Amerykańskie lato

Tym razem Patrick Deville podróżuje po Amazonii – od Brazylii po Ekwador, od Belém nad Atlantykiem do Santa Elena nad Pacyfikiem i dalej – na Wyspy Galapagos. W podróży towarzyszy mu syn. Płynąc wraz z nimi w górę jednej z największych rzek świata na pokładzie parowca „Jangada”, poznajemy burzliwe dzieje regionu – od wypraw konkwistadorów poszukujących w dżungli legendarnego Eldorado, poprzez niezwykłe przygody odkrywców i naukowców - od La Condamine’a po Alexandra von Humboldta czy Charlesa Darwina - losy tych, którzy dorobili się tutaj na zbieraniu kauczuku, a potem stracili całą fortunę, po brazylijskie podróże pisarzy takich jak Bernanos czy Zweig oraz antropologów, jak Lévi-Strauss. Mieszając gatunki, Deville snuje swoją literacką opowieść o świecie, przywołując na świadków takie postaci jak Montaigne, Blaise Cendrars, czy Roger Casement.
Wnioski, jakie wyciąga z poczynionych w Amazonii obserwacji, nie są budujące: „Od dwudziestu dwóch lat podróżowałem po świecie i próbowałem wyrobić sobie opinię na temat burzliwych przemian historycznych i politycznych, do których dochodziło po feralnym roku 1860, kiedy to trwała w najlepsze druga rewolucja przemysłowa. Mój wniosek był jeden: niezależnie od konfliktów i perypetii związanych z rozwojem technologii, najważniejszym zagrożeniem stawał się obecny kryzys klimatyczny”.

Jest to mapa jednostronna w skali 1:30'000. Przedstawia wschodnią część Beskidu Żywieckiego z Babiogórskim Parkiem Narodowym. Zasięg mapy wyznaczają: Stryszawa na północy, Magurka (1'114 m n.p.m.) na zachodzie, Kiczory na południu i Zubrzyca Górna na wschodzie. Babia Góra (1'725 m n.p.m.) od wieków przyciągała uwagę podróżników i badaczy, fascynowała pisarzy i poetów. Mówiło się, że na jej szczycie, nie bez powodu zwanym Diablakiem, miały swoją siedzibę złe moce. Kapryśna, niedostępna góra ze swoją pierwotną przyrodą do dziś pobudza fantazję. Prawdziwą osobliwością i niezwykłym przeżyciem dla turystów jest rozległa panorama z niepowtarzalnym widokiem na Tatry oraz wschód słońca podziwiany ze szczytu. Babia Góra spośród wszystkich gór polskich, pod względem wysokości ustępuje jedynie szczytom tatrzańskim. Jej charakterystyczną cechą jest asymetria stoków: południowe, opadające w kierunku Orawy są względnie łagodne w stosunku do dobrze widocznych z Zawoi, stromych i urwistych stoków północnych, zwanych „wielką zerwą Babiej Góry”. U północnych podnóży Babiej Góry rozciąga się największa pod względem powierzchni wieś w Polsce – Zawoja. Jest to atrakcyjna miejscowość wypoczynkowa oraz idealna baza wypadowa w Pasmo Babiogórskie. Na mapie zastosowano cieniowanie w celu uzyskania wrażenia plastyczności rzeźby terenu. Na odwrocie znajduje się informator turystyczno-krajoznawczy o prezentowanym regionie wraz z propozycjami wycieczek i fotografiami.

Drezno, Lipsk i Saksonia Wino, diamenty i najpiękniejsza porcelana Gdzie skrywana jest receptura na miśnieńską porcelanę? Kim jest zielony drezdeńczyk? Czy mużakowski most naprawdę zbudował diabeł? Które saksońskie wino musujące jest najsmaczniejsze? Podczas podróży z Pascalem odkryjesz wszystkie saksońskie tajemnice! Ekstrawagancki Mortizburg, jedyny na świecie zielony diament, niezdobyte twierdze, najsłynniejsza porcelana i oszałamiająca przyroda, a w tle romanse i skandale hrabiny Cosel i Augusta II Mocnego składają się na historię tego regionu. Mnogość atrakcji w Saksonii sprawia, że wraca się tu często, a za każdym razem odkrywa się nie tylko nowe miejsca, ale również nowe smaki, wyjątkowe wina, sycącą lokalną kuchnię i najlepsze piwa na świecie. Czego chcieć więcej? Karolina Zadrożna i Dariusz Wagner autorzy bloga womenofpoland i grupy na FB Podróże po Niemczech Szklana Manufaktura W pobliżu oszałamiających zabytków drezdeńskiej starówki wznosi się wyjątkowo nowoczesny budynek Szklanej Manufaktury zbudowany przez firmę Volkswagen. W budzącym sporo kontrowersji obiekcie produkowano najbardziej luksusowe auta na świecie, w tym m.in. vw paetona czy bentleya. Dziś powstają tu elektryczne golfy, a odwiedzający, dzięki w pełni przeszklonym liniom produkcyjnym, umieszczonym wewnątrz cylindrycznego budynku, mogą na własne oczy zobaczyć, jak zwinne roboty budują kolejne egzemplarze!

