Andy Warhol

Opracowana przez jednego z najaktywniejszych polskich wolnomularzy, a równocześnie ważnego dostojnika w strukturach wyższych stopni, ta unikalna publikacja ujawnia (?) 100 masonów, z pośród tych, którzy mieli największy wpływ na losy świata. Są na tej liście osoby powszechnie znane jako wolnomularze, jak Mozart, Waszyngton czy Churchill, ale też wiele postaci, które mogą wywołać zaskoczenie.
Co parę lat ukazują się kolejne książki i artykuły ukazujące nowe informacje o członkostwie różnych znanych osób w strukturach wolnomularskich. Książka Klausa Dąbrowskiego bierze pod uwagę najnowszy stan tych ustaleń. Ostatnią jej częścią jest skrupulatny wykaz źródeł.
Portrety wszystkich 100 bohaterów (i bohaterek) książki stworzono przy pomocy narzędzi sztucznej inteligencji (AI). Dzięki tej technologii udało się odtworzyć twarze osób czasem dotąd znanych jedynie z kilku starych rycin, czy słabej jakości dawnych fotografii. Teraz można spojrzeć w twarz osobom takim jak Monteskiusz czy Abramowski, jakby były nam współczesne.

Klaus Dąbrowski otrzymał pierwsze trzy stopnie wtajemniczenia w Wielkim Wschodzie Polski. Od 2005 roku jest członkiem Uniwersalnej Ligi Masońskiej (U.F.L.) zbliżającej do siebie masonów “regularnych” i “liberalnych”. Od 2006 roku jest redaktorem portalu wolnomularstwo.pl. Od 2018 roku kieruje freemasonry.network — jednym z największych na świecie serwisów poświęconych wolnomularstwu. Został wyniesiony do 33° — najwyższego stopnia Rytu Szkockiego Dawnego i Uznanego przez Wielką Lożę Włoch A.F. and A.M. (Palazzo Vitelleschi) w 2010 roku, a obecnie pełni urząd Suwerennego Wielkiego Komandora Rady Najwyższej Polski.

Listy z getta warszawskiego, pieczołowicie zebrane i opracowane przez Ewę Koźmińską-Frejlak, to unikatowy dokument czasów Zagłady. Poprzedzony wspomnieniem Jakuba (Janka) Gelbarta o życiu sprzed Zagłady.

Urodzony w 1952 roku w Tel Awiwie Yossi Granovski jest jednym z ciekawszych głosów współczesnej literatury hebrajskiej. Były żołnierz służby granicznej oraz były prokurator policyjny w swoim eseju autobiograficznym pisze, że to przeprowadzka do Jafy, gdzie po przejściu na wczesną emeryturę kierował biblioteką miejską, uczyniła z niego pisarza i pozwoliła mu znaleźć własny język. Twórczość literacka Granovskiego właśnie wokół Jafy się koncentruje; niegdyś tętniącego życiem, wielokulturowego miasta portowego, które państwo izraelskie po uzyskaniu niepodległości zamieniło w slumsy południowego Tel Awiwu. W zbiorze opowiadań „Adżami. Opowieści z Jafy” autor stara się oddać sprawiedliwość arabskim mieszkańcom portu, opisując początki ich współistnienia z żydowskimi osadnikami.
Opowiadania te, rozgrywające się głównie w latach czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku, podobnie jak u popularnego wśród polskich czytelników Etgara Kereta, wyrastają z tradycji oralnej, z kawiarnianej gawędy. Kawiarnia skądinąd służy im często za tło. Za jej gościnną przestrzenią rozpościera się świat zbrodni wojennych, masowych egzekucji, mrocznych interesów, rasowych porachunków, kradzieży i szabru.
Tytułowe Adżami to dzielnica będąca symbolem izraelskiej kolonizacji Jafy. W 1948 roku wojsko Izraela zgromadziło w niej nielicznych Palestyńczyków, którym nie udało się z Jafy uciec. Dzielnicę otoczono drutem kolczastym i można było z niej wyjść jedynie za przepustką; powszechnie nazywano ją „gettem”. To tu toczy się akcja części opowiadań Granovskiego, w których pomimo murów wznoszonych przez państwo ludzie łączą się we wspólnoty i potrafią pokochać niezależnie od narzucanych im tożsamości.
Granovski dekonstruuje zarówno izraelską, jak arabską mitologię wojny oraz przyznaje, że przeszedł ideologiczną przemianę: od wychowanego w duchu syjonizmu weterana armii, który rozpędzał nacjonalistyczne demonstracje Arabów w Jafie, do człowieka dostrzegającego w Arabach sąsiadów. Jak pisze w posłowiu do książki tłumacz Roman Vater: „Dzięki własnej przemianie Granovskiemu udało się zobaczyć Jafę oczyma swoich bohaterów i wejść na niedostępny wcześniej dla pisarzy hebrajskojęzycznych poziom empatii. (…) Granovski, choć przemawia w gruncie rzeczy z uprzywilejowanej pozycji uczestnika państwowotwórczego projektu pod nazwą »Izrael«, wskazuje kierunek możliwej dekolonizacji dzisiejszej literatury hebrajskiej. I jest w tej dziedzinie pionierem”.

