Archiwa uczelniane w XXI wieku wobec komputeryzacji informatyzacji i elektronicznego zarządzania dokumentacją

Okres pandemii i zamknięcia prowadzi wprost do pytania o sytuację bibliotek w kryzysie. Pytanie o to, czy wpłynęła ona na biblioteki, jest właściwie retoryczne. Wprowadzenie stanu epidemicznego miało swoje konsekwencje dla wszystkich podmiotów, także – niekiedy bardzo dotkliwe – dla instytucji kultury. Zamknięcie kin, teatrów, domów kultury, bibliotek wpłynęło na sytuację wszystkich osób związanych z tym sektorem: artystów i twórców, menedżerów i organizatorów, animatorów i edukatorów, redaktorów, bibliotekarzy i wreszcie nas – odbiorców i uczestników życia kulturalnego. Raczej należałoby więc zapytać: w jaki sposób funkcjonują biblioteki i bibliotekarze w obecnej kryzysowej sytuacji? Jakie doświadczenia wiążą się z okresem całkowitego zamknięcia tych placówek dla odwiedzających, a potem ze stopniowym przywracaniem kontaktów i odwiedzin?

Publikacja przybliża osobę wiedeńskiego dziennikarza i satyryka Karla Krausa (1874-1936) oraz założone i prowadzone przez niego czasopismo "Die Fackel". Bohaterem pracy jest po części również mistrzowski język literata odsłaniający głęboką i trafną myśl pisarza. Książka skierowana jest głównie do czytelników wszelkich dyscyplin humanistycznych, w tym niemcoznawców, historyków, kulturoznawców, a także dziennikarzy. Osoba Krausa może zainteresować i zainspirować każdego, komu nieobca jest refleksja nas człowiekiem oraz współczesnym światem i kulturą. Wiedeń i Austria pierwszych trzech dekad dwudziestego stulecia, uwiecznione przez publicystę w jego dziele, są, pomimo wielu zmian, bardzo bliskie współczesnej Europie i Polsce.

Książka obrazkowa Leksykon t.1 to opracowanie przedstawiające historie? książki obrazkowej jako narzędzia edukacyjnego,formy rozrywki dla dzieci i gatunku artystycznego. Jest ona prezentowana poprzez omówienie najistotniejszych utworów składających się? na dorobek tej formy sztuki. Znalazło się tu dwanaście tuzinów haseł, w których omówione zostały konkretne dzieła lub twórczość jakiegoś autora.

Przy ich tworzeniu brane były: popularność danej książki lub twórcy (Beatrix Potter, Ludwig Bemelmans, Dr Seuss, Roald Dahl), nowatorstwo pomysłu, który potem był rozwijany przez następców i kontynuatorów (Bruno Munari, Maurice Sendak, Anthony Browne) reprezentatywność dla danej odmiany książek obrazkowych (na przykład abecadlniki czy książki wczesnokonceptowe), a także jakość artystyczna (na przykład w wypadku książek El Lissitzky’ego, Hanny Höch czy Sary Fanelli). W Leksykonie znalazły się też omówienia najbardziej znaczących komiksów powstałych w omawianym okresie (Kaczor Donald, Fistaszki, Asterix), zazwyczaj w pracach na temat książek obrazkowych pomijanych milczeniem lub marginalizowanych. Uznaliśmy, że należy o nich napisać, gdyż ich bohaterowie są niewątpliwie mieszkańcami masowej wyobraźni, w której koegzystują z postaciami z książek i warto to zrobić pomimo tego, że nie zawsze pojawiali się oni w publikacjach książkowych, występowali bowiem w odcinkach komiksów drukowanych w gazetach. Każdy utwór opisywany jest na szerokim tle przemian kulturowych i uwzględnia takie zagadnienia jak przemiany koncepcji pedagogicznych, rozwój rynku książki i kultury popularnej, związek pomiędzy twórczością danego autora i dominującymi prądami artystycznymi oraz wydarzenia historyczne.

