Anatomia układu ruchu z elementami diagnostyki reumatologicznej. Kompendium

Β-adrenolityki to bardzo często stosowana grupa leków wśród chorych z niewydolnością serca, nadciśnieniem tętniczym czy zaburzeniami rytmu serca. Wśród nich najczęściej stosowany jest bisoprolol, co wynika z jego skuteczności hipotensyjnej, w obniżaniu tętna, a także – co najważniejsze – z redukowania ryzyka sercowo-naczyniowego, w tym ryzyka zgonu z jakiejkolwiek przyczyny u chorych z niewydolnością serca ze zredukowaną frakcją wyrzutową. W artykule zawarto najważniejsze powody, poparte wynikami badań klinicznych, dla których warto sięgać po bisoprolol.

Zgodnie z aktualnymi polskimi i europejskimi wytycznymi antagoniści receptora AT1 dla angiotensyny II należą do głównych grup leków stosowanych w terapii nadciśnienia tętniczego. Wiele badań wykazało, że sartany zmniejszają ryzyko wystąpienia powikłań nadciśnienia tętniczego, wywierają korzystny wpływ na profil metaboliczny, zmiany naczyniowe, funkcję nerek, a dodatkowo są najlepiej tolerowane spośród wszystkich preparatów hipotensyjnych. W artykule przedstawiono przykłady zastosowania kandesartanu w terapii nadciśnienia tętniczego, zwracając szczególną uwagę na jego skuteczność hipotensyjną, bezpieczeństwo stosowania u pacjentów w wieku podeszłym, korzystny wpływ na niewydolność serca, bóle migrenowe głowy czy przerost lewej komory.

Rak prostaty jest coraz częściej występującym nowotworem złośliwym. Terapia opiera się na postępowaniu miejscowym (chirurgia, radioterapia) i leczeniu systemowym(hormonoterapia, chemioterapia). Deprywacja androgenowa odgrywa kluczową rolę w leczeniu raka stercza. Różne kombinacje leków pozwalają na coraz dłuższy czas życia pacjentów. W artykule przedstawiono wybrane zagadnienia związane z nowymi możliwościami leczenia w różnych stadiach choroby.

Jest to wysokospecjalistyczna publikacja, w której zebrano interesujące przypadki leczenia farmakologicznego, pozostające w kręgu zainteresowań zarówno alergologa, jak i lekarza rodzinnego, dermatologa czy pediatry. W książce uwzględniono zalecenia wybitnych ekspertów.

Przedstawiono prawidłowe, zgodne z najnowszą wiedzą, sposoby diagnozowania, postępowanie terapeutyczne i efekty leczenia ponad 25 przypadków dotyczących m.in.: astmy, anafilaksji, alergii pokarmowych, nieżytu nosa, pokrzywek, AZS, HAE, mastocytozy, alergii na jady owadów, czerwonego oka.

Każdy przypadek opatrzono komentarzem zgodnym z medycyną opartą na faktach (EBM – evidence-based medicine) oraz standardami leczenia farmakologicznego i pozafarmakologicznego.

Publikacja adresowana jest do alergologów, lekarzy rodzinnych, dermatologów i pediatrów.

Podręcznik ten jest kontynuacją wydań ukazujących się w poprzednich latach pod redakcją Witolda Sylwanowicza, Aleksandra Michajlika i Witolda Ramotowskiego. Obejmuje podstawowe wiadomości dotyczące budowy i czynności organizmu ludzkiego.

Obecne wydanie książki zostało poprawione i uzupełnione zgodnie z postępem wiedzy. Wprowadzono w nim zmiany dotyczące przede wszystkim fizjologii. Gruntownie zmieniono rozdziały poświęcone krwi i gruczołom dokrewnym. Fizjologię układu trawiennego wzbogacono o omówienie regulacji hormonalnej i nerwowo-mięśniowej przewodu pokarmowego. Duża liczba rycin uatrakcyjnia materiał i ułatwia jego przyswajanie.


Podręcznik przeznaczony jest dla uczniów szkół medycznych, studentów, a także wszystkich tych, którzy chcą poszerzyć wiedzę z tego tematu.

Podręcznik ma charakter kompleksowy. Uwzględnia wszystkie stosowane współcześnie techniki obrazowe. Zwraca uwagę jego oryginalna i pożyteczna z praktycznego punktu widzenia konstrukcja. Oprócz analizy anatomicznej zdjęć, podano najczęściej występujące odmiany budowy narządów oraz informacje dotyczące pomiarów stosowanych do oceny wyników badań. Główną część książki stanowią obrazy anatomiczne uzyskane za pomocą różnych, współcześnie stosowanych metod obrazowania. Ponieważ są prezentowane w ujęciu narządowym, kolejność omawianych struktur anatomicznych współgra z układami nowoczesnych podręczników poświęconych radiologii klinicznej. Ułatwia to korzystanie z książki przy opisywaniu przypadków klinicznych. Wszystkie struktury anatomiczne zostały czytelnie i dokładnie oznaczone oraz opisane z uwzględnieniem obowiązujących mian polskich i łacińskich.