Archi(w)tektura Henryka Nahorskiego

Ogromną wartością leksykonu jest oparcie haseł na badaniach archiwalnych i kwerendzie źródeł publikowanych – przede wszystkim lokalnych gazet i czasopism, ale także katalogów i druków ulotnych. […] Profesor Żywicki […] zrezygnował z bezrefleksyjnego zestawiania zebranych przez poprzedników informacji na rzecz żmudnej pracy badawczej opartej na źródłach, dzięki czemu opracowany przez niego leksykon stanowi istotną wartość dodaną dla polskiej historii sztuki. […]
Opracowany przez prof. Żywickiego leksykon to pozycja ważna nie tylko dla ogólnopolskiej wiedzy o architekturze, ale i dla badań regionalistycznych. […] Dla Lublina i Lubelszczyzny będzie stanowić punkt wyjścia dla nowych badań nad środowiskiem budowniczych, a przede wszystkim nad zabytkami z tego okresu. Stanie się „lekturą obowiązkową” w urzędach konserwatorskich, miejskich i gminnych, a także w szkołach i na uczelniach.

Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Omilanowskiej-Kiljańczyk

Leksykon ten jest próbą spojrzenia na przeszłość poprzez biografie przedstawicieli wybranych grup zawodowych – architektów i budowniczych. Są w nim prezentowane sylwetki 804 osób, które w różny sposób przyczyniły się do kształtowania architektury i budownictwa Lublina oraz województwa lubelskiego w latach II Rzeczypospolitej. W leksykonie znajdują się nie tylko dyplomowani architekci oraz inżynierowie budownictwa, ale też technicy i majstrzy budowlani, a nawet postacie, które choć swoim wykształceniem lub pracą nie były związane z branżami architektonicznymi, to w pewien sposób zaznaczyły się także na tym polu. Ponadto są wśród nich zarówno ci, którzy z województwem lubelskim związali całą swoją zawodową działalność, jak i ci, którzy tylko otarli się o jego teren, projektując jakąś budowlę, uczestnicząc w konkursie architektonicznym lub zajmując przez pewien czas posadę w jednym z urzędów budowlanych.

Ze Wstępu

Michał Rembas - szczeciński dziennikarz, historyk i przewodnik. Pasjonat historii Szczecina i Pomorza, starych cmentarzy, architektury i wojskowości oraz podziemi. Współpracował między innymi z magazynem National Geographic, gazetą Wyborczą i Wędrowcem Zachodniopomorskim.
Autor książki Zachodniopomorskie tajemnice. Pomysłodawca i współautor poświęconej zdobyciu Szczecina w 1945 roku książki Bitwa o Szczecin. W 2015 roku jego album Cuda na fasadach. Detale szczecińskich budynków otrzymał II nagrodę w kategorii Albumy krajoznawcze podczas XXIV Ogólnopolskiego Przeglądu Książki Krajoznawczej i Turystycznej.
W uzasadnieniu jury, czytamy: Za intrygujące i wysoce wartościowe fotograficzne ukazanie detali architektonicznych, pozostających na ogół poza zasięgiem zainteresowania turystów, a świadczące o podjęciu oryginalnej tematyki, przy zastosowaniu lapidarnych, ale trafnych podpisów informacyjnych.

Dwory polskie w Wielkiem Księstwie Poznańskiem - Leonard Durczykiewicz
Sam Autor najlepiej wprowadzi nas w świat sprzed wieków, który przedstawia w albumie:
"Podróżując wiele po Księstwie zauważyłem, że pamiątki nasze "dwory i dworki szlacheckie" owe świadki dawnej świetności, z dniem każdym uszczuplają się już to przez przebudowywania historycznych siedzib naszych przodków, już to przez rozbieranie i stawianie nowych. Czy pozostały, choćby tylko na papierze, podobizny wszystkich owych dawnych zabytków naszego budownictwa - nie wiem. Tu i ówdzie tylko spotkałem pomiędzy obywatelstwem ziemskim takich, którzy owe podobizny dworów polskich z wielką troskliwością zbierają i jako cenną rzecz przechowują.

Ponieważ, o ile wiem, nie mamy dotąd osobnego dzieła, któreby zawierało podobizny pamiątek naszych, przeto powziąłem zamiar zebrać i wydać fotografie dworów polskich. Większej chęci i odwagi do tego dodało mi prawo o wywłaszczeniu, przez które owe pamiątki poważnie zostały zagrożone.

Opisy dworów polegają na dokumentach grodzkich, książkach kościelnych oraz na łaskawie przez Szanownych PP. Właścicieli przysłanych mi podkładkach, pamiętnikach i innych opisach. Nie moją rzeczą sądzić, czy wywiązałem się dobrze z zadania podjętego, myślę jednak, że lepiej zacząć i zrobić coś, niż czekać, zbierać przez lata całe i" ostatecznie nie zrobić nic"?"

