Al Pacino Rozmowy

Pierwsza biografia twórcy „Przekroju”! Ba! Całego „Przekroju”! A nawet cywilizacji! Czyta się!
O ikonie
Zdumiewająca opowieść o zjawisku „Przekrój”, niezapomnianej epoce, jej śmiesznych i tragicznych postaciach oraz o jednym nieszablonowym człowieku. Kiedy Marian Eile przyjął zlecenie na stworzenie „Przekroju”, nikt nie spodziewał się, że powstaje prawdziwa ikona. Dokonał rzeczy niebywałej.
Czasopismo do dziś zna każdy czytający Polak. Jakim cudem przetrwało pod okiem cenzury? Dlaczego pies Fafik został pełnoprawnym członkiem redakcji? Jak wielkim oryginałem był Eile? Kto najczęściej gościł na okładce „Przekroju” i dlaczego byli to Bierut i Gomułka? Kto wprowadził do polszczyzny dżinsy? Dlaczego mistyfikacja to drugie imię „Przekroju”?
Jak się obchodzić z książką
Pozycja dla każdego szanującego się miłośnika książek, sztuki i kultury. Klucz do zrozumienia gustu wielu Polaków, również młodych – ciągle oczarowanych fenomenem „Przekroju”. A przy okazji dawka niezwykłych opowieści o miłości (także tej w trójkącie) i trwodze w trudnych czasach. Uwaga! Czasy zawsze są trudne.
Głos o książce
W dawnym „Przekroju”, kiedy zamieszczało się czytelniczy hit, opatrywało się taki tekst rekomendacją: czyta się. Przy okazji lektury książki Tomasza Potkaja dodam jeszcze do tego zwrotu wykrzyknik, otóż – czyta się!
Autorowi udało się osadzić fenomen tygodnika w realiach epoki. Ciekawa kompozycja, oryginalna metoda kojarzenia faktów. Książka ważna i potrzebna.
Mieczysław Czuma, redaktor naczelny „Przekroju” 1973–2000

Kobieta, która zmieniła oblicze kryminalistyki

Morderstwo, samobójstwo czy nieszczęśliwy wypadek? Pod koniec XIX wieku w Stanach Zjednoczonych ustalaniem przyczyn nagłych zgonów zajmowali się koronerzy bez odpowiedniego przygotowania, z zawodu rzeźnicy, piekarze lub aptekarze. Często na skutek ich błędnych orzeczeń przestępcy unikali kary, a skazywano niewinnych. Zmieniła to jedna osoba – Frances Glessner Lee, zwana matką współczesnej kryminalistyki.

Lee, urodzona w 1878 roku, była dziedziczką ogromnej fortuny. Choć oczekiwano od niej głównie brylowania na salonach, to dochodzenie przyczyn gwałtownych śmierci stało się dziełem jej życia. Zasłynęła jako twórczyni dioram – miniaturowych domków, które wyglądają czarująco, póki nie dojrzy się makabrycznych detali: wywróconego krzesła, zakrwawionej kołdry czy ciał na podłodze. Te precyzyjnie wykonane makiety, które wprowadzono jako narzędzia szkoleniowe dla śledczych policji, pozostają w użyciu do dziś.

Bruce Goldfarb odkrywa przed nami koleje losu Lee, silnej i ambitnej kobiety, która dzięki swojej determinacji doprowadziła do powstania Zakładu Medycyny Sądowej na Harvardzie. To barwna opowieść o narodzinach kryminalistyki i jej wyjątkowej prekursorce.

