ludzi, w których otoczeniu żył i pracował, zagląda za kulisy pokazów mody, opowiada o „pojezdkach”, czyli zagranicznych tournées. Aby portret projektanta był pełniejszy, w książce znalazły się wspomnienia jego syna Kajetana, wnuczki Weroniki, ikonicznych modelek: Małgorzaty Niemen, Katarzyny Butowtt i Agnieszki Perepeczko, gwiazdy dwóch kolekcji Mody Polskiej dla Woolmarku, a także wypowiedzi przyjaciół: modela Rafała Młodzikowskiego, reżysera Andrzeja Domalika i couturiera Tomasza Ossolińskiego. Nie brak tu też intymnych zwierzeń, trudnych wspomnień oraz hultajskich żartów, charakterystycznych dla bohatera o nieposkromionej energii, swadzie gawędziarza i wielkim poczuciu humoru.

Bez Baumana nie zrozumiesz świata.
Bez tej książki nie zrozumiesz Baumana
Polak, Żyd, komunista, jeden z najbardziej znanych myślicieli przełomu XX i XXI wieku. Marksista, który przebył drogę od ideologicznego fanatyzmu do przenikliwej krytyki nowoczesności. Przetrwał Holocaust dzięki Związkowi Radzieckiemu. Żołnierz Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, jednostki Ludowego Wojska Polskiego brutalnie zwalczającej niepodległościowe podziemie. Wygnany z Polski w 1968 roku. Do Rosji uciekał przed niemieckim faszyzmem, do Izraela przed polskimi komunistami, do Anglii przed izraelskimi nacjonalistami.
Znany na całym świecie wybitny socjolog. Oskarżany o relatywizm, ale cytowany przez Benedykta XVI i doceniony przez papieża Franciszka. Autor pojęcia „płynna nowoczesność”, które zrobiło zawrotną karierę w naukach humanistycznych, a także idei Holocaustu jako ubocznego produktu oświecenia.
Dariusz Rosiak docieka prawdy z determinacją właściwą twórcom znakomitych biografii. Po rozmowach z córkami bohatera tej książki, jego przyjaciółmi i krytykami, po przewertowaniu tomów dzieł i stosów korespondencji (także niepublikowanej) autor tworzy fascynujący obraz, który można podsumować jednym budzącym emocje słowem: Bauman.
Pierwsza na świecie biografia Zygmunta Baumana – najważniejszego krytyka naszych czasów
Dariusz Rosiak (ur. 1962) – dziennikarz radiowy (Trójka) i prasowy (wcześniej „Rzeczpospolita”, obecnie „Tygodnik Powszechny”), autor takich książek jak Wielka odmowa. Agent, filozof, antykomunistaczy Ziarno i krew. Podróż śladami bliskowschodnich chrześcijan. Zdobywca Nagrody im. B. Pawlak i Nagrody PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego, nominowany do Nagrody Nike oraz do Nagrody Grand Press.

