Ambasador cesarski

Całemu zbiorowi nadana została przejrzysta i logiczna struktura, która sprzyja uważnej lekturze przyszłego odbiorcy i jednocześnie pozwala uniknąć możliwego w takich zbiorach wrażenia braku spójności lub ewentualnej przypadkowości skomponowanej ad hoc książki. Zdecydowanie mamy do czynienia z przemyślaną koncepcją, za którą stoi także określona wizja tego, czym jest krytyka literacka i jakie są jej fundamentalne powinności.

Tak, autor książki ma świadomość swojego fachu, a jednocześnie zdecydowanym gestem odrzuca pokusę powierzchownego utylitaryzmu i unika ściśle pragmatycznego podejścia, stawiając sobie za cel – co szczególnie cenne – poszukiwanie istoty opisywanych przez siebie zjawisk. Warto jednocześnie podkreślić, że nie jest w swoich tekstach krytykiem dogmatycznym. Charakteryzuje go postawa, której istotą jest raczej stawianie pytań i inspirowanie dalszej lektury niż udzielanie gotowych, podręcznikowych w swej naturze odpowiedzi. Nie oznacza to jednak, że autor unika jednocześnie formułowania wyrazistych opinii i ocen. Przeciwnie, zgodnie z najlepszą tradycją krytycznoliteracką horyzont aksjologiczny czyni on istotnym punktem odniesienia dla swojego myślenia o literaturze.

Kolejne części książki składają się z serii szkiców poświęconych Andrzejowi Zawadzie, Łukaszowi Musiałowi, Marcinowi Pliszce, pisarstwu Juliana Kornhausera, Wojciecha Kassa, Stanisława Barańczaka, Feliksa Netza, Heleny Raszki, Bogusława Kierca, Ewy Lipskiej i Adama Zagajewskiego.
(z recenzji wydawniczej dr. hab. Pawła Panasa)

Wyróżnienie w kategorii epika w II Ogólnopolskim konkursie na Książkę Literacką Nowy Dokument Tekstowy”.
„B.Bomb to powieść Marty Kozłowskiej, którą z przekonaniem uznaliśmy za godną wyróżnienia. Autorka nawiązuje w niej do tradycji antywojennej satyry, aktualizując ją zagadnieniami o istotnym znaczeniu dla dzisiejszej wyobraźni społecznej. Nie nośność tematu podnosi rangę fikcji, ale właśnie literackie możliwości pisarki. Pokazują one złożoność i nieoczywistość znanych skądinąd zagadnień. Autorka stawia sobie i czytelnikom pytanie o miejsce sacrum we współczesnym świecie. Nie udziela na nie prostej odpowiedzi. Pyta o to, co dzieje się w momencie, w którym klasyczne rozpoznanie Eliadego uznającego jednostkę za homo religiosus przestaje mieć rację bytu. Marta Kozłowska wie, że natura nie znosi pustki, dlatego też z ironią przygląda się temu, jak ludzie radzą sobie z nową sytuacją egzystencjalną”.
(z laudacji jury)

W książce dochodzą do głosu wielkie tematy, od lat obecne w pisarstwie naukowym Mieczysława Dąbrowskiego. Jest w nich literacka Mitteleuropa i europejski, głównie środkowoeuropejski, modernizm z jego postmodernistycznym „przezwyciężeniem”. Jest komparatystyka, literatura migracyjna i postkolonializm. Jest imagologia, geopoetyka i spécialité de la maison Dąbrowskiego, jego autorski projekt komparatystyczny: studia nad doświadczeniem „międzykulturowym” i jego tekstualizacjami. Niemałą część książki Autor poświęca współczesnej twórczości migracyjnej, którą proponuje postrzegać jako powstającą „na marginesie” literatury rodzimej i światowej – jako miejsce, w którym tworzony jest „tekst międzykulturowy”, polemiczny wobec dominującego, narodowo-patriotycznego kodu estetycznego i wrażliwy na przemiany podmiotowości. Poszukuje śladów transnarodowego odnowienia literatury polskiej, symptomów, które mogłyby poświadczyć odejście od replikowania wzorów major literaturę. Szczególnie ciekawe są te partie książki, które dotyczą podmiotowości współczesnego migranta, jego funkcjonowania w kulturze społeczeństwa przyjmującego, w sposób szczególny zwracając uwagę na opresywną rolę języka kraju osiedlenia w doświadczeniu migracji i w jego tekstualizacji. Zbierając teksty z ostatnich kilkunastu lat książka Mieczysława Dąbrowskiego nie tylko je ocala, lecz także – scala, wydobywając z nich ukryty ładunek krytyczny, polemiczny względem koncepcji, stymulujących „uwodzicielskie hasła narodowej wielkości i niezależności”. W tej materii Dąbrowski zachowuje postawę zdecydowanie ironiczną, aczkolwiek ironia ta nie oznacza bynajmniej obojętności na sprawy, które w książce porusza: zagadnienie kolektywnej tożsamości, a raczej: kolektywnych tożsamości współczesnych Polaków, podmiotowości i samopostrzegania.