Zamki niegdyś dominowały w krajobrazie jako siedziby władców, symbole potęgi, bogactwa i wysokiego statusu ułatwiały kontrolowanie granic, dróg i brodów. Skupiając się na okresie od X do XVI w. i przybliżając czytelnikowi fortyfikacje na całym świecie, od walijskiego motte-and-bailey do japońskiego hirajiro, książka ta jest źródłem wiadomości o architekturze obronnej i znakomitym przewodnikiem dla zwiedzających. Pomoże odkryć historię zamków i dowiedzieć się, jak średniowieczni budowniczowie radzili sobie z problemami powstającymi podczas wznoszenia, często w niezwykłych miejscach, olbrzymich budowli pełniących jednocześnie funkcje obronne i mieszkalne. Książka Jak czytać zamki przede wszystkim dostarcza podstawowych wiadomości o typach zamków, stylach i materiałach budowlanych, a kolejne jej rozdziały ułatwiają identyfikację poznanych cech w konkretnych architektonicznych elementach – od krenelaży i sklepień, do baszt i mostów zwodzonych – uzbrajając zwiedzających w kluczowe wskazówki, przybliżające im dzieje każdego zamku.

"Zmarnowałem dzieciństwo i młodość. Nie słuchałem Stonesów ani Depeche Mode. Moimi rockmanami byli graficy. Do domu architekta, Piotra Wichy, nie mają wstępu kapcie, pufy ani meblościanki. Po podłodze stukają drewniaki, zdobyte cudem odrzuty z eksportu. Plakaty Świerzego, klocki Lego, deska kreślarska ojca i rubryka „Wybraliśmy dla Ciebie” w piśmie „Ty i Ja” to pilnie strzeżone przyczółki w wojnie z peerelowską brzydotą. Potem syn architekta zostaje projektantem. W kraju zmienia się system. Wróg jednak pozostaje ten sam, jest tylko bardziej krzykliwy. „Nasze logoski są za małe!” - denerwują się klienci. W mediach emocje wypierają fakty, a rozmowy o kolorach wciąż przyprawiają grafików o zawał serca... „Zakochaj się w designie” – zachęcają ekrany w warszawskich tramwajach. Starannie zaprojektowane wnętrza dyscyplinują gości skuteczniej niż ochrona przy wejściu. Ktoś kiedyś mówił, że design miał zmieniać świat na lepsze?

Te krótkie, finezyjne teksty są jak obrazki z kalejdoskopu – przegląda się w nich estetyczne oblicze Polski ostatnich czterdziestu lat. Łączą je poczucie humoru, erudycja i literacki talent autora. Marcin Wicha pokazuje, że design nie jest tak niewinny, jak by się mogło zdawać. Ale że choć w projektowaniu zdarzają się groteskowe sytuacje, nie przestaje ono być fantastycznym zajęciem."

Kiedy katedry były białe” to efekt pierwszej podróży legendarnego architekta do Ameryki. W 1935 roku papież modernizmu przeżywał kryzys. Sfrustrowany oporem na który trafiła awangarda i w ZSRR, i w III Rzeszy, i w demokratycznej Francji, przyjął zaproszenie Fundacji Rockefellera i wybrał się z wykładami do USA. Liczył na to, że jego radykalne idee miasta przyszłości (tzw. Miasto promienne) i nowej organizacji społeczeństwa znajdą podatny grunt w nowym, nieobciążonym tradycją świecie.
Inspiracją i bohaterem książki jest Nowy Jork. Dla Europejczyków był on w latach 30. tym, czym dziś Szanghaj czy Dubaj – miastem nowych możliwości, fascynującą i jednocześnie obcą metropolią, w której możliwe było to, co nie do pomyślenia na Starym Kontynencie. W wieżowcach Manhattanu Le Corbusier zobaczył „białe katedry nowoczesności” – symbol możliwości i aspiracji swojej epoki.
„Katedry” nie są książką tylko o architekturze. Autor równie błyskotliwie pisze o podróżach koleją, o seksualności Amerykanów, ich manierach i etyce pracy, o świecie wielkiego biznesu i sztuki. Wieżowce i kluby jazzowe Manhattanu, fabryki Forda i uniwersytety, niedostępne w Europie wygody i cuda techniki, spotkania z wpływowymi ludźmi i rozmowy podsłuchane w restauracjach, Louis Armstrong i Caravaggio, Rockefeller i Freud zainspirowali niezwykłą książkę – połączenie architektonicznego i politycznego manifestu z dziennikiem podróży Europejczyka patrzącego na młodą amerykańską cywilizację z mieszaniną podziwu i wyższości.Podróż, a później książka, miały kolosalne znaczenie dla promocji idei modernizmu na świecie. Jerzy Sołtan – jeden z największych polskich modernistów – „Katedry” wskazywał jako książkę, która ukształtowała go na całe życie i doprowadziła pod drzwi paryskiej pracowni Le Corbusiera. „Katedry” stały się również inspiracją do wydanej właśnie po polsku książki Rema Koolhaasa „Deliryczny Nowy Jork”.