Antoni Kępiński Gra z czasem

Na podstawie nieznanych dotychczas dokumentów Ernst Klee odkrywa historię katów w białych fartuchach, lekarzy, którzy swoim pacjentom, jeńcom wojennym, więźniom obozów koncentracyjnych wyznaczyli rolę królików doświadczalnych. Ich zleceniodawcami były znane w świecie firmy, instytuty uniwersyteckie, a przede wszystkim Wehrmacht. Klee opisuje rolę lekarzy obozowych, po raz pierwszy publikuje ich listę - wielu z nich po wojnie nadal pracowało w zawodzie.

Klęski żywiołowe, kataklizmy, katastrofy, ataki terrorystyczne, wypadki wysokogórskie, dziesiątki poszkodowanych i rannych – to warunki, w których pracują bohaterowie tej książki. Medycy, którzy są gotowi nieść pomoc w najbardziej ekstremalnych sytuacjach i miejscach, kiedy zagrożone jest nie tylko zdrowie i życie pacjenta, ale także ich samych.
Ekstremalni to historie lekarzy i ratowników działających tam, gdzie zdrowy rozsądek podpowiada pilną ewakuację. Wraz z bohaterami tej książki przeniesiemy się pod Szczekociny, tuż po katastrofie kolejowej w 2012 roku, na Śląsk, gdzie w 2006 roku zawalił się dach hali targowej, w której było 700 osób, pod Everest tuż po tragicznej w skutkach burzy z 1996 roku, staniemy na mecie Maratonu Bostońskiego zaraz po tym, jak wybuchły bomby, zajrzymy do prowizorycznego szpitala przyjmującego żołnierzy rannych w bitwie o Mosul, odwiedzimy też Nepal niedługo po silnym trzęsieniu ziemi i Bejrut zaraz po wybuchu w porcie.
Zawsze gotowi na ekstremum pola walki, okrucieństwo terroru, zniszczenia po przejściu kataklizmów czy kruchość człowieka w konfrontacji z potęgą natury mówią, że do wszystkiego można przywyknąć, dostosować się, wiele rzeczy przyswoić – od wiedzy po procedury i przygotowanie mentalne. Najtrudniejsze jest opanowanie emocji na tyle, by w sytuacjach ekstremalnych myśleć w pierwszej kolejności o pomocy innym, a nie – w zgodzie z naturalnym instynktem – brać nogi za pas.
Medycynę ekstremalną definiują okoliczności. Najprostsze czynności, do których przyzwyczajeni są lekarze i ratownicy w warunkach szpitalnych, takie jak podpięcie pacjenta do aparatu tlenowego, stają się nie lada wyczynem, kiedy lekarz czy ratownik działają na zboczu stromej góry lub na polu walki, gdzie oni również narażeni są na utratę zdrowia lub życia. O takich ludziach jest ta książka. O ratownikach i praktykowaniu medycyny bez fartucha. BLURBY: Zasada numer jeden udzielania pomocy humanitarnej mówi, że nie wolno narażać zdrowia i życia pracowników. Nie wyślemy nikogo pod ostrzał i nie narazimy na ryzyko zbombardowania. Małgorzata Olasińska-Char Polska Misja Medyczna Na pstryknięcie palca muszę zebrać dwudziestkę ludzi natychmiast gotowych do wyjazdu. Nie jest to rzecz prosta, bo wszyscy normalnie pracują, są na dyżurach w szpitalach, w pogotowiu, a w przypadku zdarzenia takiego jak wybuch w porcie w Bejrucie mamy niewiele czasu, by dotrzeć na miejsce. Michał Madeyski Polskie Centrum Pomocy Międzynarodowej Wydawało mi się, że mnie coś takiego nie spotka. Nie żyjemy przecież w miejscu targanym wojnami czy niespokojnym regionie świata nękanym zamachami terrorystycznymi. Wodziłem więc wzrokiem po tych surrealistycznych obrazach i zgodnie z podstawową zasadą traumatologii szukałem osób wymagających natychmiastowej pomocy. Mieliśmy dwa główne cele: zatamować krwawienia i ewakuować rannych. Dr Pierre Rouzier ratował poszkodowanych w zamachu terrorystycznym podczas maratonu w Bostonie Działamy bez wahania. Gnamy natychmiast na miejsce zdarzenia i wpadamy tym samym w podwójną pułapkę. Z jednej strony wkraczamy na wciąż niebezpieczny teren narażony na ostrzał i bombardowanie, z drugiej sami bywamy celem ataku. Ryzykujemy, jednak chcąc kogoś uratować, wyciągnąć z gruzów żywego, nie mamy wyjścia. Wielu rannych jest w stanie krytycznym, każda minuta ma znaczenie, nie możemy czekać, aż ostrzał ustanie, a samoloty odlecą. Omar Al-Omar wolontariusz i ratownik Białych Hełmów BIOGRAM: DARIUSZ JAROŃ Z wykształcenia ekonomista, z zamiłowania dziennikarz i reporter. Z pisaniem związany od blisko dwudziestu lat. Pracował w mediach tradycyjnych i elektronicznych, był nauczycielem akademickim i tłumaczem języka angielskiego. Dziś zawodowo zajmuje się content marketingiem, a po godzinach pisze książki, biega i słucha hard rocka.