Małgorzata Cackowska, Hanna Dymel-Trzebiatowska, Jerzy Szyłak

Dla czytelników Yuvala Noaha Harariego oraz Mary Beard! Doskonale napisana! Jestem absolutnie pewien, że ten esej będzie czytany nawet wtedy, gdy dzisiejsi czytelnicy będą wieść już zupełne inne życia. Mario Vargas Llosa Ta historia to prawdziwa opowieść o książkach i o ludziach, którzy chronili je przez prawie trzydzieści wieków. Książka – fascynujący wynalazek, który ułatwił słowom poruszanie się w czasie i przestrzeni. Ludzie uczyli się wytwarzać książki przez trzydzieści wieków. Powstawały one z dymu, kamienia, gliny, trzciny, jedwabiu, skóry i drewna. A ostatnio z plastiku i ze światła. Ta opowieść wiedzie przez pola bitewne Aleksandra, pałace Kleopatry oraz pierwsze znane księgarnie i warsztaty skrybów. To nić, która wiąże klasyków z niespokojnym światem współczesnych: Arystofanesa i procesy sądowe pisarzy ironistów, Safonę i kobiece głosy w literaturze, Tytusa Liwiusza i fenomen fanów, Seneka i postprawda… Jednak przede wszystkim, jest to niezwykła historia o tych, którzy na przestrzeni dziejów służyli księgom: o skrybach, iluminatorach, tłumaczach, mędrcach, szpiegach, buntownikach. Czytelnikach w wysokich górach i nad wzburzonym morzem. Ci zwykli ludzie, których imion zazwyczaj nie rejestruje historia – to oni są prawdziwymi bohaterami tego eseju.

Książka pisana była z myślą o wszystkich tych, których ciekawi historia hiszpańskich słowników, a nie mogą skorzystać ze źródeł hiszpańskojęzycznych, ale też dla studentów hispanistów, którym te informacje mogą się przydać w wypracowaniu swojego warsztatu leksykograficznego. Jednocześnie jest to podróż w czasie: od momentu, gdy hiszpański staje się odrębnym językiem, do chwili obecnej, kiedy publikacje o leksykografii hiszpańskiej obejmują tysiące artykułów i dziesiątki monografii. To pierwszy na polskim rynku, uporządkowany chronologicznie przegląd najważniejszych osiągnięć leksykograficznych języka hiszpańskiego, wzbogacony o dwa rozdziały, które rzadko pojawiają się w dotychczasowych opracowaniach: historię leksykografii hispanoamerykańskiej oraz historię słowników polsko-hiszpańskich. Ewa Stala – autorka kilku książek i kilkudziesięciu artykułów naukowych, w tym współautorka Kieszonkowego słownika hiszpańsko-polskiego i polsko-hiszpańskiego. Jej główne obszary badawcze to historia języka hiszpańskiego, leksykologia i leksykografia hiszpańska, hiszpański Ameryki Południowej. Lubi czytać słowniki.

"Dzieło Onga jest jednym z kamieni węgielnych w zakresie problematyki oralności i piśmienności, ujętej w wymiarze antropologicznym i teoretycznoliterackim. Przedstawia podstawową charakterystykę literackiej oralności, rozpatruje znaczenie pisma dla przekształceń świadomości, rolę druku, zmianę kulturowej orientacji ze słyszenia na widzenie. Uwzględnia problematykę narracji, budowy fabuły i postaci w literaturze ustnej i pisanej. Odnosi się do głównych kierunków metodologicznych w literaturoznawstwie dwudziestowiecznym, od strukturalizmu i amerykańskiej Nowej Krytyki, poprzez teorię aktów mowy i jej teoretycznoliterackie konsekwencje po dekonstrukcjonizm. Słowem - prezentuje komplet zagadnień z dziedziny oralności i piśmienności, ta jak zostały one ujęte u początków badań nad tą problematyką".
z recenzji Małgorzaty Czermińskiej