Andersen Dzienniki 1825-1875

Mający za sobą ponad 35 lat koncertowania na całym świecie i kilkanaście albumów na koncie, AC/DC są bezdyskusyjnie jednym z najbardziej cenionych i niezawodnych rockowych zespołów w historii gatunku. Dziedzictwo AC/DC jest imponujące – sięga od pierwszych klubowych występów na Antypodach, po ostatnią ogromną trasę koncertową promującą album Black Ice. W tym albumie znajdziecie:
- ponad 400 zdjęć ze sceny i z zaplecza, biletów, plakatów, identyfikatorów, okładek płyt, wydań promocyjnych i wiele innych ciekawostek.
- zdjęcia z początku kariery autorstwa Philipa Morrisa i Boba Kinga, rzadkie ujęcia z klubowych koncertów w Stanach zrobione przez Jenny Lens i Roberta Francosa, fantastyczne kadry zza sceny autorstwa Roberta Ellisa i Roberta Alforda.
- historię zespołu oraz obszerną dyskografię napisaną przez weterana muzycznego dziennikarstwa, Phila Sutcliffe’a.
- przypisy i recenzje takich znawców tematu jak Joe Bonomo, Anthony Bozza, Jen Jewel Brown, Daniel Bukszpan, Gary Graff, Martin Popoff, Sylvie Simmons i Bill Voccia
- komentarze i wspomnienia takich gwiazd jak Jimmy Page, Billy F Gibbons, Joe Perry, Steve Vai, Ace Frehley, Meat Loaf i Jack Johnson oraz esej Joe Elliotta z Def Leppard.

Mieszkający w Londynie dziennikarz Phil Sutcliffe pisze o muzyce rockowej od 1974 roku. Jego teksty publikowano w setkach gazet i czasopism, m.in. w Q, Los Angeles Times, Blender czy Sounds.

Mają swoje wyjątkowe połączenie akordów – to znaczy dwie gitary grają to samo, ale nie dokładnie w tym samym momencie, jedna jest minimalnie wcześniej albo trochę później – ale to połączenie jest niezawodne. I nie wyznają indywidualnych popisów, solówek tak jak np. Eric Clapton – są razem by tworzyć muzykę, która jest ostra jak brzytwa i twarda jak skała. —Billy F Gibbons

AC/DC to wszystko o co chodzi w muzyce rockowej. Ostro i do przodu. Słyszysz AC/DC i wszystko jest w ruchu. Twoje nogi same się ruszają. Wystukujesz podświadomie rytm stopą. To naprawdę dobry, niezawodny rock’n’roll – od początku do końca.—Jimmy Page

Książka ta, oparta na wywiadach z obecnymi i byłymi członkami zespołu, menedżerami, ludźmi z kierownictwa wytwórni płytowych, krytykami muzycznymi, producentami, impresariami i innymi osobistościami świata muzycznego, ukazuje zarówno dobre, jak i gorsze chwile, towarzyszące budowaniu kariery w dziedzinie znanej z niezwykłych wzlotów na wyżyny sławy i równie niespodziewanych upadków w otchłań rozpaczy.

Agata Christie to autorka niezwykła. Pisała nieustannie przez ponad pół wieku. Jej powieści kryminalne, przetłumaczone na ponad sto języków, pozostają najlepiej sprzedającymi się tytułami wszech czasów, a sztuka Pułapka na myszy to najdłużej grane przedstawienie w historii teatru. Choć od śmierci królowej kryminału minęło ponad trzydzieści lat, liczba czytelników jej książek stale rośnie.
Autobiografia - opublikowana po raz pierwszy rok po śmierci autorki - ukazuje fascynujące życie Agaty Christie: dzieciństwo, młodość, dwa małżeństwa, dwie wojny światowe, rewolucję obyczajową, podróż dookoła świata, odkrycia archeologiczne na Bliskim Wschodzie... Przede wszystkim jednak to skrupulatny i zaskakująco świeży opis dojrzewania do miłości, do pisarstwa, do życia. Możemy przyjrzeć się geniuszowi autorki z bliska - porywa inteligencją, zaskakuje wyobraźnią, niezwykłym poczuciem humoru, a nade wszystko dystansem do siebie, taktem i przenikliwością spojrzenia. Na okładce anglojęzycznego wydania Autobiografii można przeczytać: "to najlepsza rzecz, jaką Christie kiedykolwiek napisała". Nie bez racji.

Ta książka daje wspaniały wgląd w życie jednego z najbardziej niezwykłych mistyków w historii świata. Wypowiedzi Osho są pełne humoru, a równocześnie z wielką powagą traktują kwestię indywidualnego rozwoju wewnętrznego i poszukiwań duchowych. Możesz dzięki temu poznać tło różnych zdarzeń związanych z życiem Osho i jego nauczaniem, często odbiegające od wizerunku Osho, jaki malowany był przez media.

Wiele niezrozumienia wiąże się z pracą Osho nad rozwojem świadomości człowieka, najczęściej wynikającego z wypowiedzi ludzi, którzy sami nie doświadczyli jego metod. Poznanie tego tła ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia motywów postępowania Osho w różnych sytuacjach.Głębokie psychologiczne wglądy, tworzące treść znacznej części wykładów Osho, pozwalają zrozumieć mechanizmy naszych zachowań, odkrywają także pokłady ukrytych emocji, potrzeb i potencjałów. Odniósłszy te ogólne mechanizmy do swego życia, możemy łatwiej uzyskać efekty działania rozmaitych technik medytacyjnych oferowanych przez Osho.

