Amerykańskie Doktryny Prezydenckie Polityki Zagranicznej I Bezpieczeństwa Narodowego

„Na płaszczyźnie geopolitycznej atak na Ukrainę był rosyjskim wypowiedzeniem wojny NATO”. - Krzysztof Wojczal We wrześniu 2019 roku opublikowałem analizę pt. Do 2022 roku Rosja wywoła wojnę w Europie lub na Bliskim Wschodzie, a dwa i pół roku później tekst zyskał blisko milion wyświetleń. Na przełomie 2021 i 2022 roku rozpoczęła się debata dotycząca kształtu Sił Zbrojnych RP, a druga rosyjska inwazja na Ukrainę zmusiła nas do szukania odpowiedzi na pytanie: jaka myśl strategiczna winna przyświecać decydentom przy podejmowaniu najważniejszych decyzji? Ten trwający wciąż konflikt dostarcza nam nowych danych do analiz zarówno w zakresie obronności, jak i przyszłego kształtu polskiej polityki zagranicznej. Zawarte w tej książce teksty to zbiór analiz o tematyce strategiczno-politycznej, będący jednocześnie zbiorem moich przemyśleń z kluczowych dla Polski i Ukrainy okresów. To zestawienie prognoz, obaw i przypuszczeń, które mogą zostać zweryfikowane – negatywnie bądź pozytywnie – przez jutrzejsze wydarzenia. Ukraińcy walczą o swoją niepodległość i niezależność od Rosji, choć ta wojna nabrała – w szerszym wymiarze – charakteru zmagań między Zachodem a Federacją Rosyjską. Tak. Musimy to w końcu otwarcie przyznać. Oficjalne stwierdzenie, że NATO jest w konflikcie choć nie w stanie bezpośredniej wojny z Federacją Rosyjską na gruncie wojny na Ukrainie, jest potrzebne. Politycznie i społecznie. Będzie to jedynie potwierdzenie faktu. Przyznanie, że „to jest nasza wojna”, może zneutralizować rosyjską propagandę, a także powstrzymać Moskwę przed eskalacją konfliktu. Na Kremlu muszą uwierzyć, że jesteśmy gotowi na wszystko. Inaczej będą wciąż posuwać się dalej, aż doprowadzą do bezpośredniej wojny z NATO. Trzeba im w tym przeszkodzić. Niespodziewana wizyta prezydenta Joego Bidena w Kijowie 20 lutego 2023 roku miała wymiar nie tylko symboliczny, ale i polityczny. Dzień później w Warszawie Biden stwierdził: „Ukraina nigdy nie będzie rosyjskim zwycięstwem. Nigdy!”. Należy to odczytywać jako dość jasną deklarację Stanów Zjednoczonych: „To jest nasza wojna i wspólnie z Ukraińcami ją wygramy!”. KRZYSZTOF WOJCZAL jest prawnikiem specjalizującym się w prawie handlowym i podatkowym, analitykiem geopolitycznym oraz autorem książek Trzecia Dekada. Świat dziś i za 10 lat, O lepsze wczoraj i bloga krzysztofwojczal.pl

Czas się nie zatrzymał w Europie. Nie będzie lepiej. Jesteśmy wciąż wolni. Mamy wciąż jeszcze rezerwy. Jest ciągle jeszcze z czego ustępować.To się wszakże kiedyś skończy. Gdy oddziały żandarmerii Europejskich Sił Zbrojnych (na które bezmyślnie się zgodzono) zaczną grasować w polskich miastach, gdy naszą policją i służbami specjalnymi pokieruje jegomość z Luksemburga na garnuszku niemieckiej dyplomacji, gdy unijny Minister Spraw Zagranicznych zaprosi do Polski – w ramach przyjacielskiej wymiany doświadczeń – dywizję rosyjskich wojskpancernych, będzie za późno. I w procesie zagarniania przez Komisję Europejską kolejnych obszarów państwowości krajów członkowskich przybliża się nieuchronnie ów punkt graniczny, którego przekroczenie kładzie kres Polsce niepodległej. Nie należy przegapić tej chwili. Oznacza ona zarazem, że z miejsca i to nieodwołalnie tracą sens i ważność wszelkie nasze poprzednie kalkulacje, rachuby oraz taktyczne i propagandowe kombinacje. Znika pole do targów, gra z Unią Europejską jest skończona. Pozostanie już tylko z niej się wynieść, trzasnąć drzwiami natychmiast i z rozmachem pomimo geopolitycznych przeciwwskazań, choćby się waliło i paliło. I wtedy będzie można znów wrócić do honoru.