Drugi tom „Dzieł zebranych” Feliksa Konecznego obejmuje prace z lat 1896-1898. Do najistotniejszych z nich należą „Dzieje Śląska” adresowane do polskiego ludu znajdującego się pod zaborem niemieckim i austriackim. Kwestiom teoretycznym dotyczącym problematyki rozwijania polskości wśród niższych warstw społeczeństwa Koneczny poświęcił z kolei pracę „Głos w sprawie ludowej”. Drugi tom „Dzieł zebranych” zawiera ponadto recenzje sztuk wystawianych na deskach krakowskiego teatru, a także opisy nowych osiągnięć historiografii polskiej, przeznaczone również dla czeskiego czytelnika. Całość zamyka książka „Życie i zasługi Adama Mickiewicza”.

Figura domu. Szkice o najnowszej anglojęzycznej literaturze emigrantów z ziem polskich i ich potomków w Kanadzie analizuje najnowszą, anglojęzyczną literaturę polskiej grupy etnicznej oraz potomków emigrantów z ziem polskich w Kanadzie. Twórczość ta rozwija się dynamicznie w ostatnich latach, a szczególny jej rozkwit można zaobserwować od 2010 roku. Tytułowa figura domu to zarówno oś analityczna wyznaczająca różnorodne podejścia do pojęcia domu, jak i metafora poszukiwania przynależności i zakorzenienia w Kanadzie. Wśród autorów, których twórczość została poddana analizie, znaleźli się pisarze znani i nagradzani – Ewa Stachniak, Andrew J. Borkowski i Katherine Koller; pisarze o korzeniach żydowskich, których przodkowie zamieszkiwali tereny Polski – Norman Ravvin, Anne Michaels i Bernice Eisenstein; a także autorki najmłodszego pokolenia – Aga Maksimowska, Kasia Jaronczyk i Jowita Bydlowska. Znajdujemy tu również dyskusję nad antologią pt. Polish(ed): Poland Rooted in Canadian Fiction oraz pamiętnikami emigrantów czy zapisami życia Marii F. Zielinskiej, Petera F. Dembowskiego, Felixa Opatowskiego, Betty Rich oraz Connie T. Braun. Ponadto książka zawiera sześć wywiadów przeprowadzonych w Kanadzie z wybranymi autorami, którzy mówią nie tylko o swojej twórczości, ale i o doświadczeniu migracji i zakorzenienia w Kanadzie, a także o swoich związkach z Polską. Dagmara Drewniak jest profesorem w Pracowni Literatury Kanadyjskiej Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jej zainteresowania badawcze skupiają się na twórczości emigrantów z Polski i Europy Środkowo-Wschodniej w Kanadzie i Australii, literaturze migracyjnej, pisarstwie z zakresu life writing, literaturze postkolonialnej i współczesnej literaturze kanadyjskiej. Jest autorką Forgetful Recollections: Images of Central and Eastern Europe in Canadian Literature (2014) oraz współautorką The Self and the World: Aspects of the Aesthetics and Politics of Contemporary North American Literary Memoir by Women (wraz z Agnieszką Rzepą i Katarzyną Macedulską, 2018). Opublikowała także kilkadziesiąt artykułów naukowych. Od wielu lat działa aktywnie w Polskim Towarzystwie Badań Kanadyjskich, jest również członkinią Kanadyjsko- Polskiego Instytutu Badawczego w Toronto.

Jan Marx to wybitny krytyk, autor 1384 recenzji, esejów, rozpraw i felietonów, 31 książek oraz wielu przekładów z francuskiego, niemieckiego i rosyjskiego. Grupa poetycka Kwadryga to wznowienie publikacji z 1983 roku . Autor dokonuje w niej błyskotliwych analiz twórczości sześciu poetów i dwóch poetek, należących do efemerycznej grupy poetów (działającej w latach 19261933), postulujących potrzebę poezji uspołecznionej i zaliczanych obecnie do tzw. Drugiej Awangardy. Chociaż ideowo i politycznie kwadryganci dystansowali się od ówczesnej bezideowości i ostentacyjnego antyintelektualizmu skamandrytów, to jednak ulegli ich formalnej presji. W ich międzywojennych wierszach dominowała problematyka nierówności społecznych i nędznej egzystencji ludzi zmarginalizowanych w Drugiej Rzeczypospolitej, o których Jerzy Stempowski napisał: Gdyby zaproponowano mi nowe życie w skórze robotnika lub chłopa dwudziestolecia, wybrałbym śmierć.