Chciałem być. jest nie tyle zwykłą biografią, co życiorysem osoby, która zawsze szukała światła pokoju i miłości dla duszy, siły dla ciała, ale całe życie poznawała najczęściej ciemną stronę życia człowieka, przez ponad połowę XX wieku przeżywała trudne chwile w czasach konfliktów i kryzysów. Autor prowadzi w niej narrację o zmieniających się okolicznościach, wynikających z postępu cywilizacyjno-kulturowego. Przedstawia obrazy katastrof, różnych form kryzysów: rodzinnych, środowiskowych, społeczno-politycznych i gospodarczych, a nawet zbrojnych, z którymi musiał się mierzyć na co dzień. Całość została opisana z perspektywy nie teoretyka, lecz świadka i uczestnika wydarzeń: "Karnawału >Solidarności<", stanu wojennego, przemian '89 i rzeczywistości III RP. Józef Janik - urodzony w 1935 roku w Starym Sączu. Emerytowany nauczyciel wychowania fizycznego, działacz "Solidarności", polityk. "Podziemne przyjaźnie nawiązuje się szybko. Nie zawsze wiążą się z gruntownym poznaniem życia drugiego człowieka. Wystarczy świadomość, że w najtrudniejszych momentach, które mogą się zdarzyć, można na siebie liczyć. Poznaliśmy się z Józkiem w II Programie Radia , ale wcześniej, nie znając się jeszcze, współpracowaliśmy już ze sobą w założonym przeze mnie i moich przyjaciół . Dziś, po latach, mogę wreszcie nadrobić braki z trudnych lat wojny polsko-jaruzelskiej. Czytam i poznaję ponownie znanego mi Józka. Tym razem jest to wiedza prawie kompletna i niezwykle ciekawa. I o człowieku. I o czasach. A także o tym, co zrobiliśmy źle, a co można zrobić lepiej. Polecam wszystkim tę lekturę. Bo warto". Jan Strękowski, dziennikarz, działacz opozycji w PRL, redaktor naczelny "Tygodnika Wojennego"

"Autorska monografia Adama Dziuby „Nowa linia” na czasy po odwilży (1957–1961), jest trzecą i ostatną częścią cyklu Czas przełomu. Destalinizacja, rok 1956 i koniec odwilży w województwie stalinogrodzkim/katowickim (1953–1961), napisanego przez trzech historyków katowickiego Oddziału IPN i składającego się na dzieje województwa stalinogrodzkiego/katowickiego w latach 1953–1961.
Tom stanowi próbę opisania kierunku przemian zachodzących w popaździernikowych realiach na lokalnej scenie politycznej, a polegających na odchodzenia od politycznej odwilży i ponownej stabilizacji systemu komunistycznego, choć w zmienionych okolicznościach politycznych i społecznych, dopuszczających m.in. poszerzenie sfery prywatności obywateli i mniejszą represyjność policji politycznej. Autor w centralnym punkcie swych dociekań postawił wpływ śląsko-zagłębiowskiej organizacji Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej na polityczno-społeczne otoczenie oraz przebieg działań zmierzających do zmodernizowania lub zrekonstruowania zachwianego w 1956 r. systemu kontroli nad gospodarką, administracją i zorganizowanymi formami życia społeczno-politycznego.
Szczegółowe analizy tak zarysowanej problematyki mają uzupełnić obraz funkcjonowania województwa katowickiego o bardzo słabo rozpoznaną dotąd aktywność PZPR w omawianym okresie, sprawującej na Górnym Śląsku, w Zagłębiu Dąbrowskim oraz na ziemi częstochowskiej niepodzielną władzę polityczną i ekonomiczną.
"

Wspomnienia Władysław Tatarkiewicza (1886-1980).

Mówimy: „Jak z Barei” i „Bareja wiecznie żywy”, dialogi z Misia czy Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz weszły do potocznego języka, a kadry z tych filmów pojawiają się w internetowych memach komentujących działania polityków.
W 2019 roku, na dziewięćdziesiąte urodziny Stanisława Barei, Rafał Dajbor przypomina króla polskiej komedii poprzez jego aktorów i najsłynniejsze kwestie.
Wszyscy znamy nieśmiertelne: „Jest zima, to musi być zimno” albo „Golę się, jem śniadanie, idę spać”, ale co tak naprawdę wiemy o ludziach, którzy wypowiedzieli je na ekranie? Każdy z bohaterów tej książki ma na swoim koncie niezapomniane epizody, ale ich życiorysy pełne są dramatycznych wydarzeń: alkoholizm, nieudane związki, frustracja zawodowa, występy w produkcjach uznawanych za „reżimowe”, przedwczesna śmierć.
Poprzez anegdoty, wspomnienia rodziny i znajomych, cytaty z prasy, Dajbor odtwarza ich biografie i odkrywa kulisy powstania kultowych scen kina Barei.