Arabska droga cierniowa Dziennik 2011-2013

Myśl o opowiedzeniu o losach mojego narodu towarzyszy mi nieodparcie od wielu lat.
Tragiczne wydarzenia z przełomu XIX i XX wieku na pograniczu Turcji, Syrii, Iraku i Iranu były udziałem także mojej rodziny. Utrwaliły się w pamięci wnuków i prawnuków ofiar, którzy nie doczekali się zadośćuczynienia, co potęguje poczucie moralnego obowiązku wobec nich.

Autorem tej relacji, jednej z wielu, jest francuski dominikanin, Jacques Rhétoré. Działał on w Mosulu (Irak), gdzie zmarł i został pochowany 12 marca 1921 roku. Dzięki jego wspomnieniom współczesny czytelnik może dowiedzieć się, jak wyglądały prześladowania i ludobójstwo Ormian i Asyryjczyków, które przez wiele dekad były tematem tabu.

Publikacja ta ma wielką wagę, szczególnie w obliczu niedawnego (październik 2019 r.) uznania tych masowych morderstw przez kolejne państwo świata. Trud włożony w polskie wydanie tej książki pragnę dedykować jej autorowi, pamięci imiennych i bezimiennych ofiar, jak i żyjącym na wychodźstwie w wielu krajach byłym
mieszkańcom mojej wsi.
Michael Abdalla

19 sierpnia 1953 roku w wyniku przewrotu politycznego w Iranie obalony został rząd Mohammada Mosaddegha. Zamach stanu był wspólną, brytyjsko-amerykańską tajną operacją wywiadowczą o kryptonimie „TPAJAX”, zaplanowaną i wykonaną przy udziale grupy irańskich rojalistów. Wydarzenie to przekreśliło szansę na demokratyzację i liberalizację państwa oraz zdeterminowało jego stosunki ze Stanami Zjednoczonymi i Wielką Brytanią, ale także z innymi państwami na arenie międzynarodowej. Operacja stanowi punkt zwrotny w historii Iranu i jest uznawana za jedno ze źródeł obecnych napięć między Teheranem a Waszyngtonem

Niniejsza książka przedstawia wyniki analizy zamachu stanu z 1953 roku, w tym jego uwarunkowań, głównych aktorów oraz skutków. Odpowiada również na pytania kluczowe dla zrozumienia zaangażowania służb wywiadowczych w politykę obcego państwa, dotyczące odpowiedniego kontekstu społeczno-politycznego, planowania tajnych operacji i ich konsekwencji.

Kluczową rolę w zaplanowaniu i przeprowadzeniu przewrotu odegrała Centralna Agencja Wywiadowcza (Central Intelligence Agency, CIA), która dokonała tego przy udziale brytyjskiej służby wywiadowczej (Secret Intelligence Service, SIS, MI6). Opisywana tajna operacja wynikała z interesów narodowych Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych, a jej główną determinantę stanowiła realizacja celów strategicznych tych państw w regionie Bliskiego Wschodu. Motywem podjęcia działalności z użyciem niejawnych środków i metod było dążenie do utrzymania wpływów politycznych w Iranie bez ujawniania swego zaangażowania.

Otoczeni śmiercionośnymi bandami ISIS i wrogimi siłami tureckimi, ludzie żyjący w syryjskich kantonach Rożawy stworzyli jedno z najbardziej postępowych społeczeństw na świecie. Zachodni obserwatorzy są zdumieni sukcesem ich zaciekle antykapitalistycznego i antynacjonalistycznego projektu, w którym kluczową rolę odgrywa oddolna organizacja, demokracja bezpośrednia, wyzwolenie kobiet, ekologia oraz różnorodność etniczna i religijna.

Jej autorzy wykorzystują własne doświadczenia z pracy i walki w regionie, aby pokazać zachodzące tam głębokie przemiany społeczne i polityczne oraz ukazać niezwykłą historię walki z przeciwnościami losu.

Anja Flach

Entolożka, członkini rady kobiet Rojbîn w Hamburgu. Spędziła dwa lata w kurdyjskiej partyzanckiej armii kobiet, opublikowała kilka książek m.in. Frauen in der kurdischen Guerilla. Motivation, Identität und Geschlechterverhältnis in der Frauenarmee der PKK (2007).

Ercan Ayboga

Pracował w Niemczech jako inżynier ochrony środowiska i był współzałożycielem kampanii TATORT Kurdistan. W Kurdystanie Północnym przez wiele lat działał w Inicjatywie Ratowania Hasankeyf sprzeciwiającej się budowie tamy w Ilisu oraz w mezopotamskim ruchu ekologicznym.

Michael Knapp

Działacz Komitetu Solidarności Berlin-Kurdystan, jest historykiem badającym radykalną demokrację i ruchy społeczne.

Autor opisuje końcowe lata panowania Mohammada Rezy Pahlawiego, ostatniego Szacha Iranu, a także losy władcy po opuszczeniu kraju i jego śmierć na wygnaniu. Opowiada o zakulisowych rozgrywkach w otoczeniu monarchy, rozpaczliwych wysiłkach niektórych osób przewidujących upadek, szybko jednak odsuniętych na bok, a przede wszystkim o dwuznacznej roli mocarstw zachodnich oraz ZSRR, które zdradziły swojego wiernego sojusznika. Przedstawia ciąg wydarzeń, które doprowadziły do zwycięstwa fundamentalistów islamskich pod wodzą ajatollaha Chomejniego. Wszystkie te działania toczyły się na tle trawionego śmiertelną chorobą cesarza, który swój kraj ukochał ponad wszystko.
Książka podaje fakty, na ogół nieznane polskiemu czytelnikowi, których znajomość jest konieczna dla zrozumienia źródeł i metod działania islamskiego terroryzmu.

Ziemia utracona to opowieść o Asyryjczykach, jednej z najstarszych mniejszości chrześcijańskich na Bliskim Wschodzie, ostatnim ludzie posługującym się językiem aramejskim, językiem Jezusa. To opowieść o ucieczce i ciągłych prześladowaniach, które na pograniczu Turcji, Syrii i Iraku trwają od 1915 roku. To reportaż z Tur Abdin – historycznej kolebki tych chrześcijan, miejsca, którego nie ma na mapach. Reportaż o ludziach, których życie jest zagrożone, o mężczyznach i kobietach, młodych i starych; o ranach i nadziei tych, którzy dziś ryzykują, zostając w domu.
Ta książka daje nam wgląd w teraźniejszość i przyszłość wszystkich mniejszości na Bliskim Wschodzie.

Mattego Spicuglia (ur. 1979), dziennikarz, od 2007 roku pracuje dla RAI. W latach 2002-2007 jako korespondent towarzyszył Janowi Pawłowi II i Benedyktowi XVI w ich pielgrzymkach. Jest współautorem, wraz ze Stefanem Rogliattim, filmu Shlomo – reportażu o chrześcijanach żyjących na Bliskim Wschodzie. W roku 2015 Spicuglia otrzymał nagrodę dziennikarską Pietro di Donato.