Araki

„Beksiński. Fotografie” to miniaturowe wydanie większego albumu „Foto Beksiński”, stanowiące wybór najciekawszych zdjęć autorstwa sanockiego artysty. Fotografia, choć jest najmniej znaną dziedziną twórczości Zdzisława Beksińskiego, zachwyca w równym stopniu krytyków i akademików. Zbiór blisko sześćdziesięciu zdjęć zgromadzonych w publikacji pochodzi ze zbiorów Muzeum Historycznego w Sanoku.

Le point de départ de ce projet se situe dans la jungle de Calais, à la veille de l’évacuation du bidonville en 2016. Jean-Michel André a poursuivi ce travail photographique pendant trois ans, en France, en Italie, en Espagne et en Tunisie. Partout, il a rencontré des réfugiés qui cherchaient un abri. Des femmes, des enfants et des hommes réunis dans l’espoir de réaliser la dernière traversée. Ce projet nous invite à un cheminement, celui de l’exil, de l’errance mais aussi de l’espérance et de la résistance. L’écriture de Jean-Michel André et de Wilfried N’Sondé questionne le rapport à l’autre et interroge les notions de frontière réelle et imaginaire.

Fotografia jest wynalazkiem świata zachodniego, w którym oko (metaforyczne) od wieków zajmowało w procesach poznawczych wyjątkowe miejsce wśród zmysłów. Na fundamencie okularocentryzmu fotografia stała się uprzywilejowanym narzędziem władzy i rozmaitych aparatów ideologicznych. Dorota Łuczak przypatruje się relacji pomiędzy fotografią i wzrokocentryzmem, wskazując jednak na redukcjonistyczny charakter prostego sprowadzania fotografii do funkcji biernego instrumentu. W interpretacjach obrazów światłoczułych powstających w kręgach artystycznych w drugiej, trzeciej i czwartej dekadzie XX wieku badaczka ukazuje różnorodność realizowanych w fotografii modeli epistemologicznych i antropologicznych, w tym także o charakterze antywzrokocentrycznym. Wprowadzona przez autorkę kategoria wizji fotograficznej staje się modus operandi otwierającym nową perspektywę badawczą, bliską antropologii obrazu, w której przedmiotem analizy jest zarówno obraz, jak i proces percepcji widza.

Nieczęsto spotyka się teksty naukowe tak głęboko drążące specyfikę fotografii, a przy tym zakreślające tak szeroki horyzont problemowy i tak gruntownie rewidujące zastane przekonania.

prof. UAM dr hab. Stanisław Czekalski

Można zauważyć, że opcja zakładająca „rewizję krytyki”, która (upraszczając) czyniła z fotografii narzędzie opresji, umacniania władzy etc. bliska jest dzisiejszym tendencjom „humanistyki afirmatywnej”, dla której punktem wyjścia jest przełamanie właściwej postmodernizmowi negatywności.

prof. dr hab. Maria Poprzęcka

Niniejsza publikacja, przygotowana z okazji 200. rocznicy urodzin Fryderyka Chopina (2010), jest fotograficznym zapisem prawie stuletniej tradycji promowania największego polskiego kompozytora poprzez warszawskie Międzynarodowe Konkursy Chopinowskie. Ukazuje miejsca, ludzi i wydarzenia nierozerwalnie związane z atmosferą tej szczególnej olimpiady artystycznej, podczas której prezentują się utalentowani muzycy z całego świata. Zachowany materiał zdjęciowy ukazuje najwybitniejszych, czasem juz legendarnych chopinistów, dokumentuje koncerty okolicznościowe, wystawy, spotkania oraz kulisy imprezy. Daje świadectwo popularności Chopina, pełnej entuzjazmu recepcji jego dzieł wśród stale rosnącej liczby kandydatów do Konkursu i żywiołowej reakcji publiczności.

Chłopska fotografia – ta rodzinna, prywatna – nie ma zwykle odrębnego miejsca w archiwach czy instytucjach. Przez wiele dekad mało kto się nią interesował, nie była traktowana jako części „narodowego dziedzictwa”, a śladowa liczba zachowanych zbiorów pozwala sobie wyobrazić, ilu zdjęć i historii nie da się nigdy odzyskać, ile fotografii zostało spalonych, wyrzuconych, nieodnalezionych.

Fotografia nie jest przezroczysta – nie pokazuje „po prostu”, neutralnie ani obiektywnie. Podobnie jak historia, gdy pisana jest z jednej tylko perspektywy. Wiele w interpretacji fotografii i historii zależy od kąta patrzenia, od zachowanej materii i zauważania tego, co dotychczas pomijane.

Agnieszka Pajączkowska opisuje wybrane chłopskie zdjęcia, a swoje spostrzeżenia uzupełnia o rozmowy, zapisy historii mówionej, dokumenty, mikroreportaże, rozważania teoretyczne, cytaty z esejów o fotografii i nowe refleksje dotyczące historii ludowej. Rdzeniem książki pozostaje pytanie, czym właściwie jest to, co widzimy. Czego fotografia nie pokazuje i nie rozstrzyga? To nie tyle opowieść o osobach widocznych na zdjęciach, ile o samych zdjęciach i tych, którzy je wykonywali – fotografach i fotografkach, o ich motywacjach, warsztacie pracy, miejscu w wiejskiej społeczności. Tak oglądane chłopskie fotografie pozwalają spojrzeć z mniej oczywistej perspektywy na polską historię XX wieku.

Nieprzezroczyste to próba zwrócenia spojrzenia na to, co dotychczas było zauważane zbyt rzadko – na trzeci plan, na tło, rzeczy i ludzi poza kadrem.

Sebastião Salgado traveled the Brazilian Amazon and photographed the unparalleled beauty of this extraordinary region for six years: the forest, the rivers, the mountains, the people who live there—an irreplaceable treasure of humanity. The boxed postcard set features 25 individual images showcasing the breadth and beauty of Salgado’s project.