Apollo 13

Nowa książka Remigiusza Piotrowskiego przybliża wojenne losy aktorów, pisarzy, poetów i muzyków. Opowiada o ich przeżyciach z września 1939 roku oraz z Powstania Warszawskiego, o latach spędzonych w okupowanej stolicy i na Kresach, o rozmaitych zajęciach, które znajdowali, aby przeżyć trudne lata, o sposobach zdobywania pieniędzy, spotkaniach towarzyskich, codziennych dylematach, małych radościach i prowadzonej w podziemiu walce.

Autor pokazuje koleje życia zapomnianego, choć słynnego przed wojną aktora uwięzionego w Auschwitz. Znanej pisarki, która – by związać koniec z końcem – otworzyła sklep z tytoniem. Reżysera zaangażowanego w pracę wywiadowczą dla Armii Krajowej czy piosenkarza śpiewającego na powstańczych barykadach. Zagląda za kulisy życia codziennego twórców, którym przyszło usługiwać w kawiarniach lub występować na jawnych, licencjonowanych przez Niemców scenach.
Pasje, przedwojenna sława i zawodowe ambicje polskich artystów w zderzeniu z bezwzględną polityką okupantów schodziły na dalszy plan, nierzadko okazywały się przekleństwem, a czasami – szansą na ułożenie sobie życia.
Postawa i wybory wielu z nich do dziś budzą kontrowersje…
Remigiusz Piotrowski (ur. w 1984 roku w Łodzi) – ukończył filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim. Autor bloga Tropy historii. Przez kilka lat zajmował się dziennikarstwem internetowym związanym z dwiema jego największymi pasjami: piłką nożną i historią pierwszej połowy XX wieku. Autor wydanych także przez PWN książek: Ślepy Maks. Historia łódzkiego Ala Capone, Literaci w przedwojennej Polsce. Pasje, nałogi, romanse oraz Rozkaz: Trzaskać! Zapomniane akcje polskiego podziemia.

„Początkowo zamierzałem opisać drogę Barçy na sam szczyt, co zresztą zrobiłem, ale na koniec musiałem napisać również o jej schyłku i upadku”

Fenomen najlepszej drużyny świata.

Boje lwowskie to relacja z heroicznych zmagań polskich mieszkańców Lwowa, głównie młodzieży (Orląt Lwowskich), z przeważającymi silami zbrojnymi Ukraińskiej Republiki Ludowej w listopadzie 1918 r. Autor, w tym czasie komendant obrony miasta, starał się przedstawić te wydarzenia w możliwie obiektywny sposób, nie nadając swoim wspomnieniom formy pamiętnika. Bohaterem książki są więc biorące udział w walkach masy żołnierskie, składające w dużej części ze zwykłych mieszkańców Lwowa, którzy niejednokrotnie po raz pierwszy w życiu trzymali karabin w ręku, a po kilkugodzinnym przeszkoleniu byli kierowani do obsadzania zagrożonych odcinków miejskiego frontu. Książka ta to wydana w Warszawie w 1921 r. pierwsza część planowanej przez autora większej całości poświęconej walkom o Lwów do lata 1919 r. (dwie pozostałe części nigdy się nie ukazały).

Eugeniusz Zamiatin to rosyjski pisarz, o którym zapomniano na wiele lat. Urodził się 20 stycznia 1884 roku w Lebiedanie. Z wykształceni był inżynierem, z pasji znakomitym pisarzem, bystrym obserwatorem rzeczywistości. Zamiatin niezależnie od panującego ustroju politycznego, zawsze był ścigany przez władzę. Jego najsłynniejsza powieść „My” była pierwszą książką ocenzurowaną w ZSRR. Stworzona przez Zamiatina antyutopia była powodem do licznych prześladowań. Pisarza aresztowano, zakazywano wydawania jego twórczości i stosowano wiele innych metod represji. Rękopis został przekazany za granicę, gdzie powieść została wydana. Pisarz ostatecznie, za pozwoleniem Stalina, opuścił swoją ojczyznę. Zmarł w Paryżu 10 marca 1937 roku. Na cmentarzu Cimetière de Thiais znajduje się grób pisarza i jego żony Ludmiły. Jego twórczość była zakazana przez ponad 80 lat, także w Polsce. Zamiatin to autor nie tylko antyutopii, ale także licznych opowiadań, sztuk, a nawet bajek i scenariuszy filmowych. Wywarł ogromny wpływ na twórców antyutopii, jak chociażby Aldous Huxley i George Orwell.

W 2017 roku dziennikarka Shiori Ito publicznie wyznała, że dwa lata wcześniej została zgwałcona przez uznanego dziennikarza, Noriyukiego Yamaguchiego. Czarna skrzynka to szczery zapis zmagań z systemem – trudnym, upokarzającym dochodzeniem oraz z góry skazanym na porażkę procesem karnym. A także opowieść o traumie i braku zrozumienia, którego doświadczyła ze strony społeczeństwa i bliskich osób.

Książka Ito wzburzyła opinią publiczną i stała się katalizatorem ruchu #MeToo w Japonii. Oprócz głosów poparcia autorkę zalała też fala krytyki. Sprawa miała swój finał dopiero w 2019 roku – gdy Ito wygrała proces cywilny przeciwko Yamaguchiemu.

Czarna skrzynka to lektura trudna, ale inspirująca – dowód na to, że bez względu na wszystko, warto walczyć o to, żeby prawda wyszła na jaw. Trudno mówić o współczesnym japońskim feminizmie bez książki Shiori Ito.

Wydanie opatrzone posłowiem Karoliny Bednarz.