Apolityczność stosowana.

Dlaczego Jacek Kuroń wzywał do zbrojnego powstania? Czemu Ronald Reagan trzymał jego apel w szufladzie biurka? Jaką cenę zapłaciła rodzina Frasyniuków za opozycyjną działalność Władysława? Jak Danuta Wałęsa zdobyła świniaka na święta, gdy Lech siedział internowany? Twórcy obsypanego nagrodami musicalu 1989 podejmują próbę znalezienia pozytywnego mitu Solidarności. Odchodzą od podręcznikowej narracji o Polsce czasu przemian. Proponują nową opowieść o przeszłości, która pomoże nam sprostać wyzwaniom przyszłości. W tej opowieści wielkie idee i marzenia splatają się z codziennymi wyzwaniami. A perspektywa bohaterów tamtych wydarzeń, zwłaszcza kobiet (często pomijanych w dominującej narracji) pozwala przerzucić międzypokoleniowy most między generacją Solidarności a pokoleniem milenialsów. To mądra reporterska opowieść, pokazująca, jak aktualne i fascynujące są wydarzenia sprzed czterdziestu lat.

Patrykozy – dziś wieś w województwie mazowieckim, z niewiele ponad dwustoma mieszkańcami. Na pierwszy rzut oka – zwykła, mało wyróżniająca się miejscowość polskiej ściany wschodniej. No właśnie, na pierwszy rzut oka…
Zadbana i uporządkowana wieś w gminie Bielany, w powiecie sokołowskim – oddalona jest od Warszawy o 105 km. Dużo to i mało zarazem. W Patrykozach znajduje się jednak budynek unikatowy na skalę ogólnopolską – rzadko spotykany nawet w tej części Europy. Jest nim pałac wybudowany na polecenie Teodora Szydłowskiego jeszcze w I połowie XIX wieku. Cóż go wyróżnia? Co wyróżnia jego fundatora, albo kto był architektem budowli? O tym będę chciał opowiedzieć w tej książce. Co naturalne, pałac w Patrykozach znany jest w okolicach Sokołowa, trochę mniej jeszcze w siedleckim, ale mimo że uchodzi za Perłę Podlasia, to niemal zupełnie nie funkcjonuje w świadomości mieszkańców pozostałej części naszego kraju, i często mylony jest z Petrykozami – inną miejscowością na Mazowszu, rozsławioną przez nieżyjącego już aktora – Wojciecha Siemiona.
Pałac w Patrykozach stanowi doskonały przykład genius loci, miejsca, którym opiekuje się dobry duch. Tym duchem jest budowniczy i fundator pałacu.

Miasto Brześć przeżyło wiele szturmów, pożarów i zniszczeń, żołnierze wielu armii znaleźli tu wieczny odpoczynek. W 1919-1920 roku toczyły się tu działania wojny polsko-bolszewickiej. W latach 1920-1939 Twierdza Brzeska odgrywała ważną rolę w systemie obronnym. Ale już w 1939 roku wpadła w ręce niemieckich najeźdźców, którzy zgodnie z paktem Ribbentop-Mołotow przekazali ją Rosjanom.

Album zawiera 180 unikalnych zdjęć z prywatnej kolekcji autora i 20 nowoczesnych zdjęć miejsc i przedmiotów, które uzupełniają historię. To jest podróż do miasta Brześć okresu międzywojennego i spojrzenie oczami świadków na obronę Twierdzy Brzeskiej 1939 r. W obiektywie fotografów okazują się znani ludzi tego czasu jak i również miejsca i tematy interesujące historyków. Spojrzenie na ważne miejsce polskiej pamięci i nie edytowana historia. Większość zdjęć została opublikowana po raz pierwszy.

W najnowszej książce Andrzeja Szczerskiego omówione zostały cztery interpretacje nowoczesności, związane z konkretnymi okresami historycznymi: ostatnimi latami zaborów, niepodległością II Rzeczypospolitej, czasem PRL oraz odzyskaną po 1989 roku wolnością. Ich wyrazem są projekty w stylu zakopiańskim, inspiracje językiem esperanto, modernistyczna architektura i awangardowa sztuka dwudziestolecia, komentujące zimnowojenną rzeczywistość malarstwo lat 50. i 60., rozwój hoteli i ośrodków wypoczynkowych w latach 70., a także inspirowane modernizmem wzornictwo i sztuka ostatniego dwudziestolecia. Cztery nowoczesności to nowy, proponujący niestereotypową perspektywę głos w debacie o procesach modernizacyjnych w historii Polski. Zdaniem autora, kultura polska XX wieku potrafiła w oryginalny sposób postrzegać nowoczesne hasła, unikając naśladownictwa i wtórności. Nie warto więc przeciwstawiać „polskości” i „nowoczesności”, a „nowoczesność” należy uznać za integralną część polskiego dziedzictwa.

Tematem opowiadań są ciekawe czasy wprowadzania w Polsce reformy ustrojowo-gospodarczej pod przewodnictwem prof. Leszka Balcerowicza przez pierwszy demokratycznie wybrany rząd solidarnościowy. Autor pokazuje, jak w miejsce upadającej gospodarki socjalistycznej powstają nowe podmioty gospodarcze działające na zasadach gospodarki rynkowej, własności prywatnej i wolności gospodarczej. Opowiadania przedstawiają kilku zagorzałych zwolenników nowego ustroju, którzy z entuzjazmem zabierają się do budowy kapitalizmu, mimo iż nie posiadają przysłowiowego grosza przy duszy. Bohaterowie książki to pracownicy zlikwidowanego przedsiębiorstwa państwowego, którzy postanowili zrezygnować z poszukiwania nowej pracy i założyć własny biznes. Wzloty i upadki ambitnych biznesmenów są niezwykle ciekawą lekturą.

Praca łączy w sobie informacje z historii miasta Torunia i dziejów medycyny, analizę zjawisk z pogranicza kultury i mentalności, a także socjologii. Pod pewnymi względami może stanowić wzór dla innych opracowań tego rodzaju. [...] mogę stwierdzić, iż otrzymaliśmy pracę ważną, dobrze napisaną, przynoszącą wiele nowych ustaleń, stanowiącą przy tym wyraźny krok naprzód w badaniach nad historią epidemii na ziemiach Rzeczypospolitej w XVIII wieku.
Z recenzji prof. dra hab. Jerzego Dygdały Instytut Historii PANAutorka podjęła próbę opisania, za pomocą ukutego w naukach społecznych pojęcia społecznego faktu totalnego (fait social total), wielkiej epidemii dżumy w Toruniu w trakcie III wojny północnej. Monografia oparta została na gruntownej analizie bogatego materiału źródłowego, pozyskanego w wyniku kwerendy archiwalnej i bibliotecznej w instytucjach polskich i niemieckich. [...] Omówiono w niej religijność czasu zarazy oraz związki między ówczesną teologią i medycyną, przeprowadzono analizę form troski o chorych oraz zmarłych, a także podjęto zagadnienie strachu przed epidemiami, rekonstruując wielopoziomowy mechanizm działania timor pestis zgodnie z wyobrażeniami z epoki.
Przeanalizowano polityczne, społeczne, kulturowe, demograficzne i psychologiczne konsekwencje epidemii dżumy.

Z recenzji prof. dra hak Mariana Surdackiego Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawia II