Aktywność turystyczna – wybrane aspekty

Celem całego przedsięwzięcia badawczego było sportretowanie współczesnego backpackera polskiego i zagranicznego przez scharakteryzowanie jego wielowymiarowej podmiotowości oraz opisanie stosowanych przez niego praktyk podróżniczych. Opis wybranego środowiska ludzi skupionych wokół backpackingu ujęto zatem w trzech zasadniczych aspektach. Po pierwsze – w zakresie socjodemograficznym, po drugie – w zakresie świadomościowym (kluczowym wątkiem badawczym uczyniono refleksję nad aksjonormatywnymi elementami, które zawierają się w tożsamościowych narracjach backpackerów) i po trzecie – w aspekcie praktyk podróżniczych skoncentrowano się na scharakteryzowaniu sposobów i form organizacji podróży przez backpackerów jako specyficznej kategorii ruchu turystycznego.

Czasopismo Folia Turistica znajduje się na liście B czasopism naukowych z zakresu nauk humanistycznych i społecznych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego (8 punktów).
Ujednolicony wykaz czasopism punktowanych dostępny jest na stronie MNiSW.
"Folia Turistica" indeksowana jest także w bazie Index Copernicus International.
Wersją pierwotną czasopisma jest wersja papierowa.

Poznali się w górach, w dramatycznych okolicznościach, w efekcie których odmrożony Mario stracił palce i część nosa. Przyjaźń Polki i Rumuna przeniosła się na morze. Na małym, drewnianym jachcie opłynęli razem przylądek Horn, uznawany za żeglarski Everest. Relacją z tego rejsu jest ta książka, chociaż jej treść nie ogranicza się do żeglowania. Ta lektura to także okazja, by się dowiedzieć:


Jakie przywileje przysługują żeglarzom, którzy opłynęli najgroźniejszy z przylądków?
Dlaczego marynarze tatuowali sobie syreny i kotwice?
Kim była kobieta, która jako pierwsza opłynęła świat (w XVII wieku, w przebraniu mężczyzny)?
Co niezwykłego było w rejsach Magellana, Drake'a i Shackletona?
Czy pingwin może zakochać się w człowieku?
Co miał wspólnego Jan Paweł II z wiszącą na włosku wojną chilijsko-argentyńską?
Skąd się wzięły nazwy Ziemia Ognista i Patagonia?
Co się stało z Indianami, którzy niegdyś zamieszkiwali kraniec Ameryki Południowej?
Jak przyrządzać wodorosty wspomagające m.in. potencję seksualną?
Jakie mogą być skutki zderzenia z wielorybem?
Dlaczego żeglarze darzą szacunkiem albatrosy?


Zapraszamy do lektury wszystkich żeglarzy, podróżników i ciekawych świata!




Kolejną książkę Moniki czyta się jednym tchem, a pamiętać się ją będzie długo! To lektura obowiązkowa dla każdego, kto marzy o wielkiej przygodzie.



Waldemar Heflich,



redaktor naczelny magazynu "Żagle"





Horn na trawersie to wartosciowa pozycja pod wieloma wzgledami:

- dla mnie, który tam był, to podróz sentymentalna,

- dla tych, którzy sie tam wybieraja, to doskonały przewodnik,

- dla tych, którzy o tym marza - dowód, ze marzenia mozna spełnic,

- a dla pozostałych - bardzo interesujaca lektura.