OSTRY DYŻUR BEZ ZNIECZULENIA Wykonali pionowe cięcie wzdłuż środka klatki piersiowej, przytykając kauter do naczyń krwionośnych, które skwierczały i dymiły maleńkimi smużkami. Potem przepiłowali mostek, ścierając z ostrza piły okruszki kości i krew. Rozchylili klatkę piersiową i ukazało się – po raz pierwszy – jej bijące serce. Teraz mogli zobaczyć igłę.
Frank Huyler – doświadczony lekarz medycyny ratunkowej z Nowego Meksyku i znakomity pisarz w jednej osobie – z bezwzględną precyzją ukazuje realia pracy na ostrym dyżurze. Razem z nim obserwujemy, jak chirurdzy wiertarką (zupełnie podobną do tych używanych na budowie) przewiercają złamaną kość, by ją nastawić. Patrzymy, jak lekarz zszywa policzek młodej kobiety rozcięty na pół szkłem butelki. Ściskamy w dłoni serce chłopca przebite kulą w ulicznej strzelaninie.

Igła w sercu to zbiór przejmujących migawek z miejsca, w którym codziennie ważą się losy setek pacjentów, gdzie jedni znajdują wyzdrowienie, a innych – czeka śmierć. Niesamowity talent pisarski Huylera sprawi, że płukanie żołądka, migotanie komór czy operacja na otwartym sercu przestaną być dla was czymś abstrakcyjnym i dosłownie staną wam przed oczami.

„Ta książka wcale nie jest ładna, w ogóle. Ale jest piękna”. PostBulletin.com

Prawdziwa historia neurochirurga, który odkrył tajemnice ludzkiego umysłu i sekrety serca. Ta inspirująca opowieść poruszy czytelników – otworzą swoje serca i zrozumieją, że mogą wiele zrobić dla innych. - Jego Świątobliwość Dalajlama Znany neurochirurg radzi, jak wykorzystać potęgę umysłu i moc serca, by osiągnąć wszystko, czego pragniesz. James Doty urodził się w Lancaster, małym mieście w Kalifornii, w ubogiej rodzinie. Ojciec był alkoholikiem, matka chorowała na przewlekłą depresję. Przyszłość dwunastoletniego Jamesa malowała się w czarnych barwach. Podczas wakacji w 1968 roku nagle wszystko się zmieniło, gdy przypadkiem wstąpił do sklepu z rekwizytami iluzjonistycznymi. Poznał tam Ruth, która przekazała mu magiczną umiejętność – nauczyła go radzić sobie z cierpieniem, określać swoje pragnienia i dążyć do ich spełnienia… James Doty w swojej książce, będącej po części zapisem jego wspomnień, a po części zbiorem informacji na temat odkryć naukowych w dziedzinie neuroplastyczności, uświadamia nam, że w każdym z nas istnieje takie miejsce spokoju i piękna i można zaglądać do niego zawsze, gdy czuje się taką potrzebę. Wystarczy tylko, tak jak Doty, otworzyć drzwi i wejść do środka.

