Archipelag w płomieniach. L’Archipel en feu

Gdy Akademia rzuca rękawicę, podejmij wyzwanie!
Przyjęcie do elitarnej szkoły magii, potworów i zabójców nie było moim pomysłem na zdobycie wyższego wykształcenia, wiecie? Ale oto jestem, biorę udział w Próbach śmieci, żeby móc uzyskać prawo do zdobycia tajemnej wiedzy. I jakby problemów było za mało, inni uczestnicy zaczynają nagle znikać. Ludzie, którzy są moimi przyjaciółmi.
Nauczyciele uważają, że powinniśmy po prostu uważać na siebie, że powinniśmy zostawić poległych i nie zadawać pytań. Najwyraźniej myślą, że jesteśmy głupi! Dowiem się, co knują! W niebezpiecznym świecie, w którym nikt nie jest taki, jakim się wydaje, złota zasada jest prosta: nie ufaj nikomu. Dotarłam tak daleko, ufając swojemu instynktowi, i nie zamierzam się teraz wycofywać. Te dzieciaki nie zostaną pozostawione na śmierć… Nie na mojej warcie.

Życie siedemnastoletniego Aleksandra nie jest usłane różami. W domu wciąż brakuje pieniędzy, mama zaharowuje się w kolejnych pracach, a przy jego boku nie ma nawet przyjaciół, którzy mogliby pomóc w odczarowaniu szarej rzeczywistości. Dlatego jest bardzo podekscytowany internetową znajomością z Yuki – czuje, że nareszcie poznał bratnią duszę. Tym większe jest jego rozczarowanie, gdy w realu przyjaciółka okazuje się... niskim chłopcem o nastroszonych ciemnych włosach i wielkich, pełnych lęku brązowych oczach. Jak mógł dać się tak oszukać?!

Anita musi się opiekować czworgiem rodzeństwa i znosić krzyki pijanego ojca. Zawsze może liczyć na sąsiedzką pomoc Aleksa, jednak gdy jest już u kresu sił, nawet jego wsparcie to za mało. Chłopak mimo własnych problemów, które wywołują w nim napady agresji, nie zamierza odpuścić i chce odmienić jej los.

Aurelia była rozwydrzoną nastolatką chcącą samodzielnie podejmować ważne decyzje dotyczące jej życia. Niestety niedoświadczona jeszcze przez los, swoimi postanowieniami doprowadza to szeregu kłopotów, które napotkały jej rodzinę. W obliczu tragedii rodzinnej Dziewczyna musiała stawić czoła przeciwnościom i stać się dorosłą, dojrzałą kobietą, która potrafi zadbać o przyszłość swojej siostry i odnalezienie zaginionych na pustkowiu Australii rodziców. W końcu gdy rodzina znów jest razem Główna Bohaterka znowu musi się zmierzyć z konsekwencjami swojej pewności siebie.