Cezary Bartosiewicz,



Grotmaszt Bractwa Kaphornowców

WSTĘP
Do najbardziej wyrazistych aspektów wszechogarniającej nowoczesności
należy bez wątpienia globalizacja, standaryzacja i unifikacja otaczającej rzeczywistości.
Wraz z nieustannym postępem i rozwojem technologicznym coraz
bardziej zmienia się otoczenie człowieka, z naturalnego lub powstałego pod
natchnioną ręką artysty, na wykreowane przez wolny od emocji komputer. Pasję
zastąpił rachunek ekonomiczny, estetykę – ergonomia, szlachetny materiał –
tanie substytuty, a supermarkety i azjatyckie koncerny zepchnęły pojęcie unikalności
do rubryki anachronizmów.
Wspomniane przemiany nie ominęły coraz waŜniejszej we współczesnym
świecie turystyki, której założeniem jest m.in. regeneracja sił psychofizycznych
przez oderwanie od codziennego miejsca, rutyny, powtarzalnych czynności i rytuałów.
Rolę antidotum na skomercjalizowaną współczesność dobrze spełniają zabytkowe
rezydencje – otoczone mgiełką tajemniczości, snobistycznego romantyzmu,
powrotu do dziecięcych marzeń.
Hotelarstwo w obiektach zabytkowych to unikalna kombinacja usługi noclegowej
i turystyki krajoznawczej, zapewniająca nie tylko bezpieczne miejsce,
wygodne łóżko, smaczny posiłek, ale także kontakt z historią – doświadczenie
niezwykłe, nieprzeciętne; ponadczasowe, obcowanie z dziejami i kulturą narodu
w różnych jej przejawach.
Hotelarstwo w zabytkowych rezydencjach wyrasta z gruntu turystyki kulturowej
opierającej się na walorach materialnych i niematerialnych. Ten rodzaj
turystyki został określony przez G. Gołembskiego (2002, s. 340) jako: „aktywność
osób w ich miejscach pobytu turystycznego oraz podczas podróży z miejsca
stałego zamieszkania, która pozwala na poznanie lub doświadczenie różnych
sposobów życia innych ludzi (ludzi w innych czasach – aut.) – sposobów odzwierciedlających
obyczaje społeczne, tradycje religijne, myśl intelektualną,
dziedzictwo kulturowe i mających na celu zaspokojenie ludzkich potrzeb, pragnień
i oczekiwań w zakresie kultury”. Z kolei A. Fyall i B. Garrod (1998, s. 214)
definiują turystykę kulturową jako swego rodzaju działalność ekonomiczną,
która za pośrednictwem dziedzictwa kulturowego stara się wykreować popyt
turystyczny. H. Zeppal i C. Hall (2001, s. 49) określają turystykę kulturową jako
„opartą na tęsknocie za minionym i powodowaną pożądaniem doświadczenia
zróżnicowanych przejawów kultury”, a Y. Poria i in. (2001, s. 1049) twierdzą,
że to „fenomen oparty bardziej na motywacji i percepcji odwiedzających, niż na
atrybutach atrakcji jako takiej”.
Polski termin „turystyka kulturowa” wydaje się zdecydowanie zbyt szeroki
w odniesieniu do rezydencji pełniących funkcję hotelarską. DuŜo bardziej
odpowiedni byłby tu angielski heritage tourism, wszakŜe nie toŜsamy z terminem
„turystyki kulturowej”. Heritage tourism ma znacznie węŜszy zakres bazujący
na dziedzictwie kulturowym, czyli dobrach otrzymanych niejako w spadku
po przodkach. Jednocześnie wyklucza on całą jakże bogatą sferę kultury współczesnej
i zjawisk z nią związanych. Ciekawe dywagacje dotyczące tej tematyki
prowadzi J. Majewski (2002, s. 25), który polemizując z R. Collins (1983),
B. Weiler i C. Hall (1992) oraz C i M. Tassel (1990), dowodzi, Ŝe jako źródło
atrakcyjności heritage tourism (przetłumaczonej przez autora jako turystyka
związana z dziedzictwem kulturowym), prócz budowli historycznych należy
traktować takŜe przeszłe wzory Ŝycia codziennego, praktyki religijne, zwyczaje,
folklor oraz walory przyrodnicze tworzone ręką ludzką – parki i ogrody. Debata
nad terminem heritage tourism została skonkludowana stwierdzeniem, iŜ jest to
poszukiwanie pomostu pomiędzy przeszłością a teraźniejszością, powodowane
tęsknotą za minionym, przodkami i ojcowizną.
Obdarzanie gości niezapomnianymi doświadczeniami i umożliwianie im
kontaktu z wysublimowanym pięknem zabytkowych budynków pozostaje jedną
z największych zalet hotelarstwa historycznego i jego najbardziej wysmakowanego
rodzaju – gościny w pałacach, dworach i zamkach.
Jako dowód na to, Ŝe polskie rezydencje stanowią juŜ od lat międzywojennych
symbol idealnego wypoczynku na wsi, może świadczyć wypowiedź
A. Janowskiego, który w 1938 r. pisał: „kraj nasz wprawdzie daleko stoi pod
względem urządzeń technicznych, wygód i ułatwień dla turysty zagranicznego,
ale ma to pewien czar bezpośredniości, coś jak cichy dwór wiejski dla
przemęczonego mieszczucha...”

