Ale historia... Ta śmieszna i straszna PRL

Ciekawe, zabawne i barwne opowieści o zwierzętach - po jednej na każdy tydzień w roku. Wszystkie opowiedziane w taki sposób, żeby w świecie nowo poznanych zwierzęcych przyjaciół dziecko spotkało swoje własne troski, radości i marzenia. I żeby dzielone z bohaterami opowiastek kłopoty przestały się wydawać tak kłopotliwe, radości okazały się jeszcze bardziej radosne, a marzenia niepostrzeżenie zaczęły się spełniać. Znalazły się tu historie dłuższe i krótsze, tak że mały czytelnik może sobie wybrać tę, której szuka i której właśnie potrzebuje.

Napisane prostym, a jednocześnie pełnym finezji językiem, skrzące się humorem, 52 historie o zwierzętach ozdobione są wieloma pięknymi kolorowymi ilustracjami.

Miłość nie zawsze da się zaplanować.

Ro Devereux umie przewidywać przyszłość. A właściwie – robi to stworzona przez nią aplikacja. Ma aż 93% skuteczności w prognozowaniu bardzo szczegółowych kwestii dotyczących dalszego życia osoby, która z niej skorzysta. Brzmi idealnie, prawda?

Nic dziwnego, że MASH z dnia na dzień staje się hitem i przyciąga uwagę wielkiej firmy, która chce w nią zainwestować i poprowadzić kampanię marketingową bazującą na dobieraniu użytkowników w pary.

Gdy Ro robi test i okazuje się, że jej idealną drugą połówką jest… przyjaciel z dzieciństwa, z którym od dawna nie rozmawia, musi zrobić wszystko, żeby namówić go na współpracę. Chłopak godzi się na udawanie pary, jeśli po wszystkim dostanie pieniądze na wymarzone studia. Oboje będą musieli zmierzyć się jednak z latami ciszy i wspólną bolesną przeszłością.

Pełna wdzięku i humoru opowieść o małym Adasiu i jego przyjacielu pluszowym Słoniu, którzy wspólnie poznają świat. Zadają niemądre dziecięce pytania i prowadzą abstrakcyjne rozważania, by dojść do odpowiedzi godnych filozofów. Czy ciekawość może być głupia? Co w nas zmienia ubiór? Czy nie śpiąc, żyjemy dłużej?

(…)Jeśli nie wiecie, co wyprawia Słoń w amoku, dlaczego ptaki latają wte i wewte, jak przedłużyć sobie życie i jak można dokonać wszystkiego, nie robiąc nic, to świetnie trafiliście. Niebawem się tego dowiecie. Jeśli myślicie, że wiecie, to też świetnie trafiliście. Przekonacie się, że każda wiedza jest niepełna. (…)
Czyta Artur Barciś

Adelka jest chora i to wcale nie jest przyjemne. Do tego mama ma dużo pracy. Adelce wcale się to nie podoba. Dorośli mają lepiej – Adelka jest tego pewna. I o co mamie chodzi z tą całą empatią (czy jakoś tak)? Czy to jakieś nowe okropne lekarstwo?

Opowieść o tym, że każdemu przydaje się trochę empatii. I dorosłym, i dzieciom. A także o tym, że czasami trudno być dzieckiem. Dorosłym również.

dla dzieci w wieku 4-8 lat

w cyklu o Adelce ukazała się “Adelka i kot wyjątkowy”

Zbiór króciutkich fantastycznych opowiadań dla młodszych dzieci. Ich bohaterem jest 7-letni Aleksander, który mieszka w domku z ogródkiem razem z rodzicami, młodszym rodzeństwem: Izą i Filipem, żółwiem Wacusiem oraz złośliwym skrzatem Magnusem.

Opowieść o blaskach i cieniach dzieciństwa z autyzmem

Tymek jest sześciolatkiem ze spektrum autyzmu, który pasjonuje się pojazdami i ruchem drogowym. Jego plan dnia nie różni się od tego znanego większości przedszkolaków: poranne wstawanie, pobyt w przedszkolu, wieczory spędzane z rodziną. Tymka wyróżnia jednak sposób, w jaki próbuje zrozumieć otaczającą go rzeczywistość i innych ludzi. To utrudnia mu odnalezienie swojego miejsca wśród rówieśników. Wejdźcie do jego świata, a dowiecie się, z jakimi wyzwaniami musi się zmierzyć.

„Autystyczny świat Tymka” to ważna opowieść o tolerancji, zrozumieniu i poszukiwaniu akceptacji. Jej pierwsza część pozwala lepiej poznać rzeczywistość, w jakiej funkcjonuje sześciolatek, druga natomiast daje możliwość zapoznania się z notatkami tworzonymi przez wychowawczynię chłopca. To właśnie te zapiski przydadzą się szczególnie nauczycielom, pedagogom specjalnym i psychologom jako przykład dobrych praktyk.

Zafascynował mnie wyraz „zaimpregnować”. Lubię, kiedy pani Ania używa trudnych słów. Potem mi je wyjaśnia, a ja mogę je powtarzać. Umówiliśmy się tylko z panią Anią, że kiedy da mi znak, muszę je wypowiadać po cichutku lub w swojej głowie. Nie rozumiem, dlaczego inni nie chcą tego słuchać, ale wiem, że pani Ania zwykle ma rację. Kiedyś Marcel powiedział, że co za dużo, to niezdrowo. To znaczyło, że nie można z niczym przesadzać.