Opowieść jest skierowana nie tylko do młodych kobiet, ale wszystkich, którzy utożsamiają się z Aurelią i wiedzą, jak ciężko bywa, gdy na skutek zbytniej pewności siebie popełniane są błędy. Ratowanie sytuacji, czy też naprawianie szkód, które powstały na skutek własnej irracjonalności jest mozolne i bardzo trudne, niekiedy nawet niemożliwe. Wiele osób wkraczając w ten jakże trudny wiek dorosłości, czuje się na tyle dojrzałymi i mądrymi, by podejmować każde, nawet te najtrudniejsze decyzje w życiu, nie do końca licząc się z konsekwencjami swoich wyborów. Życie rzuca nam kłody pod nogi, nie zawsze zważając na to, czy damy sobie radę i podołamy wyzwaniu, czy też nie. To co spotyka bohaterkę książki, to są właśnie rezultaty jej nie zawsze właściwych wyborów. Napisałam tą książkę mając na celu głównie jej morał, który stanowi niejako tło całej rozgrywającej się na pierwszym planie historii. Nastolatka miała dość trudny początek. Gdy była dwuletnim dzieckiem, jej rodzice w dość nieprzyjemnej atmosferze rozwiedli się, po czym ojciec wyjechał na drogi kraniec świata, by ratować człekokształtne, co było jego życiowym celem. Matka dziewczyny musiała ułożyć sobie życie na nowo. Przez to wszyscy traktowali Aurelię ulgowo. Ta historia jest też
6
trochę o mnie, mi też czasem zdarza się być kimś, kim w ogóle nie jestem, wiem jak ciężko jest potem zmagać się z konsekwencjami swoich nie do końca przemyślanych decyzji. Każdy z nas chce być uważany za mądrzejszego, lepszego niż jest w rzeczywistości. Bohaterka tej książki nie dojrzała jeszcze do podejmowania słusznych wyborów, dotyczących jej przyszłości, przez co doprowadziła do problemów, które sama musiała rozwiązać. Jest to historia z morałem, który ma na celu pokazać nam jak łatwo popełniać błędy i jak ciężko jest potem żyć ze świadomością, że już raczej nie da się tego całkiem naprawić. Zapewne wielu z was po przeczytaniu tej książki utożsami się z Aurelią, ponieważ wszyscy wiemy jak to jest popełniać błędy młodości, jak niefortunne zdarzenia wywołane przez nas samych, potrafią nam utrudnić i tak już niezbyt łatwe życie. Dziewczyna nigdy nie zastanawiała się nad swoimi poczynaniami, zawsze uważała że to co robi jest słuszne tylko dla tego iż uważała się za mądrzejszą i dojrzalszą niż jest: „Wyprowadzam się, jestem już dorosła, więc mi wolno”. Konfrontacja z rzeczywistością okazała się dla niej trudnym wyzwaniem, z którym musiała się zmagać. Jej historia jest tylko przykładem naszych życiowych rozterek i kłopotów.

Trzeci tom niezwykle popularnej serii, która wkrótce zostanie zekranizowana.

Tessa O’Connell to dziewczyna o wielkiej sile ducha, zdolna przetrwać w każdych warunkach. Teraz ma zamiar skorzystać z szansy, którą daje jej los, nawet jeśli oznacza to przeprowadzkę do Nowego Jorku i rozpoczęcie zupełnie nowej pracy. A wszystko to bez Cole’a, który przedziera się właśnie przez zasieki prawniczych studiów.

Czy po pięciu spędzonych wspólnie, cudownych latach coś jeszcze jest w stanie zagrozić miłości Tessy i Cole’a? Obydwoje wiedzą, że są sobie przeznaczeni i nie umieją bez siebie żyć, jednak nowe okoliczności oraz dzieląca ich odległość nie pozostają bez wpływu na ich relację.

