Aleksandr Łukaszenko. Portret Polityczny

Darowując książkę „Dziadku, opowiedz o sobie”, dajesz swojemu dziadkowi więcej niż pięknie wydaną, ładnie oprawioną, nienapisaną jeszcze historię. Dajesz mu poczucie, że jest dla Ciebie ważny. Dzięki odpowiedziom na proste i wnikliwe, zawarte w dzienniku pytania dajesz dziadkowi możliwość spisania losów i wspomnień, przelania uczuć co sprawi, że dotąd puste strony dziennika staną się dla niego podarunkiem bardzo osobistym, a dla Ciebie i całej rodziny będą stanowić bezcenną pamiątkę.
Pomocą dla dziadka w spisywaniu dziejów są zawarte w książce inspirujące, krótkie teksty dotyczące obyczajów, kuchni, kultury, mody itd. z czasów jego młodości.
Daj swojemu dziadkowi tę książkę jako prezent.
Pokaż mu, że chcesz wiedzieć wszystko o jego wspomnieniach, marzeniach i pragnieniach. Odpowiadając na nieoczekiwane i czasami zabawne pytania dotyczące takich tematów, jak dzieciństwo, szkoła, hobby, przyjaźń, pierwsza miłość, ojcostwo, kariera zawodowa, twój dziadek krok po kroku spisze historię swojego życia. Stworzy wyjątkową i osobistą książkę, dzięki której naprawdę go poznasz.
„Dla przyszłych pokoleń cenne będzie nie to, co posiadamy, lecz świadectwo, kim byliśmy i opowieść, jak żyliśmy. Tym, co należy uwiecznić, są rodzinne historie”.
Ellen Goodman

Do rozwoju kultury europejskiej przyczyniło się wiele kobiet. Jeśli były wybitnymi poetkami, malarkami lub aktorkami, ich dorobek jest powszechnie znany. Mniej wiadomo o tych, które szeroko rozumianą działalność kulturalną organizowały, inicjując różne ambitne przedsięwzięcia, patronując im lub wspierając je fi nansowo. Wybitną przedstawicielką tej grupy była bohaterka niniejszej książki – hrabina Friederike von Reden. Ta niemiecka szlachcianka, wychowana w Ameryce Północnej, była od 1802 roku żoną pruskiego ministra Friedricha Wilhelma von Redena, zasłużonego dla rozwoju górnictwa i hutnictwa na Śląsku. Redenowie mieli posiadłość w Bukowcu w Kotlinie Jeleniogórskiej, gdzie powstał ogród krajobrazowy na wzór angielski, z gospodarstwem rolnym w stylu tzw. farmy ozdobnej. Szczególny urok tego miejsca sprawił, że nawet po śmierci hrabiego w 1815 roku przyjeżdżała tu chętnie arystokracja pruska, artyści i ludzie nauki. Wykorzystując walory krajobrazowe Bukowca, a także dobre kontakty z dworem pruskim, hrabina stworzyła w swoim majątku ważne centrum kulturalno-religijne. Do jej najbardziej spektakularnych działań należały: sprowadzenie kościoła Wang do Karpacza Górnego i koordynacja akcji osiedlania emigrantów religijnych z Tyrolu w Mysłakowicach i Sosnówce.

Nazwisko Buras odziedziczyłem po przodkach w linii męskiej, a imię Franio po ojcu mojego ojca. Na świat przyszedłem w piątek trzynastego maja i gdybym przewidział ile nieszczęść sprowadzi na moją głowę ta data, pewnie starałbym się narodzić dzień wcześniej lub dzień później. Niestety los chciał inaczej i w konsekwencji jego decyzji, doświadczyłem tylu dziwnych przypadków, że jedynym ich wytłumaczeniem, jakie przyszło mi do głowy, był pech. Pech, który narodził się wraz ze mną i co jakiś czas dawał o sobie znać. Jednak z upływem lat coraz częściej zacząłem zadawać sobie pytanie, czy rzeczywiście za wszystkie moje kłopoty odpowiedzialny jest tylko on...

Książka Jensa Orbacka rozświeca ciemności. To zapisana z ogromną wrażliwością opowieść o odkrywaniu rodzinnej przeszłości – po to, by ją zrozumieć i by się uwolnić od jej trującego wpływu. Autor rekonstruuje historię swojej matki, Niemki pochodzącej z rodziny od pokoleń mieszkającej na Pomorzu, która wiosną 1945 roku doświadczyła wielokrotnych gwałtów ze strony przechodzących przez ten teren Sowietów. Powrót do przeszłości daje okazję do szukania odpowiedzi na pytania o zbiorową i indywidualną odpowiedzialność, o więzi między pokoleniami, a także o relacje między wysiedlonymi Niemcami i obecnymi mieszkańcami tych terenów, które stały się dla nich „małą ojczyzną”.

Bergman-reżyser i Bergman-człowiek. Czytelnik sam oceni, który z nich jest mu bliższy.

Ingmar Bergman miał pięć żon, dziewięcioro dzieci i niezliczone kochanki. Swoich aktorów traktował przedmiotowo – najważniejszy był film. Jako nastolatek fascynował się niemieckim nazizmem. Nie znosił, gdy ktoś mu się sprzeciwiał. Był prawdziwym tytanem pracy, konsekwentnym, zdyscyplinowanym i punktualnym, i tego samego wymagał od innych.

Większość wielbicieli twórczości Ingmara Bergmana potrafi wymienić z pamięci wiele jego znakomitych filmów. Siódma pieczęć, Jajo węża, Źródło, Persona czy Wieczór kuglarzy znane są wszystkim miłośnikom kina. Niewiele wiemy o Bergmanie jako o człowieku – o jego słabościach, wadach i ułomnościach. Jeszcze mniej wiadomo o jego prywatnym życiu i grzechach młodości. Thomas Sjöberg postanowił uzupełnić naszą wiedzę na ten temat i zdjąć z piedestału postać światowej sławy reżysera.

Książka ukaże się w setną rocznicę urodzin Ingmara Bergmana – szwedzkiego reżysera filmowego i teatralnego, uważanego za jednego z największych artystów w historii kina.

Biografia Bergmana zagłębia się w prywatne życie reżysera. Opowiada o jego dzieciństwie, pięciu małżeństwach, w których urodziło się dziewięcioro dzieci, oraz licznych związkach.
Anna Nowacka-Isaksson, „Rzeczpospolita”

Życie Jana Karskiego po raz pierwszy w historii tak wspaniale opowiedziane z fascynującymi detalami, szczegółami, wydarzeniami, z faktami dotąd niepublikowanymi, a wielokrotnie wręcz nieznanymi. Jan Karski. Jedno życie. Opatrzona przedmową laureata Nagrody Nobla Elie Wiesela książka Waldemara Piaseckiego, najbliższego przyjaciela i współpracownika oraz organizatora działalności publicznej Jana Karskiego w ostatniej dekadzie jego życia nie jest ani typową biografią, ani zwykłym historycznym opracowaniem. To porywająca i kompletna opowieść o pełnym dramatycznych wydarzeń życiu legendarnego emisariusza, którą czyta się jak najlepszą beletrystykę. Takiej książki o Karskim jeszcze nie było i już nie będzie.