„Gdy po raz pierwszy usłyszałem o modelach przedstawiających miejsca brutalnych zbrodni, bardzo mnie to zaintrygowało. Wyglądały jak upiorne domki lalek rodem z powieści Edgara Allana Poe. 18 zbrodni w miniaturze to historia kobiety, która nie tylko stworzyła te dioramy, lecz także wpłynęła na profesjonalne wykorzystanie medycyny sądowej w praktyce śledczej. Bardzo ciekawa lektura”.
Jan Gołębiowski, psycholog kryminalny, profiler, biegły sądowy

„Ta biografia to prawdziwe odkrycie. Frances Glessner Lee wprowadziła amerykańską medycynę sądową w epokę nowoczesnej nauki”.
„Kirkus Review”

„Porywający portret feministycznej bohaterki oraz pionierki kryminalistyki”.
„Booklist”

„Goldfarb otwiera nam oczy na przełomową rolę, jaką odegrała dziedziczka Frances Glessner Lee w rozwoju naukowego badania przestępczości (...). Wielbiciele serialu CSI: Kryminalne zagadki będą zachwyceni”.
„Publishers Weekly”

Bruce Goldfarb jest amerykańskim dziennikarzem, publikującym m.in. w „Washington Post”, „USA Today”, „American Archaeology” i „ American Health”. Przez wiele lat pracował jako asystent naczelnego lekarza sądowego stanu Maryland, a potem jako jego rzecznik prasowy. 18 zbrodni w miniaturze to jego debiut literacki.

Bestsellerowa biografia pierwszej damy polskiego kina, znanej w Polsce, Rosji oraz w wielu europejskich krajach ze wspaniałych ról filmowych.



Biografię Barbary Brylskiej czyta się jednym tchem. Jest to opowieść o życiu pełnym wielkich emocji, o marzeniach i o najważniejszych mężczyznach jej życia. Książka została wzbogacona o zdjęcia z filmoteki i prywatnego archiwum Artystki.



Wydawnictwo Axis Mundi z przyjemnością prezentuje uaktualnioną, uzupełnioną o kolejne rozdziały i wzbogaconą unikalnymi fotografiami nową edycję książki, która kilkanaście lat temu znajdowała się na czołowych miejscach list bestsellerów.



"Barbara Brylska ze wszech miar warta jest naszej uwagi. Urzeka niezwykłą urodą, odwagą, otwartością i rzadką umiejętnością bycia sobą. Ani sława, ani niepowodzenia nie są w stanie temu przeszkodzić. Basia jest osobą wyjątkową, wartą opisywania i wielkiej uwagi. Cieszę się, że czytelnicy będą mogli choć w skrócie poznać jej ostatnie dokonania. Niebawem minie czternaście lat od chwili, gdy napisana przeze mnie książka "Barbara Brylska w najtrudniejszej roli" znalazła się po raz pierwszy w rękach czytelników. Pisałam to wszystko w najtrudniejszym okresie życia mojej bohaterki, prywatnie mojej przyjaciółki - chciałam czymś zająć myśli Barbary, choć na krótkie chwilę oderwać od tragedii po stracie ukochanej córki. Myślę, że wtedy udało mi się jej troszeczkę pomóc. Na szczęście miała jeszcze syna, talent i hart, co pomaga jej pracować i trwać z raną nie do zagojenia." - Barbara Rybałtowska



"Do dziś pamiętam, jak piorunujące wrażenie zrobiła na mnie Barbara Brylska w ‘Faraonie’. To zetknięcie się z metafizyczną urodą, niecodzienną osobowością i wreszcie wielkim talentem aktorskim sprawia, że każde spotkanie z Basią jest dla mnie świętem." - Bogusław Linda

Czy zastanawiałeś się kiedyś, jak zmienić:
Frajera w luźnego ziomka?
Szkolnego idiotę w biznesmena?
Gościa z wyrokiem w oddanego ojca rodziny?
I najważniejsze, co się faktycznie opłaca po latach?

Wszystkie przemiany łączy jeden sekret, który odkryłem podczas terapii, i przyznasz, że trochę kijowo byłoby się tym nie podzielić. A może chciałbyś też poznać kulisy tworzącej się grupy w Elblągu z graficiarzami, b-boyami i raperami, wyścigów ulicznych, szalonych imprez, początku kariery kilku znanych osób i budowania biznesów od podstaw? Jeśli tak, trzymasz w ręku właściwą książkę!

