Akronimy i skróty z zakresy nauk o zdrowiu i żywieniu człowieka

Leki mukolityczne i ich działanie są źródłem rozmaitych wątpliwości zarówno pacjentów, jak i lekarzy. Część z nas sądzi, że są one bardzo ważne w leczeniu wielu chorób, niektórzy zaś podchodzą sceptycznie do ich celowości i możliwości zastosowania. Według niektórych mogą one prowadzić do nadmiernej produkcji wydzieliny, a inni uważają taki mechanizm mukolityku za zasadny. W niektórych chorobach nie podaje się ich wcale, w innych zaś – stosowane są z pełnym przekonaniem przez wielu specjalistów. Mimo to nie zawsze są podawane zgodnie z wytycznymi lub badaniami klinicznymi. Niniejsza krótka praca przeglądowa jest próbą wyjścia naprzeciw tym wątpliwościom i omówieniem zastosowania leku o wielokierunkowym działaniu – ambroksolu.

Terapia antagonistami receptorów mineralokortykoidowych: eplerenonem lub spironolaktonem, prowadzi do zmniejszenia ryzyka hospitalizacji i zgonów u chorych z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory. Eplerenon, selektywny antagonista receptorów mineralokortykoidowych, jest lepiej tolerowany, a terapia obarczona jest mniejszym ryzykiem działań niepożądanych niż w przypadku leczenia spironolaktonem. Eplerenon stanowi preferowaną opcję terapeutyczną zwłaszcza u chorych rozwijających efekty pobudzenia receptora androgenowego i progesteronowego przy stosowaniu spironolaktonu skutkującym częstym występowaniem działań niepożądanych, takich jak: ginekomastia, zaburzenia libido, spadek potencji u mężczyzn i zaburzenia cyklu miesiączkowego u kobiet. Wydaje się, że eplerenon cechują działania plejotropowe obejmujące nie tylko kardio-, ale również nefroprotekcję.

Książka została napisana z myślą o lekarzach rodzinnych, których rozległa wiedza musi obejmować wszystkie choroby. Alergiczny nieżyt nosa, mimo, że dotyka ponad 1/4 populacji Polski, to tylko jedno z bardzo wielu schorzeń, których leczeniem zajmuje się lekarz rodzinny. Książka w większości opiera się na wiadomościach praktycznych, a w mniejszym stopniu na rozważaniach teoretycznych. Została napisana w przyjaznej dla odbiorcy formie pytań i odpowiedzi. Wiedza, którą zawiera, jest sumą doświadczeń i umiejętności autora zdobytych podczas 25 lat pracy z chorymi na alergiczny nieżyt nosa, a jego celem było zebranie i usystematyzowanie pytań, jakie najczęściej zadają lekarze rodzinni w czasie wykładów, szkoleń i konferencji.

W polskim systemie opieki zdrowotnej opieka nad pacjentem ze zdiagnozowaną przewlekłą chorobą nerek (PChN) na etapie leczenia zachowawczego oraz nerkozastępczego jest rozproszona, gdyż jest realizowana na poziomie opieki podstawowej, specjalistycznej i wysokospecjalistycznej, w trybie ambulatoryjnym i stacjonarnym. Obecnie nie ma mechanizmów regulujących zarządzanie i koordynację opieki nad chorym z PChN. Zadanie koordynacji procesu diagnostyki i leczenia w znacznym stopniu jest przeniesione na samego chorego. Badanie, przedstawione w tej książce, przeprowadzone na grupie 767 pacjentów hemodializowanych z województwa kujawsko-pomorskiego wskazuje na potrzebę objęcia tej grupy chorych opieką koordynowaną.

Autorzy w sposób wyczerpujący i nowoczesny przedstawili zagadnienia dotyczące anatomii głowy i szyi w odniesieniu do zabiegów klinicznych, co jest niezmiernie ważne dla procesów dydaktycznych. Przedstawiony materiał uwzględnia obowiązujące programy nauczania z zakresu nauk medycznych. Książka jest bogato ilustrowana schematami, rycinami typu atlasowego, zdjęciami preparatów, dokumentacją radiologiczną. Ułatwia to czytelnikowi przyswojenie zawartych w niej treści. Odbiorcy: studenci kierunków medycznych, lekarze specjalizujących się w stomatologii, szczególnie w chirurgii stomatologicznej i chirurgii szczękowo-twarzowej, oraz chirurgii plastycznej, laryngologii, neurochirurgii, okulistyki, anestezjologii, radiologii, onkologii.

Atlas stanowi przewodnik metodologiczny po technikach osteopatycznych. Poświęca dużą uwagę okolicom opisywanym dotychczas w innych książkach w niewielkim stopniu.

Dla każdego ze stawów miednicy oraz przejścia lędźwiowo-krzyżowego dysfunkcje stanowią obiekt diagnostyki, na którą składają się liczne testy, najważniejsze elementy obrazu klinicznego, a także podstawowe przyczyny zaburzeń równowagi stawowej.

Techniki, wybrane ze względu na swoją skuteczność, zostały zilustrowane przez około 300 fotografii, które dobrano według precyzyjnego, dydaktycznego klucza. Przedstawiają kolejno: pozycję terapeuty i pacjenta; ułożenie rąk terapeuty; dokładne rozmieszczenie punktów oddziaływania terapeutycznego; proces korekcji ograniczenia ruchomości.

W osiągnięciu optymalnej mobilizacji pomagają ponadto testy diagnostyczne, a także porady i podpowiedzi Autorów pozwalające na skuteczne opanowanie gestu korekcyjnego.