Antologia liryki hellenistycznej

Poeta, purytanin, patriota, jak pisze o nim Pierre Legouis, czy szpieg i szyderca? Niniejsze studium poświęcone jest człowiekowi, wobec którego, na różnych etapach recepcji jego twórczości, stosowano wszystkie te określenia. Andrew Marvell to niewątpliwie jeden z najważniejszych angielskich poetów XVII w. Kojarzony jest on najczęściej, choć nie do końca słusznie, z poezją metafizyczną. Współczesnego czytelnika zaintryguje w tej twórczości niezwykła samoświadomość poety i autoreferencyjność jego wierszy. To poezja, która na siebie wskazuje, wnikliwie przygląda się słowom, doszukując się w nich nieoczywistych znaczeń. Niezwykłą rolę odgrywa w niej rym i zestroje dźwiękowe. Słychać w tych lirykach zwielokrotnione echa, za pomocą których poeta prowadzi dialog z tradycją, z twórcami sobie współczesnymi, a często również z samym sobą. Tak wnikliwie przypatruje się obrazom rzeczy tworzonym przez język poezji, że zaczynamy dostrzegać w nich drobną siatkę pęknięć i szczelin. Z tych popękanych obrazów, z drobnych kawałków znaczeń poeta wciąż wznosi nowe budowle, wyrastające na ruinach przebrzmiałych tradycji i minionych sensów.

Zbiór esejów przedstawiających współczesny stan badań nad prozą Hemingwaya, reprezentujących różne metodologie badawcze oraz sposoby jej odbioru. Przedkładając interpretacyjne bogactwo nad krytyczny konsensus, autorzy pokazują różnorodność twórczości mistrza z Key West i starają się przekonać czytelników, że do jego dzieł warto wracać.

W pierwszej połowie XX wieku twórczość Hemingwaya była utożsamiana z mitem amerykańskiej wolności intelektualnej, a przyznana w 1952 roku Nagroda Nobla została odebrana jako potwierdzenie wyjątkowego charakteru jego prozy, eksponującej godność i humanizm zwykłego człowieka. Śledząc z upływem czasu odbiór dzieł Hemingwaya, można dostrzec radykalny spadek zainteresowania nimi, zapoczątkowany w latach 70.
• Dlaczego Hemingway – kultowy pisarz w latach 40. i 50. – został odsunięty na literacki margines przez następne generacje czytelników?
• Dlaczego proza Hemingwaya przestała pobudzać literacką wyobraźnię odbiorców?
• Czy relegowanie Hemingwaya z głównego nurtu literackiego to posunięcie słuszne?
• Czy dzieła Hemingwaya wciąż są w stanie nawiązać kontakt ze współczesnym czytelnikiem, czy też stanowią jedynie muzealny dokument swoich czasów?

Co kryją tajemnice najnowszego bestsellera Dana Browna? W niniejszym przewodniku oprowadzającym po powieści Dana Browna historyk Michael Haag ujawnia prawdę na temat mitów, tajemnic i miejsc, które opisuje Brown w swoim najnowszym dziele. Jaki związek z rzeczywistą historią mają wskazówki, które rozszyfrowuje znany specjalista od symboli, profesor Robert Langdon, podejmując niebezpieczną misję, która prowadzi go z Florencji do Wenecji i dalej, do Stambułu? Jakie symbole i kody ukrył Dante w swej Boskiej komedii? Co naprawdę pokazuje Mapa piekła Botticelliego? Czy świat faktycznie zmierza ku katastrofie, jaką przed laty przewidział Malthus? I jakie cele przyświecają naukowcom, pracującym dla ruchu transhumanistów? Inferno rozszyfrowane to książka, która obejmuje tematykę tak szeroką, jak sama powieść Dana Browna, począwszy od zarazy czarnej śmierci po naukowe spory dotyczące przeludnienia i możliwości wydłużenia ludzkiego życia...

Wydanie z opracowaniem.

Makbet jest jednym z najodważniejszych rycerzy szkockiego króla Dunkana, jego zaufanym doradcą i przyjacielem. Jego kariera sięga szczytu - ma majątek, cieszy się poważaniem wśród rycerstwa, miłością wiernej żony, jest bohaterem. Wydaje się, że nic nie zburzy jego szczęścia. Tymczasem jedno spotkanie z tajemniczymi czarownicami oraz ich przepowiednie zmienią życie tego człowieka. Z jego powodu Szkocja pogrąży się w bratobójczej wojnie...

Tom mniejszych i większych, ale zawsze ważnych tekstów Michela Leirisa o literaturze to niezwykły wgląd w kilka pasjonujących dekad literatury francuskiej. To także wyrafinowana opowieść o literaturze i języku w ogóle, opowieść, której bohaterami są m.in. Jean-Arthur Rimbaud, Raymond Roussel, Raymond Queneau.

„Wskutek jakiejś monstrualnej aberracji ludzie sądzą, że język powstał po to, żeby ułatwić im wzajemne relacje” – pisze Leiris, zachęcając do poszukiwania „prawdziwego sensu słowa, to znaczy szczególnego, osobistego znaczenia, które każdy musi określić sam, stosownie do upodobań własnego umysłu”. To właśnie „mowa słowa”: gra głosek i liter, myśli i obrazów, z których wyłania się literatura.

Książkę wydano dzięki dofinansowaniu Instytutu Francuskiego w Polsce w ramach Programu Wsparcia Wydawniczego BOY-ŻELEŃSKI.

Książka przynosi eseje o dawnych i współczesnych już klasykach literatury języka niemieckiego. Mamy tu więc Heinego – tego, jak go nazywa autorka, „kuratora duszy niemieckiej”, mamy Manna, którego Łukasiewicz jest znakomitą znawczynią, i dalej Roberta Walsera podpatrywanego w jego „ćwiczeniach z dezynwoltury”, mamy piewcę austriacko-węgierskiej Atlantydy, czyli Josepha Rotha, noblistów Eliasa Canettiego i Maxa Frischa, wreszcie autora „fikcji pod wezwaniem realizmu” i najbardziej może doniosłych dokonań prozatorskich w ostatnich dekadach, to jest W.H. Sebalda. Ta potężna gromadka literackich znakomitości sportretowana jest w sposób, który tak różnych pisarzy czyni nie tylko bliskimi, ale i stwarza z tej książki jedną całość. ą wieloznaczność w nas budzi”.
Marek Zaleski