Poza pokrętną historią, materiał ukazuje, jak niewiele trzeba, by poprawić działanie tej durnowatej łepetyny. Może książka skróci komuś ścieżkę rozwoju, może ktoś popełni mniej błędów, a może ludzie się tylko uśmieją lub kimną. Nie wiem, ale nie lubię siedzieć bezczynnie i wysłuchiwać, że czegoś się nie da, bo wszystko się da, o czym sam się niebawem przekonasz! Książki trafią bezpłatnie do domów dziecka w całej Polsce, a zysk ze sprzedaży będzie wspomagał usamodzielnianie podopiecznych z takich placówek, ponieważ ich start w dorosłość jest dużo trudniejszy niż mój, i większości ludków. Szczegóły akcji znajdziesz na stronie fundacji www.wystarczy-chciec.pl

O AUTORZE
Laureat wielu pokojowych nagród oraz sinych malin, a przynajmniej tak wspominali świadkowie bijatyk. Zdobywca Emmy, Goyi, Nike i jeszcze kilku ich koleżanek. Wieloletni wykładowca przedmiotów na szkolnych ławkach, miłośnik niesienia pomocy, twórca wielu biznesów oraz jednej, wspaniałej rodziny. Za liczne dokonania zdobił go niejeden pasek, a tytuły nadawane przez nauczycieli ciężko tu wymienić. Ponoć ktoś nawet rzucił w jego kierunku – SER. Znany głównie z tego, że jest nieznany i przez wielu określany jako Cekon, Dejniel Cekon.

Historia inspirowana prawdziwymi wydarzeniami.
Grisza ma 5 lat, gdy razem z mamą, babcią i rodzeństwem trafia z Białorusi do Auschwitz. Kilka miesięcy później śmierć zabiera mu tych, których kocha. Chłopiec zostaje sam w miejscu, gdzie ludzkie życie nic nie znaczy, i zapamiętuje wszystko, co dzieje się w tym piekle na ziemi. Ma zapalenie płuc, dwa razy jest „pacjentem” doktora Mengele, a mimo to udaje mu się przeżyć i doczekać wyzwolenia. Po wojnie tuła się po różnych domach dziecka, szukając swego miejsca na ziemi. Obozowe przeżycia są tak traumatyczne, że dopiero w 1963 roku decyduje się opowiedzieć swoją historię kustoszowi muzeum w Auschwitz.
Chłopiec. który przeżył Auschwitz to obraz obozu widziany oczami małego dziecka, które zapamiętało to, co niektórzy woleli by wymazać z pamięci.

Roman Markuszewicz (1894­–1946) był wybitnym polskim neurologiem i psychiatrą, który w międzywojniu prowadził prywatną praktykę w Warszawie. W pamiętniku opisuje on, w jak „cudowny” sposób ocalał, wodząc Gestapo za nos w przesłuchaniach, w których – kierując się donosem – starano się ustalić jego żydowskie pochodzenie. Szczęśliwym dla niego zbiegiem okoliczności Niemcy nie znaleźli potwierdzających treść donosu dokumentów, on zaś im tego zadania bynajmniej nie ułatwił, podając się za etnicznego Polaka.
Jakkolwiek ocalały tylko fragmenty pamiętnika, zawarte w nich sceny i sytuacje ukazują z niezwykłą naocznością ponure realia okupacyjnej rzeczywistości na ziemiach polskich. Autor przytacza liczne przykłady okrucieństwa Niemców, ale też i załamania się sąsiedzkich relacji polsko-żydowskich. Ukazuje, jak szerzy się donosicielstwo, szmalcownictwo oraz różne formy kolaboracji polskiej ludności z okupantem. Ale podaje też przykłady solidarności polsko-żydowskiej, wspomina o odwadze niektórych księży oraz o wyrokach Armii Krajowej na Polakach prześladujących Żydów. Nie jest to więc obraz czarno-biały. Pamiętnik Markuszewicza stanowi kolejny wymowny dokument z lat II wojny światowej i Zagłady, porażający realizmem opisu i wnikliwością analizy psychologicznej ludzkich zachowań.