Osho jest jednym z najlepiej znanych i najbardziej prowokacyjnych nauczycieli duchowych XX wieku. Przesłanie Osho dociera dziś do ludzi w każdym wieku, w każdym zakątku świata.
Początkowo Osho znany był jako profesor filozofii, wykładowca debatujący z przywódcami tradycyjnych nurtów religijnych na terenie całych Indii. Od 1974 roku Osho prowadził swe nauczanie w stacjonarnym ośrodku medytacji w Punie niedaleko Bombaju. Dziś miejsce to jest zapewne największym ośrodkiem medytacyjnym w świecie, prowadzonym przez profesjonalistów umiejętnie łączących terapie Zachodu i duchowe nauki Wschodu.

Ostatnie słowa Osho wypowiedziane publicznie brzmiały:

W tej chwili jesteście najbardziej błogosławionymi ludźmi na Ziemi.
Pamiętanie, że jesteś buddą, jest doznaniem najcenniejszym,ponieważ jest to twoja wieczność, twoja nieśmiertelność.
To nie ty - to twoja egzystencja.
Jesteś jednością z gwiazdami, drzewami, niebem i oceanem.
Nie jesteś czymś oddzielnym.
Ostatnim słowem Buddy było sammasati.
Pamiętaj, że jesteś buddą sammasati.

Walter Benjamin (1892-1940) przez ostatnie lata życia intensywnie pracował nad wspomnieniami z dzieciństwa. Było to dzieciństwo dostatnie i zapewne szczęśliwe, jako że rodzice należeli do grupy zamożnych mieszczan żydowskich w Berlinie. Krótkie "migawki" oświetlające okres ostatnich lat XIX i pierwszych XX wieku stanowią arcydziełka literatury wysokiej, liryczne i filozoficzne obrazy epoki widzianej oczami dziecka. Benjamin, rówieśnik telefonu, ale i obserwator mitu założycielskiego Rzeszy, stał na progu między dwoma stuleciami, czemu później, opracowując wspomnienia, dał filozoficzny wyraz. Obecna, wczesna wersja z początku lat trzydziestych (tak zwana wersja z Gießen) jest jedną z kilku, jakie powstały do czasu tragicznej śmierci autora podczas próby ucieczki z Francji w 1940 roku. Uchodzi za najświeższą, spontaniczną, niepoddaną jeszcze późniejszej intelektualnej obróbce. W świetle losów dorosłego Benjamina-emigranta tułającego się po Europie berlińskie wspomnienia nabierają charakteru poszukiwań zakorzenienia i bezpieczeństwa - o których z góry wiadomo, że mogą być tylko drogą w przeszłość nie do odzyskania.

Od kilkunastu lat obserwujemy rosnące zainteresowanie historią kabaretu okresu międzywojennego. Na temat teatrów rewiowych ukazują się publikacje naukowe i popularne. Także liczne biografie artystów w nich występujących. Wydawane są płyty z dawnymi piosenkami, w oryginalnych i współczesnych wykonaniach. Powstają filmy dokumentalne i fabularne, a nawet serial... Jakby chciano nadrobić długi czas milczenia o tym, co było ważnego i ciekawego w naszej kulturze rozrywkowej przed wybuchem drugiej wojny światowej.

Pokolenia, które tę kulturę współtworzyło i w niej żyło - już nie ma. Co takiego atrakcyjnego jest dla jego prawnuków w tej nieznanej przeszłości sprzed ponad wieku? Ale o to należałoby zapytać ich samych. Kim byli twórcy przedwojennych scen i scenek rozrywkowych, jak potoczyły się ich późniejsze losy? A gwiazdy kabaretu?

O nich jest ta opowieść prezentująca kilkanaście najbardziej znanych postaci piosenki, tańca i filmu: obok Eugeniusza Bodo znaleźli się to Fryderyk Járosy, Stefania Górska, Zofia Terné, Maria Modzelewska, Konrad Tom i Zula Pogorzelska, Feliks Konarski i Nina Oleńska, Alfred Schűtz, Renata Bogdańska-Anders, Gwidon Borucki, Wojciech Wojtecki, Wiktor Budzyński, Stanisław Ruszała i Loda Halama. Spośród autorów - m.in. najjaśniejsza gwiazda, czyli Marian Hemar.

Bohaterów tamtych lat przypominają fotografie, recenzje z występów, artykuły prasowe, plakaty, ale też listy, dokumenty. Nic w sztuce nie jest tak krótkotrwałe, jak teatr, a w teatrze - piosenka.  Bo jak ktoś kiedyś powiedział: \"proszę zauważyć, jak ulotna jest ludzka pamięć i jak szybko przemija sława\".

Bolesław Piasecki, lider i ideolog przedwojennej Falangi, od początku swej aktywności politycznej wzbudzał skrajne emocje: od fascynacji po nieskrywaną awersję dla jednych wizjoner, dla innych polityczny hochsztapler. Zdeklarowanych zwolenników intrygował, a nawet inspirował. Niechętnych mu adwersarzy oburzał, gorszył, prowokował. W pewnych środowiskach uchodził wręcz za renegata, oportunistę i intryganta. Wszystko to czyniło z wodza polskich narodowych radykałów i komendanta Konfederacji Narodu osobę, wobec której trudno przejść obojętnie. Niniejsza publikacja dotyczy pierwszych dwóch dekad udziału Piaseckiego w życiu politycznym w II Rzeczypospolitej oraz w okresie wojny i konspiracji. Opisuje również nieznane wątki życiorysu przywódcy Falangi. Została oparta na szerokiej bazie źródłowej, w tym na wielu nieznanych dotąd materiałach archiwalnych i relacjach.