Antologia Bajki japońskie

Pełen niesamowitości, pięknie zilustrowany zbiór baśni i podań wschodniosłowiańskich

Baśnie od zawsze były dla ludzi źródłem mądrości. Przekazywały wiedzę o tym, jak otaczający świat widzieli nasi przodkowie, jak wyglądał ich dzień powszedni, jakie tradycje i rytuały rządziły ich życiem, a także w co wierzyli i jak swoją wiarę wyrażali.

Niniejszy zbiór zawiera kilkadziesiąt baśni i bajek z kultury Słowian Wschodnich. Napotkacie w nich Babę Jagę – jedną z najważniejszych postaci słowiańskiego folkloru, Kościeja Nieśmiertelnego – czarny charakter ze starosłowiańskich podań ludowych, a także wiele innych niesamowitych postaci, jak choćby żmija, błotniaka, upiora czy rusałkę.

Ale „Baśnie wschodniosłowiańskie” to nie tylko fascynujące stworzenia z mitologii słowiańskiej. To też absolutnie piękne stroje, niezwykłe zwyczaje ludowe i specyficzny, nierzadko czarny humor. To również zaproszenie w leśne ostępy, dawne wsie, zaklęte miasta, gdzie można poznać magiczną moc żywej wody i usłyszeć dźwięki zaczarowanej sopiłki.

"Czary i czarty polskie" są dziełem bibliofila, zamiłowanego w poznawaniu dziejów kultury, a jej kuriozów i osobliwości specjalnie. Z dość obszernej literatury dzieł dotyczących czarów powypisywał autor miejsca najciekawsze – i napisał przedmowę, ilustrującą dzieje czarownic i zabobonu w Polsce, same zaś "Wypisy czarnoksięskie" są próbą antologii polskiej literatury magicznej i zawierają przedruki z dzieł arcyrzadkich, stanowiących najczęściej białe kruki, a przez to szerszemu ogółowi bądź wcale, bądź bliżej nie znanych. Książka jest zbiorem faktów i obrazów z historii czarnoksięstwa w Polsce.

Jest pierwszą tak bogatą prezentacją getta warszawskiego w polskiej prozie i poezji. Publikacja ma charakter syntetyczny. Jej celem jest ukazanie rozpiętego wachlarza ekspresji artystycznych getta. Chodzi o ujawnienie przekroju tematów i strategii pisarskich, przedstawienie dzieł oraz twórców wywodzących się z różnych generacji i szkół literackich.

Kompozycja antologii jest wypadkową dwóch porządków. Pierwszy wyznacza historia miasta za murem: od momentu założenia, przez życie w świecie opresji i głodu, Wielką Akcję, powstanie z kwietnia 1943 roku po unicestwienie warszawskiej dzielnicy zamkniętej. Drugą częścią antologii rządzą kluczowe obrazy, topoi getta: Tamta strona/Aryjska strona, Dziecko żydowskie, Stary Doktor, Szmugler, Karuzela, Szmalcownik, Umschlagplatz, Żydowscy Kolumbowie, Kłótnia z Bogiem. Czytelnik ma okazję zapoznać się nie tylko z dorobkiem Hanny Krall, Kazimierza Moczarskiego, Czesława Miłosza czy Jerzego Andrzejewskiego, zazwyczaj kojarzonych z obrazem getta warszawskiego, ale też innych twórców często pomijanych bądź w ogóle niełączonych z tą tematyką. Antologia wydobywa wiele tekstów i autorów z otchłani zapomnienia, wprowadza do obiegu lekturowego.

Publikacja jest adresowana do wszystkich zainteresowanych problematyką Zagłady. Powinna służyć pomocą studentom, nauczycielom i uczniom szkół średnich, ale też każdemu zainteresowanemu Zagładą, jak i dziejami Warszawy czasów wojny i okupacji.

Smog wielkich miast, kopcące kominy, fabryki pracujące, porzucone i przerabiane na w zamierzeniu przytulne mieszkania. Terkot i łomot przesuwających się taśm, mieszadeł i zębatek. Piece buchające żarem. Niepowstrzymana powtarzalność procesów produkcji i niepozorny człowiek ? czy nadal twórca, sprawca i kontroler, czy już tylko jeden z trybów? Spotkacie tu ludzi niedowierzających, że smog może zabić i ludzi wierzących, że nowa fabryka zmieni ich byt na lepsze. Ludzi, których przetrwanie zależy od maszyny, którym fabryczne urządzenia istnienie odebrały i takich, których obdarzyły życiem fałszywym, marzeniami piękniejszymi niż codzienność. Czy kruchy człowiek poradzi sobie w konfrontacji z mocą maszyn? Zobaczcie sami.

„Modlitwa nie jest dodatkiem zakłócającym czystość krytycznego poznania, ale jest podstawowym warunkiem autentycznego rozumienia w sensie dzisiejszej hermeneutyki, która postuluje bycie współczesnym tekstowi i współmyślenia z tekstem.” J. Ratzinger, „Patrzeć na Przebitego” „Dla kogo Chrystus jest przyjacielem i wielkodusznym przewodnikiem, ten wszystko potrafi znieść. Widzę wyraźnie, że jest wolą Boga, abyśmy jeśli chcemy podobać się Bogu i otrzymywać odeń wielkie faski, otrzymywali je za pośrednictwem Najświętszego Człowieczeństwa Chrystusa, w którym nieskończony Bóg, jak sam powiada, znajduje upodobanie. Jeśli chcemy, aby niezmierzony Bóg ukazał nam swe tajemnice, powinniśmy wchodzić przez tę właśnie bramę. Nie należy szukać innej drogi, nawet jeśli kto osiągnął szczyty kontemplacji. Tą drogą idzie się pewnie i bezpiecznie. Od Pana i przez Pana otrzymujemy wszelkie dobra. On naszym Nauczycielem. Poza Nim nie znajdziemy pełniejszego i doskonalszego wzoru do naśladowania.” Św. Teresa z Avili, „Księga zmiłowań Pańskich”

Autorzy dwutomowej antologii "Duńskie sztuki współczesne" w przekładach Pawła Partyki i Bogusławy Sochańskiej diagnozują „kosmiczny lęk” współczesnego świata i badają, czy wystarczy do tego terapia w „szkołach fobii”. Wiele z opublikowanych w zbiorze sztuk zostało nagrodzonych najważniejszą doroczną duńską nagrodą teatralną Reumert Prisen i jest granych w teatrach w Danii i zagranicą.

„Dramaturgia duńska, niezależnie od tego, czy prezentuje swe bardziej ekstra- czy introwertyczne oblicze, bezkompromisowo podejmuje dialog ze swoimi czasami (nie wchodząc przy tym w romans z polityką). Przygląda się niczym pod mikroskopem rozterkom współczesnego człowieka. Śledzi podskórne siły rządzące życiem jednostki, zagłębia się w życie społeczeństwa. Obnaża bezlitośnie brak poczucia tożsamości, niedosyt poczucia celu i sensu życia oraz zagubienie człowieka w sobie samym. Kryzys tożsamości dotyka bowiem nie tylko człowieka, ale również samego teatru. Człowiek (ani teatr) nie jest już jednoznacznie godzien obrony. Jest za to godzien zrozumienia?
- z Posłowia Justyny Zar Schabowskiej