Geneza wielu nazw i terminów naukowych bywa dziwna, zaskakująca i nie zawsze zgodna z regułami logiki. Czasem nadanie nazwy jest wynikiem luźnych skojarzeń ich twórców (choć później jej pochodzenie częstokroć bywa tłumaczone z całą powagą aparatu naukowego). Powstawanie nazwy naukowej dość często jest wynikiem przypadkowego zdarzenia, jakiejś rozmowy, spotkania, skojarzenia, które później staje się (lub nie) tematem anegdoty (lub chwilowej informacji zaszytej gdzieś w internecie), a nie przedmiotem rozprawy fachowej mającej mniej lub bardziej trwałe miejsce w zasobach bibliotek naukowych świata. Z drugiej strony wiele nazw, zwłaszcza nazw gatunkowych organizmów chorobotwórczych, zawiera w sobie najbardziej lapidarną charakterystykę ich najważniejszych cech i właściwości. Utworzenie niniejszego słownika miało na celu, m.in. zebranie tego typu informacji, co jest coraz częściej określane mianem historii mówionej. Autor słownika miał na celu zgrupowanie tego rodzaju danych z rozmaitych, rozproszonych miejsc, jednak z ograniczeniem ich krytycznej analizy. Informacje na ten temat są coraz mniej dostępne, gdyż nowoczesne podręczniki medyczne (w przeciwieństwie do dawniej publikowanych) zwykle pomijają opisy dziejów kształtowania się danego pojęcia medycznego czy zjawiska patologicznego. Mamy więc nadzieję, że książka ta przypomni Czytelnikom otoczenie kulturowe, cywilizacyjne, konteksty historyczne i interdyscyplinarność zjawiska nazywanego postępem medycyny, tj. okoliczności, o których obecnie często się zapomina, akcentując wyłącznie aspekty wąsko pojętej biologii i techniki.
Bardzo często zjawisko, struktura czy schorzenie było pierwotnie opisywane przez odkrywców pod inną nazwą niż obecna, która rozpowszechniła się później. Dlatego też w słowniku podano i odróżniono - jeśli było to możliwe - kto i kiedy po raz pierwszy odkrył i opisał dany fakt, a kto i kiedy wprowadził omawiany termin (wraz z podaniem narodowości i specjalności badawczej, a także dat urodzin i śmierci).
Słownik został podzielony na dwie części. W pierwszej podano nazwy określeń medycznych, nazwy jednostek chorobowych uzupełnionych (tam, gdzie znaleziono dane źródłowe lub dane z opracowań naukowych lub encyklopedyczno-słownikowych) o informacje dotyczące kształtowania się danego pojęcia, daty i nazwiska badaczy, którzy wprowadzili do obiegu światowego określoną nazwę i pojęcie itp. Drugą część książki stanowi angielski i polski indeks haseł, mający ułatwić wyszukiwanie objaśnień Czytelnikom mniej zaznajomionym z łacińską terminologią medyczną.
Kolejność haseł wyznacza porządek alfabetyczny nazw łacińskich. Nazwy łacińskie są zgodne z ich pisownią we współczesnych medycznych słownikach łacińskich, jednakże z zachowaniem pisowni dyftongów, które w niektórych słownikach są upraszczane. Jeśli udało się znaleźć korzenie etymologiczne danej nazwy, sięgające języków wymarłych, brzmienie hipotetycznego tematu wyrazowego oznaczono znakiem *.

OBOWIĄZKOWA LEKTURA DLA FANÓW OLIVERA SACKSA Czy jeśli uwierzymy w tajemniczą chorobę, to możemy na nią zapaść? Jak wielką władzę nad ciałem może sprawować umysł? Czy śpiączka może być zaraźliwa? Skąd biorą się zaburzenia psychosomatyczne? W Szwecji setki dzieci na wiele miesięcy, a nawet lat, zapadło w stan przypominający sen. W Le Roy, mieście na północy stanu Nowy Jork, u nastoletnich dziewcząt pojawiły się drgawki, które rozprzestrzeniły się wśród nich jak zaraza. Na Kubie pracownicy amerykańskiej ambasady po usłyszeniu w nocy dziwnych dźwięków odczuwali bóle głowy i tracili pamięć. To tylko kilka przypadków chorób, których nie można wyjaśnić naukowymi metodami. Neurolożka Suzanne O’Sullivan, podróżując po świecie, przygląda się najbardziej tajemniczym chorobom, które dotknęły całe grupy osób z różnych społeczności. Opisuje zjawiska wymykające się klasyfikacjom znanym współczesnej medycynie. Pokazuje, jak trauma wpływa na umysł, ingeruje w ciało i odpowiada za choroby, których nie można zidentyfikować. Dzięki tej książce zanurzysz się w świecie relacji między ciałem i umysłem, który – jak pokazują opisane tu historie – wciąż jest oceanem pełnym tajemnic. SUZANNE O’SULLIVAN to światowej sławy brytyjska neurolożka i naukowczyni. Pracowała w Szpitalu Królewskim w Londynie, jest specjalistką w National Hospital for Neurology and Neurosurgery oraz w Towarzystwie Epileptologii. Ma ogromne doświadczenie w pracy z pacjentami psychosomatycznymi. Bestsellerowa i wielokrotnie nagradzana autorka książki Wszystko jest w twojej głowie.