Książka opowiada o kilku uczniach klasy 7c w niewielkim, śląskim miasteczku. Jej akcja, tocząca się w latach 70-tych XX wieku, rozpoczyna się pewnego wiosennego popołudnia, kiedy chłopcy po skończonych lekcjach poszli na szkolne boisko, aby rozegrać między sobą mecz piłki nożnej...
Na motywach zaczerpniętych z tej powieści powstał, składający się z pięciu odcinków, serial fabularny „Banda Rudego Pająka” w reżyserii Stanisława Jędryki (premiera: rok 1989).
ADAMATS (lubimyczytac.pl, 2011):
Janusz Domagalik – filolog, dziennikarz, redaktor naczelny czasopisma „Świat Młodych”, od 1968 roku kierownik Naczelnej Redakcji Programów dla Dzieci w Polskim Radiu. Mój „krajan”, mógłbym powiedzieć. Urodziliśmy się i mieszkaliśmy w jednym mieście. Tam też osadził akcję jednej z ulubionych książek mojego dzieciństwa. Tam też m.in. wśród przykopalnianych, robotniczych domów dawnej Kolonii Francuskiej, w okolicach Kościoła pod wezwaniem Matki Boskiej Bolesnej, kręcono zdjęcia do filmu opartego na motywach tej książki. Pająk, Gruby, Irena, Brygidka, Mizera... jest i czarny charakter – Wajnert. Rzecz o wczesnych nastolatkach, którzy oprócz zmagań ze zwykłą uczniowską codziennością, trochę przypadkiem trafiają na ślad tajemnicy, czegoś WAŻNEGO, co odmieni ich życie. Zasłyszana przez jednego z bohaterów opowieść pacjenta miejskiego szpitala porusza ich wyobraźnię. Historia sprzed kilkudziesięciu lat, „zwykłe” losy żołnierza kampanii wrześniowej, pozwala młodym bohaterom odnaleźć w sobie całkiem nowe cechy. Nie żeby obce im i ich dotychczasowym postawom, bardziej nieuświadomione, nieodkryte jeszcze... W trakcie poszukiwań pułkowego sztandaru, ukrytego w 1939 roku, muszą zmierzyć się z własnymi lękami i słabościami a przy okazji „odrabiają” lekcję patriotyzmu – takiego zwykłego, codziennego - nie dętego i na pokaz. Pasjonujemy się obecnie losami młodocianych bohaterów Terry Pratchetta czy J.K.Rowling a w naszej rodzimej literaturze można znaleźć wiele bliższych naszej tradycji i kulturze przykładów na to, jak godnie i ciekawie być młodym. Może nie tak fantastycznych, może nie tak wspaniałych, ale na pewno nie siermiężnych. Książka ze wszechmiar godna polecenia. Jak dla mnie kandydatka do zestawu lektur szkolnych. Może do tych nadobowiązkowych – bo obowiązek zazwyczaj zniechęca – patrz Sienkiewicz, Słowacki, Mickiewicz itp. Z zachowaniem wszelkich proporcji - jestem przekonany, że „Banda Rudego”, podobnie jak „Potop”, „Balladyna” czy „Pan Tadeusz”, mogłyby być „łykane” przez młodzież równie chętnie jak przygody Harry Potera, gdyby nie były obowiązkowe w programie szkolnym. Dużo zależy od nas – rodziców… Właściwie wszystko zależy od nas. Wychowanie dziecka zaczyna się dwadzieścia lat przed jego urodzeniem…
LOLEK90 (lubimyczytac.pl, 2014):
Z „Bandą Rudego” po raz pierwszy spotkałam się na szklanym ekranie, kiedy w porannym bloku telewizyjnym dla dzieci nadawany był serial „Banda Rudego Pająka”. Bardzo mi się spodobał, nie powiem, że nie. Po pewnym czasie zaczęłam szukać informacji na jego temat w Internecie. Tym sposobem dowiedziałam się, że produkcja została nakręcona na podstawie książki Janusza Domagalika – „Banda Rudego”. Zachęcona ciekawą ekranizacją powieści postanowiłam ją przeczytać.
Książka opowiada o kilku uczniach klasy 7c w niewielkim miasteczku – Borzechowie. Jej akcja rozpoczyna się pewnego wiosennego popołudnia, kiedy chłopcy po skończonych lekcjach poszli na szkolne boisko, aby rozegrać między sobą mecz piłki nożnej. Niestety, tuż pod koniec rozgrywki jeden z piłkarzy, tytułowy Rudy, zostaje poważnie kontuzjowany, skutkiem czego trafił do szpitala. Tam okazało się, że doznał skomplikowanego złamania ręki i potrzebna jest operacja, aby ją poskładać. Podczas pobytu w szpitalu chłopiec zaprzyjaźnia się z innym leżącym na sali pacjentem, byłym żołnierzem. Pewnej nocy owy weteran wojenny opowiada chłopcu o tym, jak przed laty gdzieś w okolicy tego miasta został schowany sztandar jednego z oddziałów walczących podczas II wojny światowej. Wie o tym, ponieważ mieszkał tutaj jego kolega z pułku, który niestety odszedł kilka lat temu z tego świata. Po wyjściu ze szpitala kilkunastolatek wpada na pewien pomysł, w który wtajemnicza kilku swoich kolegów z klasy.
Autor porusza na kartkach powieści problemy, z którymi nastolatkowe borykają się od zawsze – podział w szkole na podgrupy, opuszczenie, wyśmiewanie się z drugiej osoby. Doskonale widać to na przykładzie Pająka, wątłego chłopca, którym wszyscy wręcz pomiatają. A jednak to on pierwszy zainteresował się losem poszkodowanego kolegi, który został sam na szkolnym boisku. Był to jednak pierwszy krok do zawiązania się między chłopcami węzła prawdziwej przyjaźni. Dużo do powieści wnosi również wątek ucznia Michalskiego, wychowanka miejskiego Domu Dziecka, który pomaga „Bandzie Rudego” w poszukiwaniach sztandaru, który zaginął w 45 roku. Korzysta w tym z cichej pomocy „Zielonych”, grupy zorganizowanej przez jednego z wychowawców placówki, a zarazem nauczyciela szkolnego, pana Kowalika. Na początku organizacja wydaje się być kolejną bandą opryszków, jednak na koniec powieści poznajemy jej prawdziwą twarz.
Bardzo ciekawy wydaje mi się wątek Brygidki, dziewczynki z klasy. Wychowywana jest przez samotną matkę, która ciężko zachorowała. Dziewczynka jest bardzo ładna, a do tego lubiana przez prawie wszystkich uczniów w klasie. Kiedy umiera jej matka, cała klasa mobilizuje swoich rodziców, aby dziewczynka nie trafiła do Domu Dziecka. Dzięki solidarności klasy, Brygidka unika losu Michalskiego, ponieważ przyjeżdża zaopiekować się nią ciotka.
Przyznam, że po raz pierwszy sięgnęłam po książkę napisaną przez Janusza Domagalika. Mimo tego jego sposób pisania bardzo przypadł mi do gustu. Autor potrafi w rewelacyjny sposób opisywać szkolną rzeczywistość, a także kontakty międzyludzkie. Do tego w powieści jest pełno zabawnych scenek, które nie tylko bawią czytelnika, ale i uczą.
Pomimo tego, że akcja książki rozgrywa się w latach 70 ubiegłego wieku, współczesny czytelnik nie powinien się nudzić jej fabułą. A nawet może brać pomysły na spędzanie wolnego czasu od jej bohaterów. Nastolatki z tamtych czasów nie miały komputerów, tabletów, ale za to posiadały niesamowity dar wyobraźni i radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Przyjaźnie, które zawierali były trwałe, ponieważ wspólnie spędzali ze sobą całe dnie, co zresztą widać czytając książkę. Myślę, że niejeden z nas mógłby im ich pozazdrościć.
Projekt okładki: Katarzyna Kołodziej

