Alicja Lenczewska

Chicago, rok 1920, czasy prohibicji. Al Capone, porywczy młody człowiek o przeciętnej inteligencji odkrywa świat nieograniczonych możliwości. Nieprzygotowany na sławę i bogactwo syn emigrantów z Neapolu wkrótce kontroluje handel alkoholem na niespotykaną skalę, konkurując dochodami z największymi korporacjami. Korumpuje policję i miejscowe sądy. Zostaje jednym z pierwszych celebrytów o międzynarodowej sławie.
Komu wreszcie udało się dopaść Ala Capone? Czy byli to Nietykalni z agentem Eliotem Nesem na czele? Jaką rolę w ujęciu odegrał prokurator okręgowy? Dlaczego, by uwięzić Capone, trzeba było nagiąć etykę zawodową i ryzykować własnym życiem?
Korzystając z niedawno odkrytych, liczących tysiące stron dokumentów rządowych, Jonathan Eig opowiada na nowo dramatyczną historię najsłynniejszego gangstera Ameryki. Kreśli portret skomplikowanego człowieka, którego do zguby przywiodło nie tyle przestępcze życie, ile przerośnięte ego. Oto cały Capone.

Ten wizualny majstersztyk opowiada o tym, jak mały Andrew Warhola przeszedł drogę od chorowitego dziecka w przemysłowym Pittsburghu do Andy’ego Warhola, enfant terrible nowojorskiego świata sztuki i supergwiazdy światowej popkultury. Nie poprzestając na stworzeniu spektakularnego ilustrowanego portretu Warhola-artysty i Warhola-człowieka, Typex przedstawia również oszałamiający przegląd popkultury XX wieku.
Andy Warhol został okrzyknięty mistrzem sztuki, jako produkcji masowej; człowiekiem, który doskonale zdawał sobie sprawę z siły konsumpcjonizmu i przewidział współczesną obsesję na punkcie przepychu i sensacji. Chwalony i pogardzany za swoją fiksację na punkcie wizerunku, powierzchowności i sławy, Warhol – twórca wyrażenia „piętnaście minut sławy” – jawi się w tej biografii, jako prorok naszej skupionej na celebrytach kultury selfie.

Andy składa się z dziesięciu rozdziałów poświęconych różnym okresom w życiu Warhola, z których każdy zilustrowany jest w radykalnie odmiennym stylu, co odzwierciedla nieustanne dążenie Warhola do odnowy. W swojej pracy i w życiu osobistym Warhol wielokrotnie uwalniał się od stylów, miejsc i ludzi: na przestrzeni ponad 500 stron widzimy, jak kolejno wciela się w pop-art, flower power, punk i hip-hop, by następnie ruszyć dalej zostawiając je za sobą.

„Andy. Opowieść faktograficzna” to powieść graficzna o monumentalnej skali: wielowarstwowa, zabawna i poruszająca. To także wizualne widowisko, pełne ukłonów w stronę sztuki i muzyki z czasów życia i twórczości Warhola.

Grażyna Bacewicz (1909–1969) – kompozytorka o indywidualnym, wyrazistym stylu, znakomita skrzypaczka, bardzo dobra pianistka, utalentowana pisarka, przez wiele lat wiceprezes Związku Kompozytorów Polskich, jurorka najważniejszych międzynarodowych konkursów muzycznych, a zarazem silna i wrażliwa kobieta, wyjątkowo rodzinna, obdarzona szczególnym urokiem osobistym, niezwykłą energią i wielkim potencjałem twórczym. Światowa sława stała się jej udziałem, kompozycje były nagradzane, niemal od razu prezentowane przez najlepszych wykonawców i wydawane. Entuzjastyczne recenzje pisali krytycy, wśród nich Stefan Kisielewski, który dostrzegał w jej grze „żarliwą drapieżność”, a Koncert na orkiestrę smyczkową określił jako „«krwisty kawał» zdrowej i smacznej muzyki”. Opowieść biograficzną, opartą w dużej mierze na listach i innych dokumentach rodzinnych, otrzymujemy niejako „z pierwszej ręki” – od wnuczki artystki.

Wilno zwane jest Jerozolimą Północy. W mieście działali żydowscy mędrcy, nauczyciele, lekarze i społecznicy. Na losy miasta miała też wpływ czarna karta historii Żydów: przestępczość, a szczególnie działająca od 1911 roku aż do wybuchu II wojny światowej jedyna mafia na ziemiach polskich – założona i zarządzana przez gangsterów Bruderferajn. Przetrwała I wojnę światową i była aktywna w czasach II Rzeczpospolitej. Organizacja świetnie funkcjonowała dzięki słabości organów ścigania i korupcji zżerającej ówczesną policję na Wileńszczyźnie. Walka z mafią żydowską była niebywale trudna, chociaż ostatecznie udało się ją zlikwidować. Dopiero w 1932 roku pojmano jej przywódców i osądzono. Książka opowiada nie tylko o Bruderferajn i wileńskich Żydach, ale także o przestępcach II Rzeczpospolitej. Opatrzona jest cytatami z przedwojennej prasy.

Nowe, uaktualnione i rozszerzone wydanie bestellerowego tytułu.

Rm, Jin, Suga, J-hope, V, Jimin i Jungkook – chłopcy, którzy stali się ikonami. Ich muzyka, dopracowane w każdym szczególe teledyski, niezwykła uroda i talent porywają tłumy. Globalna armia fanów wyniosła ich na szczyty list przebojów na całym świecie. Sukces zawdzięczają niewiarygodnie ciężkiej pracy i determinacji. Są głosem swojego pokolenia. Wykorzystują wszelkie kanały społecznościowe, by jak najbardziej zbliżyć się do fanów. Musieli pokonać ogromne przeciwności jeszcze przed rozpoczęciem działalności, by przełamać monopol wypromowanych już K-popowych idoli na koreańskim rynku. Międzynarodowy sukces wydawał się wtedy niedoścignionym marzeniem, a stał się rzeczywistością.

Poznajcie historię siedmiu chłopców z Korei Południowej, którzy w krótkim czasie stali się światową sensacją muzyczną.

Witamy w świecie Bangtan!

Książka „Całuję rączki, do nóżek upadam” to saga rodzinna oparta na opowieściach, których latami słuchałam przy okazji niedzielnych obiadów u moich dziadków „Usiów”. Przewija się przez nie korowód galicyjskich krewnych i powinowatych, którzy pomieszkiwali na Kresach Wschodnich, w Muszynie, Bieczu, Sieprawiu, Wieliczce i Krakowie.
Oprócz zwykłych-niezwykłych ludzi, w opowiadanych historiach pojawiają się duchy i czarownica, św. Idzi w asyście mrówek oraz liczne zwierzęta, od charakternego Lalusia po niepozorne wielickie pchły. I choć czasem wydaje się to nieprawdopodobne, zaręczam że wszystkie te opowieści są jak najbardziej prawdziwe o ile, rzecz jasna, można w tym względzie ufać własnym krewnym.