„Arab przyszłości” to rozpisana na sześć tomów autobiograficzna historia Riada Sattoufa, który swoje dzieciństwo spędził pomiędzy Libią, Syrią i Francją. Życie w ubogiej arabskiej wiosce, nauka w tamtejszej szkole i zachowanie coraz bardziej radykalizującego się ojca kontrastują tu z liberalnym gimnazjum w Rennes i patchworkową francuską rodziną.

W piątym tomie serii Riad dorasta, słucha Nirvany, zakochuje się i próbuje zrozumieć, kim jest. Tymczasem jego ekscentryczna rodzina przeżywa prawdziwy dramat uwikłany w kulturowe nieporozumienia i niuanse Bliskiego Wschodu.

Ten kipiący życiem i niestroniący od czarnego humoru komiks to popis niesamowitego talentu Riada Sattoufa i dzieło, które już dziś porównuje się do „Mausa” Arta Spiegelmana i „Persepolis” Marjane Satrapi.

La photo est célebre. C'est un premier communiant, cheveux sagement ramenés sur le côté, regard qui défie l'objectif. Il s'appelle Arthur Rimbaud. Mais sur le cliché d'origine posait aussi son frere aîné, Frédéric. Cet autre Rimbaud a été volontairement supprimé de l'image. Comme il fut " oublié par la plupart des biographes.
Pourtant, les deux freres furent d'abord fusionnels, compagnons d'ennui dans leurs Ardennes natales. Puis leurs chemins se séparerent. L'un a été élevé au rang de génie, tandis que l'autre, conducteur de caleche, fut banni par sa famille, effacé de la correspondance d'Arthur et dépossédé des droits sur l'ouvre.
En quoi était-il si genant ce frere ? Pourquoi une telle conspiration familiale ?

On croyait tout savoir du plus célebre des poetes. Il restait encore une part d'ombre.

Auteur de La Captive de Mitterrand, qui fut un succes critique et public, David Le Bailly signe ici un roman singulier, ou la fiction se mele a l'enquete. Il raconte, interroge, imagine et disseque avec talent la mécanique implacable des secrets de famille.

Now in paperback featuring a new introduction by Michelle Obama, a letter from the author to her younger self, and a book club guide with 20 discussion questions and a 5-question Q&A, the intimate, powerful, and inspiring memoir by the former First Lady of the United States

In her memoir, a work of deep reflection and mesmerizing storytelling, Michelle Obama invites readers into her world, chronicling the experiences that have shaped her -- from her childhood on the South Side of Chicago to her years as an executive balancing the demands of motherhood and work, to her time spent at the world's most famous address. With unerring honesty and lively wit, she describes her triumphs and her disappointments, both public and private, telling her full story as she has lived it -- in her own words and on her own terms.

Warm, wise, and revelatory, Becoming is the deeply personal reckoning of a woman of soul and substance who has steadily defied expectations -- and whose story inspires us to do the same.