Charles Ogier (1595 – 1654), sekretarz poselstwa francuskiego, mającego za zadanie doprowadzenie do pokoju między Szwecją a Polską. Poselstwo to (pod przewodnictwem Klaudiusza de Mesmesa, hrabiego d’Avaux) dotarło do Polski wiosną 1635 r. i po podpisaniu traktatu pokojowego w Sztumskiej Wsi przebywało w Polsce do czerwca 1636 r.
Charles Ogier podczas tej podróży spisywał wszystko, co zaobserwował i uznał za godne odnotowania. Dzięki temu dzisiejsi Czytelnicy jego Dziennika uzyskują znakomity szkic obyczajowy z życia codziennego w XVII-wiecznej Polsce, opis odwiedzanych przez niego miejscowości, znajdujących się w nich budowli i dzieł sztuki. Poselstwo po podpisaniu traktatu jeszcze przez dziewięć miesięcy pozostawało w Polsce, co sprawiło, że relacja Ogiera i opinia o naszym kraju nie jest tak powierzchowna jak innych, będących przejazdem, cudzoziemców.

Oto kolejny tom dziennika monumentalnej podróży po Włoszech, którą Grzegorz Musiał odbywał w latach 2002-2007. Po opublikowanym w 2021 r. tomie Dziennik włoski. Sycylia, nadszedł czas na najmniej znaną część Włoch: górską, skalistą Abruzję, odnogę Apeninów oraz Apulię, rozciągniętą wzdłuż Adriatyku, aż po Bazylikatę, najmniej odwiedzaną przez turystów i prawie zapomnianą na Południu włoskiego buta. Grzegorz Musiał prowadzi czytelnika przez pejzaże skalistych Abruzów z miasteczkami zagubionymi w dolinach i na szczytach gór, z ich niebywale pięknymi a nieznanymi światu katedrami, przez Apulię, z jej nadmorskimi uzdrowiskami ale też wspaniałymi sanktuariami katolickimi, jak Manoppello czy Gargano a także zamkami normańskich i andegaweńskich królów i templariuszy. Nad wszystkim góruje Rzym – tam autor każdorazowo rozpoczyna i kończy swą wędrówkę i temu miastu poświęca strony pełne miłości i zachwytu. W podróży – podobnie, jak na Sycylii – towarzyszy mu niepowtarzalny Livio. Groteskowy, śmieszny i wzruszający potomek starego włoskiego rodu, znawca włoskiej sztuki i włoskiej kuchni, nasuwający myśl o Sancho Pansie z powieści Cervantesa. W przygotowaniu kolejny tom: Dziennik włoski. Toskania i Umbria.

Czy są jeszcze dzikie miejsca w Wielkiej Brytanii i Irlandii?

Wyobraź sobie, że tworzysz listę dzikich, nieznanych destynacji i postanawiasz wyruszyć w podróż, aby je zobaczyć. Może to być okoliczny las, niezamieszkała wyspa lub słone bagno. Idea jest jedna: dotrzeć tam, gdzie rządzi natura!
To pragnienie zaprowadziło Roberta Macfarlane’a, brytyjskiego pisarza i naturoznawcę, w niesamowite miejsca. Jego poszukiwania dzikości w przyrodzie rozpoczęły się od wizyt w okolicznym lesie i wspinaczki na drzewo – prywatną świątynię dumania. To właśnie tam poczuł, że rodzi się w nim potrzeba dziczy. Odbył wiele podróży, spędził dni, wędrując, pływając, wspinając się i śpiąc daleko od cywilizacji, aby finalnie wrócić do bliskiego mu lasu. Opisał swoje przeżycia, splatając je z doświadczeniami innych podróżników, filozofów i artystów, co sprawia, że jego historia jest fascynującą wyprawą w czasie i przestrzeni.
Ta książka to zaproszenie do wyruszenia w drogę, ale też przypomnienie, że natura jest na wyciągnięcie ręki. Wystarczy uważniej spojrzeć na otaczający nas krajobraz i odkryć „dzikość”, która jest nieodłącznym elementem świata oraz nas samych.