Urzekające i porywające zakończenie bestsellerowej trylogii „Gołąb i wąż”. To fantastyczna opowieść o czarownicach i zakazanej miłości – idealna dla fanów książek Sarah J. Maas.

Zło zawsze szuka drogi do naszych serc, a my nie możemy pozwolić mu się do nich wkraść. Nie jest to jednak takie proste…

Po bolesnej stracie Lou, Reid, Beau i Coco są żądni zemsty bardziej niż kiedykolwiek – a najbardziej pragnie jej właśnie Lou. Tylko to już nie jest Lou, którą wszyscy znają. To już ta sama dziewczyna, która podbiła serce honorowego chasseura. Czarownicę ogarnęła ciemność i tym razem potrzeba czegoś więcej niż miłości, by wypędzić złe siły.
Reid staje przed straszliwym wyborem: poniesieniem druzgocącej ofiary lub zgody na śmierć wszystkich, którzy są mu bliscy.
Dowiedz się, jak zakończy się ta historia!

„Rzuci czar na fanów romansów”. – Kirkus Reviews

„Mahurin wykorzystała motyw wiedźmy i łowcy czarownic i uczyniła go niezwykle oryginalnym. Budowanie świata przyciągnie czytelników, a buntownicza, choć melancholijna natura Lou sprawi, że będą przewracać strona za stroną…” – School Library Journal