Jaki możemy mieć dziś pożytek z zagłębiania się w historie politycznych zrywów epoki przedinternetowej, gdy światowa polityczna dominacja była przedmiotem konkurencji dwóch wielkich, zimnowojennych obozów? Cóż, choćby taki, że historie rewolucji i mobilizacji społecznych, odsuwanych na boczny tor historiografii i edukacji historycznej, pozwalają uwolnić wyobraźnię od usilnie wtłaczanego nam sposobu pojmowania epoki między 1945 a 1991 r. jako wielkiej rozgrywki między dwiema potęgami, a każdego ruchu społecznego, wojny domowej lub antykolonialnego powstania co najwyżej jako lokalnego echa owej globalnej rywalizacji. Opowieści o rewolucji są dziś niezwykle potrzebne, bowiem tak samo jak rzetelna wiedza o polityce, historii i ideach, pośród szumu informacyjnego niezbędny staje się trening krytycznej wyobraźni. Dlatego echa przeszłych rewolucji i mobilizacji społecznych wciąż powinny mieć dla nas znaczenie.


Jacek Drozda – doktor nauk humanistycznych, kulturoznawca. Opublikował m.in. książki Postfutbol. Antropologia piłki nożnej (z M. Czubajem i J. Myszkorowskim) i Opór kulturowy. Między teorią i praktykami społecznymi. Prowadzi podcast Emancypacje poświęcony historii ruchów oraz zjawisk społecznych związanych z zagadnieniami rewolucji i walk o sprawiedliwszy świat.

Co decyduje, że polska polityka tak wygląda. Nie powinno się ujawniać, jak robi się kiełbasę i politykę – miał powiedzieć niegdyś kanclerz Niemiec Otto von Bismarck. Game changer. Za kulisami polityki to spojrzenie na to, co jest zwykle ukryte. Do wnętrza politycznej maszynki do mięsa. Politycy i stratedzy, spin doktorzy i marketingowcy, eksperci od mediów i danych ujawniają swoje sekrety oraz opisują to, co działo się z dala od kamer w kluczowych momentach krajowej polityki ostatnich 30 lat. Od historii o „dziadku z Wehrmachtu” przez wszystkie kluczowe chwile i debaty, spektakularne konwencje i kampanie, które zdecydowały o tym, że polska polityka wygląda tak jak teraz. Przedstawiają najważniejsze trendy i zmiany, które kształtują obecny świat. Bez tego całego podsumowania trudno też odpowiedzieć na najbardziej dziś palące pytanie: Kto wygra następne wybory?

Krytyka współczesnej myśli lewicowej

W Głupcach, oszustach i podżegaczach Roger Scruton, jeden z najważniejszych krytyków środowisk lewicowych zachodniej cywilizacji, przygląda się sylwetkom najbardziej wpływowych myślicieli nowej lewicy. Scruton rozpoczyna od bezlitosnej analizy filozofii nowolewicowej, a kończy krytyką najważniejszych jej filarów. Dokonuje ponownej oceny największych lewicowych myślicieli, takich jak E.P. Thompson, Ronald Dworkin, R.D. Laing, Jürgen Habermas, György Lukács, Jean-Paul Sartre, Jacques Derrida, Slavoj Žižek, Ralph Miliband oraz Eric Hobsbawm.

Scruton stawia pytanie, jak wygląda dzisiaj nowa lewica i jak zmieniła się od 1989 roku. Pokazuje również, w jaki sposób pretensje klasy robotniczej przeniesiono do debaty na temat praw kobiet, gejów oraz problem imigrantów. Zastanawia się, czym można by zastąpić radykalny egalitaryzm, oraz próbuje dociec, dlaczego w środowisku intelektualnym wciąż dominują poglądy antynomiczne. Czy możliwe jest zatrzymanie nurtu lewicowego bez uciekania się do wiary religijnej?

Scruton rozważa te niezwykle istotne kwestie w sposób umiejętny, zrozumiały i przejrzysty. Rezultatem jest miażdżąca krytyka współczesnej filozofii lewicowej.

The far right is on the rise across the world. From Modi's India to Bolsonaro's Brazil, fascism is not a horror that we have left in the past; it is a recurring nightmare that is happening again - and we need to find a better way to fight it.

In How to Stop Fascism, Paul Mason offers a hopeful blueprint for resisting and defeating the new far right. The book is both a chilling portrait of contemporary fascism, and a compelling history of the fascist phenomenon: its psychological roots, political theories and genocidal logic. Fascism, Mason argues, is a symptom of capitalist failure, and it has haunted us throughout the twentieth century.

History shows us the conditions that breed fascism, and how it can be successfully overcome. But it is up to us to challenge it, and time is running out. In the aftermath of COVID-19, we have an opportunity to create a fairer, more equal society. To do so, we must ask ourselves: what kind of world do we want to live in? And what are we going to do about it?