W monografii przedstawiono proces decyzyjny szczególnego rodzaju konsumenta, jakim jest turysta oraz dokonano identyfikacji czynników oddziaływujących na ten proces. Te wyniki badań są szczególnie ważne w kontekście wzrastającej roli turystyki w tworzeniu nowych miejsc pracy, ożywienia społeczno-gospodarczego i jej udziału w kształtowaniu PKB oraz obecnej niestabilnej sytuacji politycznej i ekonomicznej na świecie. Sytuacja ta zmieniła sposób zachowania konsumentów na rynku turystycznym, bowiem więcej osób samodzielnie organizuje wyjazdy. Na to zjawisko ma wpływ chęć ograniczenia kosztów podczas wyjazdów wakacyjnych, jak również coraz większy brak zaufania do biur podróży. Ale z drugiej strony rośnie świadomość społeczeństwa na temat zdrowego stylu życia. Konsumenci nie chcą rezygnować z wyjazdów turystycznych, gdyż są one niezbędne dla dobrego samopoczucia psychicznego, fizycznego oraz społecznego. To powoduje że modele zachowań turystów opracowane w latach siedemdziesiątych czy osiemdziesiątych XX wieku, nie sprawdzają się w warunkach jakie funkcjonują na rynku turystycznym w XXI wieku. Z tego powodu opracowano nowy autorski model zachowania konsumentów na rynku turystycznym.

Turystyka osób upośledzonych intelektualnie nie jest tylko formą rekreacji i  wypoczynku, lecz ważnym elementem terapeutycznym w rewalidacji, środkiem pozwalającym na utrzymanie kontaktów międzyludzkich i  pełniejszą integrację społeczną. Integracja osób upośledzonych umysłowo ze zdrowymi nie jest jednak łatwa. Ludzie zdrowi zazwyczaj unikają kontaktów z  osobami upośledzonymi.
Te negatywne postawy wynikają z  braku doświadczeń i  osobistych kontaktów, braku treningu we wzajemnej komunikacji, niewykształconej umiejętności zachowania się wobec nich lub też z  powodu dezinformacji. Dlatego istotne znaczenie w  akceptowaniu osób z  obniżoną sprawnością umysłową ma ich poznanie przez stały kontakt z  otoczeniem, a  nie izolacja. Pozytywne postawy społeczeństwa wobec osób upośledzonych intelektualnie, to warunek konieczny dla ich poczucia bezpieczeństwa, dla prawidłowego przystosowania społecznego. Szacunek i  akceptacja, wyrażane przez otoczenie, wyzwalają subiektywne poczucie dodatniej jakości życia pomimo dysfunkcji, rozwijają mechanizmy radzenia sobie ze stresem i  kryzysem oraz pobudzają mechanizmy kompensacyjne, pozwalające na przezwyciężanie własnych ograniczeń. Kształtują też właściwy, życzliwy stosunek osób niepełnosprawnych intelektualnie do osób pełnosprawnych.